Νύχτες 13: "Tore Tanzt" - REVIEW

Tore Tanzt
Νοσηρή παραβολή με ανέλπιστη καθολικότητα
7/10

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο της 30χρονης Κάτριν Γκέμπε είναι πιο δυνατό κι από το δεξί κροσέ του Ρόκι. Εμπνευσμένο από αληθινά περιστατικά, το Tore Tanzt είναι μία σύγχρονη παραβολή, μία ιστορία Πίστης, Αγάπης και Ελπίδας, με πρωταγωνιστή ένα άβουλο πλάσμα που αναλώνεται στο "κυνήγι" ενός ανύπαρκτου (;) Θεού.
Ο Julius Feldmeier είναι καθηλωτικός ως ο εύπιστος και καλοκάγαθος Τόρε, προσφέροντας απλόχερα μία συνταρακτική ερμηνεία, διαφωτίζοντας ανήλιαγες πτυχές μιας διαταραγμένης προσωπικότητας που έχει χάσει το δρόμο και δεν το (ανα)γνωρίζει καν. Ταυτόχρονα, η Γκέμπε παραμένει πιστή στο βορειοευρωπαϊκό της υπόβαθρο και πλάθει ένα τόσο νοσηρό περιβάλλον που θα ζήλευαν ο Λαρς Φον Τρίερ και ο Μίκαελ Χάνεκε! Θλίψη, μιζέρια και απόγνωση γεμίζουν ασφυκτικά τα πλάνα της, που ορισμένες φορές είναι γυρισμένα χωρίς τρίποδο, εντείνοντας το ήδη ψυχοφθόρο κλίμα.
Το Tore Tanzt είναι ένα βαρύ, δύσπεπτο έργο, όχι μόνο λόγω της απροκάλυπτης βίας των εικόνων του - που δύσκολα θ'αφήσουν κάποιον ακλόνητο, ούτε της δύσκολης θεματολογίας του που περιλαμβάνει οικιακή βία (σε ανθρώπους και ζώα), πορνεία και βιασμό. Αυτό που το κάνει πραγματικά "ενοχλητικό" είναι η δυνατότητα της πολλαπλής ανάγνωσης αυτής της σύγχρονης παραβολής. Θεμελιώδη, μα ταυτόχρονα αναπάντητα, ερωτήματα περί Θεού, θρησκείας, πίστης και ανθρωπισμού πρωταγωνιστούν σε αυτό το δράμα και κάνουν το θεατή να αμφισβητεί όχι μόνο τη φύση και τις επιλογές των χαρακτήρων του έργου, μα και τις ίδιες τις επιλογές του, πράγμα το οποίο αποτελεί μεγάλο επίτευγμα καθώς το έργο ξεπερνά τα όρια της θεματολογίας του και αποκτά μία ανέλπιστη καθολικότητα.
Τάσος Κλειδωνόπουλος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων