"Nightflyers" s1: Εγκλωβισμένο στην υπερπροσπάθεια

Σύνοψη: Βρισκόμαστε στο 2093 όταν μια ομάδα επιστημόνων επιβαίνει στο διαστημόπλοιο Nightflyers με σκοπό την διερεύνηση εξωγήινων όντων. Ξαφνικά θα αρχίσουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα, με το διαστημόπλοιο να παίρνει πρωτοβουλίες. Οι επιστήμονες θα κατηγορήσουν τους διαχειριστές του Nightflyers, μόνο που η αλήθεια κρύβεται πολύ πιο βαθιά. Θα προσπαθήσουν να κάνουν τα πάντα για να σωθούν.

ΣΧΕΤΙΚΑΔείτε τα 5 πρώτα λεπτά από το "Nightflyers" του Τζορτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν.

Άποψη: Αν ο G.R.R. Martin προσπάθησε με την σειρά βιβλίων «Game of Thrones» να φτιάξει την δική αλα Tolkien saga, τότε με την νουβέλα «Nightflyers» που δημοσίευσε το 1980 επιχείρησε μια δική του αναφορά στο αριστούργημα του είδους της επιστημονικής φαντασίας «2001: A Space Odyssey» του Kubrick. Φυσικά η σύγκριση με μία από τις σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών αδικεί και το βιβλίο του Martin και την σειρά του Syfy που κυκλοφορεί παγκοσμίως μέσω Netflix αλλά δύσκολα μπορεί κάποιος να προσπεράσει τις οφθαλμοφανείς επιρροές. Κατ’ αρχάς πρόκειται για την δεύτερη φορά που μεταφέρεται το «Nightflyers» έπειτα από μια ταινία το 1987. Η φιλοσοφική, σκεπτόμενη sci-fi οδύσσεια του Kubrick μετατρέπεται τώρα σε μία άρτια τεχνικά, αλλά μπερδεμένη αφηγηματικά σειρά που σίγουρα δεν έχει τα φόντα να αποκτήσει το hype του GOT. Άλλωστε η δεύτερη σεζόν που θα ακολουθούσε, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, ακυρώθηκε.

Η σειρά ξεκινάει από μια ομάδα επιστημόνων που επιβαίνουν στο διαστημόπλοιο Nightflyers, το οποίο άλλοι διαχειρίζονται και αναγκαστικά συνυπάρχουν. Απρόσμενα και μυστηριώδη γεγονότα θα αναδείξουν πως τελικά έχει ζωή, είναι μια ζωντανή μηχανή που απειλεί τους επιβάτες της, θυμίζοντας φυσικά το μηχάνημα από την ταινία του Kubrick.  Μέσα στα 10 επεισόδια όμως η σειρά αλλάζει πολλές φορές ρότα. Αυτό που ξεκινάει σαν ένα τυπικό sci-fi με ανθρώπους που θέλουν να ερευνήσουν την πιθανότητα εξωγήινης ζωής τελικά πετιέται στα σκουπίδια ως ιδέα, καθώς στην συνέχεια μετατρέπεται σε ένα μεταφυσικό ψυχολογικό θρίλερ, χωρίς όμως την απαιτούμενη συνοχή και σίγουρα χωρίς καμία σύνδεση με τους χαρακτήρες. Πολλές φορές οι ήρωες δίνουν την εντύπωση ότι παίζουν σε αυτοτελή επεισόδια που κάποια στιγμή μετά από καιρό αυτά τα επεισόδια ενώθηκαν. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η μη οργανική σχέση μεταξύ τους, η παντελής απουσία ενσυναίσθησης από την πλευρά του θεατή, καθώς για κανέναν δεν μπορείς να νιώσεις τίποτα και οι πολύ προσχηματικές σχέσεις μεταξύ τους. Το στοιχείο της ανατροπής υπάρχει μεν, αλλά τις περισσότερες φορές είναι προβλεπόμενες, με εξαίρεση ίσως το ένατο επεισόδιο, που όπως συνέβαινε και στις πιο πολλές σεζόν του GOT, σε αυτό κρύβονταν πολλές αποκαλύψεις.

Το καστ της σειράς περιλαμβάνει ταλαντούχους ηθοποιούς που προσπαθούν όσο γίνεται να νιώσουν τους ρόλους τους, χαρίζοντας μερικές αξιοπρόσεκτες ερμηνευτικές σκηνές. Κυρίως η Maya Eshet ως Lommie και η Jodie Turner Smith ως Melantha αλλά και ο Angus Sampson χαρίζουν μερικές μοναδικές στιγμές. Μια σειρά χωρίς ικανό πιλότο, χωρίς κατεύθυνση, με μια μπερδεμένη πλοκή που σου δίνει την εντύπωση ότι θα παρακολουθήσεις κάτι πολύ πιο φιλοσοφημένο και υπαρξιακό, αλλά εν τέλει εγκλωβίζεται σε αυτήν την υπερπροσπάθεια.