Ο θησαυρός

Σύνοψη: Η σύγχρονη ιστορία εξελίσσεται σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Κρήτης. Η - προσφάτως - χήρα Θεώνη Κανελοπιπεράκη (Ελισάβετ Κωνσταντινίδου), μένει στον χρεοκοπημένο ξενώνα της στην Κρήτη και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στα χρέη, που της άφησε ο μακαρίτης (Σπύρος Φωκάς). Τα δωμάτια όμως δεν ενοικιάζονται ιδιαίτερα εύκολα. Έτσι, μαζί με την ανιψιά της, την Λουκία (Φαίη Ξυλά), σκαρφίζονται ένα τέχνασμα, και διαδίδουν πως στην πανσιόν ο μακαρίτης έχει κρύψει ένα θησαυρό. Πολύ γρήγορα η πανσιόν γεμίζει από θησαυροθήρες που με διάφορες δικαιολογίες ζητούν να νοικιάσουν ένα δωμάτιο. Ανάμεσά τους, ο Νεόκοπος Χαιρετάκης (Παύλος Χαϊκάλης), επί σαρανταετία ερωτευμένος με την Θεώνη, που λόγω μιας παλιάς βεντέτας δεν μπορεί να τον εξωτερικεύσει, και ο Στέλιος Προυσαλάκης (Σωτήρης Καλιβάτσης), ιδιοκτήτης πρακτορείου ΟΠΑΠ και ιδιαίτερα ζηλιάρης, με την Ιταλίδα γυναίκα του (Δωροθέα Μερκούρη).

Όλη η περιοχή είναι υπό τον έλεγχο του Μητσάκου Παρασχάκη (Γιώργος Γιαννόπουλος), τοκογλύφου και μαφιόζου, που θέλει να «βάλει χέρι» στον ξενώνα της Θεώνης και να χτίσει στη θέση του πεντάστερο resort. Υπολογίζει όμως χωρίς την ξενοδόχο.

Ο αγώνας δρόμου για την ανεύρεση του θησαυρού ξεκινά, φέρνοντας στην επιφάνεια διάφορα κωμικοτραγικά και αισθηματικά γεγονότα που θα φέρουν τα πάνω-κάτω στην μικρή κοινότητα της περιοχής.

Άποψη: Διαβάζεις ότι ο «Θησαυρός» βασίζεται στην κλασσική κωμωδία ο «Θησαυρός του Μακαρίτη»/1959 του Τσιφόρου, με Βασιλειάδου - Αυλωνίτη – Ρίζο και σκέφτεσαι «δεν μπορεί να είναι ΤΟΣΟ κακό, όπως οι “Γαμπροί της Ευτυχίας” και ο “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο Κοντός”» του ίδιου σκηνοθέτη.

Και όμως. Είναι. Αφόρητο, εκνευριστικά φαρσικό, κακοπαιγμένο, με ενοχλητική αισθητική, υπερβολικό. Και όλα αυτά ενώ διατηρεί σχεδόν αυτούσιο το σενάριο της αρχικής ταινίας!

Ομολογώ, ότι απαιτείται ταλέντο για να τα καταφέρεις έτσι. Αλλά, "αφού κόβει εισιτήρια..."