Μια σειρά για τον "βιασμό" του «Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι»

Σχεδόν 50 χρόνια έχουν περάσει από όταν το «Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι» του Μπερνάντο Μπερτολούτσι βγήκε στις αίθουσες, με τις σεξουαλικές σκηνές μεταξύ του Μάρλον Μπράντο και της Μαρία Σνάιντερ να συζητιούνται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κλέβουν την παράσταση από το ίδιο το φιλμ που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθεσίας και Α’ ανδρικής ερμηνείας.  

Οι ιστορίες πίσω από την παραγωγή της ταινίας και ειδικά από τα παρασκήνια των ερωτικών σκηνών, αλλά και η κακοποιητική συμπεριφορά των δυο ανδρών απέναντι στη νεαρή Σνάιντερ περνά τώρα μπροστά στις κάμερες με αφορμή τη μίνι σειρά «Tango».

Η σειρά αναφέρεται στους 18 μήνες που διήρκεσε η ταινία από τη προετοιμασία της μέχρι την ολοκλήρωση των γυρισμάτων. Στο επίκεντρο φυσικά είναι η διαβόητη σκηνή του βιασμού της Σνάιντερ, για την οποία ο Μπερτολούτσι, δεκαετίες αργότερα, το 2013, έλεγε ότι ένιωθε ενοχές αλλά δεν είχε μετανιώσει που η επίμαχη σκηνή γυρίστηκε έπειτα από συνεννόηση του σκηνοθέτη και του Μάρλον Μπράντο και χωρίς τη συγκατάθεση της Μαρία Σνάιντερ, υποστηρίζοντας ότι ήθελε να προσδώσει ρεαλιστικότητα στη σκηνή, καθώς ήθελε να φανεί η αντίδραση μιας ταπεινωμένης γυναίκας και όχι μιας ηθοποιού που υποδύεται έναν ρόλο. Η Σνάιντερ έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης και γελοιοποίησης για τη συμμετοχή της στην ταινία, που την οδήγησε σε έναν δρόμο εθισμού και πάλης με προβλήματα ψυχικής υγείας. Η μόνη αποζημίωση που έλαβε ποτέ για τον ρόλο της ήταν 4.000 δολάρια.

Τη σειρά θα σκηνοθετήσουν η Lisa Brühlmann (Blue my mind, Servant) και ο José Padilha (Εlite Squad, Robocop, Narcos) που δήλωσε ενθουσιασμένος: «Το Tango αφηγείται την ιστορία δύο ανδρών που κακοποιούν μια νεαρή και άπειρη γυναίκα, όχι για σεξ, αλλά για χάρη της τέχνης. Το έκαναν μπροστά στην κάμερα, και η σκηνή που προέκυψε την έκανε μια σημαντική ταινία μεγάλου μήκους, που καταξιώθηκε από τους κριτικούς και το κοινό. Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί είχαν επιτυχία, ενώ ο πόνος της Μαρίας παραμελήθηκε».

Η Μαρία Σνάιντερ είχε δηλώσει σχετικά: «θα έπρεπε να έχω καλέσει τον ατζέντη μου ή να έρθει ο δικηγόρος μου στο σετ γιατί δεν μπορεί να αναγκάσεις κάποιον να κάνει κάτι που δεν υπάρχει στο σενάριο, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν το ήξερα αυτό. Ο Μάρλον μου είπε: "Μαρία, μην ανησυχείς, είναι απλώς μια ταινία", αλλά κατά τη διάρκεια της σκηνής, παρόλο που αυτό που έκανε ο Μάρλον δεν ήταν αληθινό, έκλαιγα με αληθινά δάκρυα. Ένιωσα ταπεινωμένη και για να είμαι ειλικρινής, ένιωσα λίγο βιασμένη, τόσο από τον Μάρλον όσο και από τον Μπερτολούτσι. Μετά τη σκηνή, ο Μάρλον δεν με παρηγόρησε ούτε ζήτησε συγγνώμη. Ευτυχώς, έγινε μόνο μία λήψη».

Η Σνάιντερ έκτοτε αποφάσισε να μη ξαναδουλέψει γυμνή και έχει περιγράψει την περίοδο μετά την ταινία ως αρχή της μάχης της με την κατάθλιψη, τον εθισμό της στα ναρκωτικά ενώ έκανε αρκετές απόπειρες αυτοκτονίας. Αργότερα έγινε υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών, παλεύοντας ιδιαίτερα για να συμπεριλαμβάνονται περισσότερες γυναίκες σκηνοθέτες, να υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός στις γυναίκες ηθοποιούς και καλύτερη εκπροσώπηση των γυναικών στον κινηματογράφο και τα μέσα ενημέρωσης. Η Σνάιντερ πέθανε το 2011, στα 58 της χρόνια.