ΣΕΙΡΕΣ

Η πρώτη σεζόν του "The Punisher" αξίζει

Δημοσίευση: 29 Ιαν. 2018, 18:49
Συντάκτης:

Το απογοητευτικό Iron Fist και το αποτυχημένο Defenders δεν προϊδέαζαν για κάτι αισθητά καλύτερο πριν ξεκινήσω το Punisher στο Netflix, έστω και αν τα Jessica Jones και Daredevil υπήρξαν ικανοποιοητικά. Πόσο μάλλον αν προστεθούν στην εξίσωση τα τραγικά Runaways, Inhumans, Gifted και τα «έτσι κι έτσι» Agents of S.H.I.E.L.D., Luke Cage, Legion.

Και με πρόσφατο παράδειγμα το διασκεδαστικό, αλλά παντελώς απολιτίκ «Thor Ragnarok», μια στροφή προς το «ανάλαφρο» δεν ενοχλεί ακριβώς μεν, αλλά δεν σε εθίζει όπως θα έπρεπε.

Υπό αυτό το πρίσμα, το «Punisher» τοποθετείται σε διαφορετικό τόνο και ευτυχώς διότι πρόκειται πολύ απλά για μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές μεταφορές του μαρβελικού σύμπαντος, ακριβώς επειδή είναι σε αρκετές στιγμές ωμό, έντονα βίαιο, ίσως και «επικίνδυνα» πολιτικό, σίγουρα και αρκετά καρρικατούρα.

Βασικό όχημα αποτελεί η ερμηνεία του εξαιρετικού (αλλά με συγκεκριμένο ερμηνευτικό ταβάνι) Jon Bernthal (Walking Dead, Fury, Wolf of Wall Street), ο οποίος μοιάζει γεννημένος για τον συγκεκριμένο ρόλο, έτσι κι αλλιώς τον συγκεκριμένο τύπο πολύ δύσκολα μπορείς να τον φανταστείς σε ανάλαφρη κομεντί ξερωγώ.

O χαρακτήρας του Frank Castle μας συστήθηκε μεν στο Daredevil, ωστόσο εδώ αντιμετωπίζεται κάπως διαφορετικά: ένας αντικοινωνικός τύπος που λειτουργεί περισσότερο σαν τιμωρός και όχι σαν στρατιώτης, δυσκολεύεται στην διαπροσωπική επαφή, προτιμά να δρα στο περιθώριο.

Ο Punisher του Netflix δεν είναι σούπερ. Δεν είναι καν ήρωας, είναι για την ακρίβεια ένας γνήσιος αντιήρωας που δύσκολα μπορείς να συμπαθήσεις, πολύ περισσότερο να ταυτιστείς μαζί του. Ένας ορκισμένος τιμωρός που χρησιμοποιεί τυφλή βία, επικοινωνόντας ουσιαστικά τις αυτοκτονικές τάσεις του που πηγάζουν από τις τύψεις που τον συνθλίβουν για τον θάνατο της οικογένειάς του.

Τοποθετημένος ουσιαστικά μέσα σε έναν μικρόκοσμο βετεράνων του πολέμου στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ατόμων με ανεξίτηλα ψυχολογικά τραύματα όπως και ο ίδιος, μια κοινότητα ανθρώπων που υφίσταται σχετική καταπίεση και  εναντιώνεται εφαπτόμενη του ρατσισμού και του φασισμού, πρακτικές και ιδεολογίες που ο Punisher αρνείται, παρά την οπλολαγνεία και τον φετιχισμό της βίας που υϊοθετούν και που αποτελούν κατά βάση κομμάτι του προγενέστερου εαυτού του. Του αδίστακτου και θαραλλέου κομάντο/πολεμιστή.

Οι μόνες στιγμές που δείχνει να «σπάει» είναι όταν συμμαχεί με τον αναλυτή της CIA που σκηνοθέτησε τον θάνατό του για να προστατέψει την οικογένειά του, αλλά εξακολουθεί να την παρακολουθεί κάθε ημέρας και οι μοναδικές που δείχνει να εμπιστεύεται κάποιον είναι ο πρώην συμπολεμιστής του, ο οποίος αποδεικνύεται ο κακός της ιστορίας. Αυτοί οι δύο (ο Έμπον Μος Μπάκρατς των Girld και ο Μπεν Μπαρνς από Dorian Gray και Westworld) είναι και οι μοναδικοί δεύτεροι χαρακτήρες που αποκτούν μια σχετική αυτονόμηση και υπόσταση στην σειρά που έχει δομηθεί αποκλειστικά με επίκεντρο τον Punisher και την επιβλητική σημαντική κυρίως παρουσία του Μπέρντχολ που πάντως δεν αποφεύγει την υπερβολή σε ορισμένες στιγμές.

Παροδικά προβλήματα στην εξέλιξη της σεναριακής πλοκής, αρκετή καταχρηστική βία στα όρια του torture porn λοιπόν, όμως μελετημένη εικονογράφηση και έξυπνα σκιαγραφημένα κάδρα δημιουργούν μια ομοιογένεια στην αισθητική της σειράς, ένα συμπαγές μίγμα που ποτέ δεν προδιδει και πολλές φορές συνεπικουρεί το ταιριαστό soundtrack του Tyler Bates αποτυπώνοντας με εύστοχες ηχητικές εικόνες την συνασθηματική φόρτιση των πρωταγωνιστών.

Αξίζει ασφαλώς της προσοχής σας και δικαίως ανανεώθηκε για 2η σεζόν.

Πρώτη δημοσίευση: 29 Ιαν. 2018, 18:49
Ενημέρωση: 30 Ιαν. 2018, 20:45
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
21 hours

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos