Φεστιβάλ Γαλλόφωνου 2011-Carlos: Κριτική

Με καλωδιακή «μνήμη»

Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Ασαγιάς

Ηθοποιοί: Έντγκαρ Ραμίρεζ, Αλεξάντερ Σερ, Κριστόφ Μπαχ

Η ταινία Carlos αφηγείται την ιστορία του Ilich Ramirez Sanchez, ο οποίος για δύο δεκαετίες υπήρξε ένας από τους πλέον καταζητούμενους τρομοκράτες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Από το 1974, οπότε επιχειρεί να δολοφονήσει έναν βρετανό επιχειρηματία στο Λονδίνο, μέχρι το 1994, όταν τον συλλαμβάνουν στο Χαρτούμ, θα ζήσει πολλές ζωές χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα και θα περάσει μέσα από κάθε πολύπλοκη κατάσταση που θα προκύψει στη διεθνή πολιτική σκηνή της εποχής του. Ποιος ήταν ο Carlos, πώς συνδέονται οι διάφορες ταυτότητές του, ποιος άραγε να ήταν πριν ριχτεί με όλο του το είναι στον αδιάκοπο αγώνα του;

Η 330λεπτη επικών διαστάσεων μίνι σειρά για τη ζωή του Κάρλος, που προβλήθηκε φέτος στις Κάννες και αργότερα στο Canal Plus στα τέλη Μαΐου, μονταρίστηκε σε λογικής διάρκειας εκδοχή, που κρατά όμως την καλωδιακή της μνήμη. Όχι τόσο λόγω της αισθητικής της ματιάς αλλά μιας γραμμικής - στιβαρής μεν - χωρίς εκπλήξεις δε, αφήγησης που δείχνει να εμμένει σε σκηνές πολιτικής σημασίας με το θάρρος της αναπαράστασης και όχι εκείνο της καλλιτεχνικής σύνθεσης. Πολλές και λεπτές οι αποχρώσεις που ο Ραμίρεζ αποδίδει στην εικοσαετή πορεία του Κάρλος, σε μία ταινία δράσης που ενδιαφέρεται για τους χαρακτήρες και τους υποστηρίζει αλλά επιμένει σε ένα ντοκιμαντερίστικο κομφορμισμό που κουράζει και στερείται πραγματικής μυθοπλαστικής έμπνευσης που θα της έδινε κινηματογραφικό λόγο.

Παναγιώτης Ευσταθιάδης

2,5 στα 5