Karate Kid: Legends

Σύνοψη: Tο παιδί-θαύμα Li Fong (Ben Wang), μετά από μια οικογενειακή τραγωδία, ξεριζώνεται από το σπίτι του στο Πεκίνο και αναγκάζεται να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη με τη μητέρα του. Ο Li αγωνίζεται να αφήσει πίσω το παρελθόν του καθώς προσπαθεί να προσαρμοστεί στο νέο του σχολείο και παρόλο που δεν θέλει να παλεύει, οι μπελάδες φαίνεται να τον ακολουθούν παντού. Όταν ένας νέος φίλος χρειαστεί τη βοήθειά του, ο Li θα συμμετάσχει σε έναν διαγωνισμό καράτε - αλλά οι ικανότητές του από μόνες τους δεν αρκούν. Ο δάσκαλος κουνγκ φου του Li, ο κ. Han (Jackie Chan), επιστρατεύει τον «αυθεντικό» Karate Kid Daniel LaRusso (Ralph Macchio) για βοήθεια, και ο Li μαθαίνει έναν νέο τρόπο να μάχεται, ενώνοντας τα δυο στιλ τους σε ένα για την απόλυτη αναμέτρηση πολεμικών τεχνών.

Άποψη: Με πολύ πρόσφατη την επιτυχία του δημοφιλούς «Cobra Kai» στη μικρή οθόνη, ένα franchise στην πραγματικότητα όχι τόσο επιτυχημένο καλλιτεχνικά (είναι και τα γυαλιά της νοσταλγίας που «θολώνουν» εικόνες...) επιστρέφει στο σινεμά μετά από αρκετά χρόνια, και τα αποτελέσματα είναι λιγότερο ή περισσότερο αυτά που θα περίμενε κανείς.

Σαν σύγχρονο κεφάλαιο της αγαπημένης κυρίως από το κοινό saga, το «Karate Kid: Θρύλοι» τα καταφέρνει κάπως καλύτερα από άλλα σίκουελ της σειράς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν φαντάζει απαραίτητο σαν προσθήκη, δεν φέρνει κάποιον ουσιαστικό αέρα ανανέωσης πέρα από κάποιες μεμονωμένες πινελιές και είναι φυσικά προβλέψιμο από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό (ένα ειδύλλιο εκεί, μια νεανική κόντρα παραπέρα, η προσπάθεια προσαρμογής σε ένα διαφορετικό περιβάλλον ως ένα ταξίδι ενηλικίωσης...).

Είναι και η πολύ μικρή χρονική διάρκεια που αφήνει πολύ στενά περιθώρια σε χαρακτήρες και καταστάσεις για να αναπτυχθούν σε μεγαλύτερο εύρος και βάθος, ενώ παραδόξως μέσα σε αυτά τα 94 λεπτά υπάρχει και αφηγηματικό «λίπος» (έλλειψη σεναριακής έμπνευσης;).

Στα θετικά, οι χορογραφίες των συμπλοκών θα αρέσουν ειδικά στους φαν, είναι αρκετά δουλεμένες, ενώ και ο Ben Wang ως πρωταγωνιστής ευτυχώς δεν επιλέγει την εύκολη λύση και δεν προσπαθεί να κοπιάρει τους κώδικες του Ralph Macchio, κερδίζοντας τη συμπάθεια του θεατή με διαφορετικούς τρόπους. Το σενάριο του Rob Lieber χωρούσε σίγουρα στοχευμένες διορθώσεις για να πείσει για κάποιες σημαντικές για την πλοκή λεπτομέρειές του, κυρίως για τη διαδρομή της υπέρβασης που πρέπει να διασχίσει η μητέρα του Li Fong για να εγκρίνει κάποιες αποφάσεις του.

Σχετικά με την προσδοκία μιας πιο μακροπρόθεσμης αναβίωσης του εν λόγω brand name που θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι είναι ένα πιθανό σενάριο, οι βάσεις δεν φαίνεται να είναι αρκετά γερές για μια τέτοια εξέλιξη.

Η μυθολογία γύρω από τον νέο ήρωα δεν πάει αρκετά μακριά για να επενδύσει ο οποιοσδήποτε στο να τον ακολουθήσει σε παραπάνω από μία ταινίες, μάλιστα πολλές από τις πτυχές της προσωπικότητάς του είναι σαν να έχουν προστεθεί όχι για να φτιάξουν ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο αλλά για να αποτελέσουν αφορμές ώστε να πάει η ιστορία σε μια προδιαγεγραμμένη κατεύθυνση.

Ενώ και η αίσθηση ρουτίνας που γενικά εκπέμπεται δεν παραπέμπει σε όρεξη από την πλευρά των συντελεστών για μια μεγαλύτερη επέκταση της εποποιίας ώστε να μυηθούν οι μικρότεροι λόγω θεματολογίας και να συνεχίσουν να είναι αφοσιωμένοι οι παλιότεροι λόγω όμορφων αναμνήσεων.

Εν ολίγοις, δεν είναι από τις χειρότερες στιγμές του εν λόγω κινηματογραφικού σύμπαντος, αλλά προσφέρει λίγα σε σχέση με όσα υπόσχεται.