Αποστομωτική all-female απάντηση
Τον τελευταίο καιρό έχω την τάση να αποφεύγω να βλέπω trailers ταινιών, ιδίως δε εκείνων που περιμένω να δω με αγωνία. Το «Bridesmaids» δεν ήταν μια από αυτές, οπότε αποφάσισα να τσεκάρω το trailer την προηγουμένη της δημοσιογραφικής προβολής της. Αποτέλεσμα; Δε γέλασα διόλου! Εννοείται πως μετά από αυτό, πήγα να δω την ταινία χωρίς ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες, παρά το γεγονός πως οι πληροφορίες έκαναν λόγο για μία από τις πιο αστείες ταινίες της χρονιάς.
Πόσο δίκιο είχαν… Μέσα στο πρώτο 25λεπτο, μόνο, είχα κοντέψει να… κατουρηθώ πάνω μου από τα γέλια, τουλάχιστον 3 φορές!!
Βασισμένο σε ένα σενάριο που (συν)υπογράφει η βασική πρωταγωνίστρια Κρίστεν Γουίγκ, μία από τις κορυφαίες κωμικούς του καιρού μας, και σε παραγωγή Τζαντ Άπατοου, το «Bridesmaids» αποτελεί όχι μόνο την… αποστομωτική all-female απάντηση σε ταινίες τύπου «The Hangover», αλλά και μια κωμωδία με γυναικείο - κατά βάση - target group, την οποία, όμως, μπορεί ανετότατα να απολαύσει και ο κάθε άντρας που θα κληθεί να συνοδεύσει την γκόμενα/σύζυγο/κολλητή/κλπ. στον πλησιέστερο θερινό (για να μη σου πω πως θα περάσει καλύτερα, αν πάει να τη δει με την… αντροπαρέα!!).
Κι αυτό, γιατί πέρα από τα άφθονα χιουμοριστικά στιγμιότυπα - με κορυφαίο όλων, εκείνο στην κυριλέ μπουτίκ με είδη γάμου – το «Bridesmaids» διαθέτει και ολοκληρωμένους χαρακτήρες, κάτι που βοηθά στο να παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εξέλιξη των επιμέρους ιστοριών τους. Όσον αφορά στις ερμηνείες, είναι στο σύνολό τους εξαιρετικές, με την Γουίγκ θαυμάσια σε ό,τι κι αν κάνει, την Ρόουζ Μπερν να ενσαρκώνει με άψογο στυλ την επιτομή της Rich Bitch, και την πληθωρική... σε όλα της(!) Μελίσα ΜακΚάρθι να δίνει νέο νόημα στην προσφιλή έκφραση «κλέβω την παράσταση». Με άλλα λόγια, καμία σχέση με τις… καρικατούρες του (κινηματογραφικού) «Sex & The City».
Χάρης Παπαπαναγιώτου (3,5/5)
Σαρκάζει το μικροαστικό όνειρο
Η αλήθεια είναι ότι όταν μπήκα στην αίθουσα να δω το Bridesmaids περίμενα κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είδα. Κι ομολογώ ότι η έκπληξη ήταν πολύ ευχάριστη. Όχι δεν πρόκειται για κάποια χαζοκομεντί με γάμους και πανηγύρια. Δεν λέω, τα χαζά, χυδαιολογικά αστεία πλεονάζουν, εξάλλου όποιος γνωρίζει από Τζάντ Άπατοου (εδώ στην θέση του παραγωγού) σίγουρα καταλαβαίνει τι εννοώ.
Όμως αυτή η ταινία έχει κάτι παραπάνω από την μέση ρομαντική κωμωδία. Η low budget, white – trash, καφροαισθητική της, που μοιάζει πολύ πιο αντρική από ότι γυναικεία, σαρκάζει το ξεπερασμένο και μικροαστικό όνειρο που υποτίθεται κάθε γυναίκα έχει για έναν παραμυθένιο γάμο. Η ζωή δεν είναι σαν παραμύθι και δεν κυλούν όλα τέλεια. Τι κι αν στο τέλος η πρωταγωνίστρια βρίσκει τον άντρα της ζωής της; Για την Κρίστεν Γουίγκ (η οποία υπογράφει και το σενάριο) δεν το συζητώ καν. Είναι φοβερή, είναι τρομερά αξιαγάπητη, και πραγματικά τα δίνει όλα.
Μάρω Κουμουνδούρου (3/5)
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων