"Tehran" season 2: Κυριαρχική Γκλεν Κλόουζ

Ο πρώτος κύκλος του Ισραηλινού κατασκοπευτικού δράματος και βραβευμένου με Emmy Δραματικής σειράς “Tehran” είχε συζητηθεί αρκετά. Τόσο ως ελληνική συμπαραγωγή της Cosmote TV όσο και για το γεγονός ότι ήταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου γυρισμένο στην Αθήνα. Εκεί η ιρανικής καταγωγής πράκτορας-χάκερ της Mossad Tamar Rubinyan (Niv Sultan) επιστρέφει στην πατρίδα της Τεχεράνη προκειμένου να βοηθήσει στην επίτευξη μιας εξαιρετικά σημαντικής ισραηλινής αποστολής. Το παιχνίδι στο οποίο μπλέκεται αποδεικνύεται πολύ πιο σύνθετο απ’ ότι περίμενε και το τέλος του κύκλου αφήνει την υπόθεση in limbo, σε ένα σημείο με πολλές πιθανές διακλαδώσεις.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Ο δεύτερος κύκλος, γυρισμένος επίσης στην Αθήνα, βρίσκει την ίδια και τον σύντροφό της Milad (Shervin Alenabi) κρυμμένους κάπου στην Τεχεράνη, ψάχνοντας να βρουν τρόπο να διαφύγουν στον Καναδά. Ο καθένας όμως έχει μια άλλη ιδέα για το πώς μπορεί να γίνει αυτό. Ο Milad προσπαθεί να μαζέψει λεφτά πουλώντας ναρκωτικά και η Tamar έχει πάρει ήδη την απόφαση να ξανασυνεργαστεί με την Mossad, γνωρίζοντας πως μόνο έτσι μπορούν να τα καταφέρουν. Παράλληλα, ο υποβιβασμένος και γεμάτος οργή Faraz Kamali  (Shaun Toub) δεν έχει σταματήσει να τους αναζητά ενώ ο ανηλεής πρόεδρος Mohammadi (ο Ελληνο-Ιρανός Βασίλης Κουκαλάνι) σκληραίνει την στάση της χώρας γενικά απέναντι στη ζωή, ειδικά απέναντι στους αποστάτες αλλά και τον εχθρό που τους υποκινεί.

Στα τέσσερα επεισόδια που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής στο Apple TV+ οι ρυθμοί έχουν ανέβει εμφανώς. Το κατασκοπευτικό παιχνίδι έχει αλλάξει πίστα κι αν εξαιρέσουμε το γεγονός που επιτρέπει την συνέχεια του arc, το πόσο πρόχειρα και ανεπαίσθητα δηλαδή βρίσκει νέα κατεύθυνση η ηρωίδα, η αλλαγή αυτή είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, ταΐζοντάς μας άφθονη, σύνθετη και αγωνιώδη κατασκοπευτική δράση.

Βασικός μοχλός αυτής είναι πλέον η Marjan Montazeri, μια Βρετανίδα τοπική πράκτορας της Mossad, που εμφανίζεται ως από-μηχανής θεός για να βοηθήσει με την ισχυρή, αποφασιστική της στάση την εξέλιξη των γεγονότων. Δεν μπορούμε να πούμε πολλά για την κυριαρχική παρουσία της Glenn Close και το πόσο φαίνεται να της ταιριάζει και αυτός ο ρόλος, μόνο ότι η ψυχολόγος πράκτορας Montazeri μοιάζει ένας μυστηριώδης χαρακτήρας με ασαφές παρελθόν που μένει να δούμε αν κρατά την δική του ατζέντα.

Ο Daniel Syrkin (“Mossad 101”) στην σκηνοθεσία και ο Moshe Zonder (“Fauda”) που ηγείται της σεναριακής ομάδας έχουν βρει τον τρόπο να ξεπεράσουν την στασιμότητα που συναντήσαμε αρκετά στον προηγούμενο κύκλο, δίνοντας στην εξέλιξη έναν καταιγιστικό ρυθμό και μια γρήγορη εναλλαγή που έχει νόημα και βοηθά την εξέλιξη της ιστορίας, αντί να λειτουργεί εις βάρος της. Οι χαρακτήρες παραμένουν στο χώρο μεταξύ καλού και κακού, δείχνοντας ακριβώς ότι δεν υπάρχουν εύκολοι διαχωρισμοί ούτε στις ιστορίες αυτού του είδους ούτε στη ζωή εν γένει, ενώ οι πολλαπλοί ρόλοι εξακολουθούν να συγκρούονται, μέσα σε μία νέα σύνθεση χαρακτήρων και πλαισίων.

Δυστυχώς ο χαρακτήρας της Tamar παραμένει ο λιγότερο ενδιαφέρων και δουλεμένος κι αυτό πιθανά να έχει να κάνει με το πώς έχει εξαρχής γραφτεί, πέφτοντας κάπως στην παγίδα της σέξυ, όμορφης, νεαρής και επικίνδυνης κατασκόπου. Είναι απογοητευτικό το πώς οι υπόλοιποι χαρακτήρες, κυρίως οι ανδρικοί αλλά και οι λίγοι γυναικείοι (ο χαρακτήρας της Close εξισορροπεί κάπως και αυτή την ανισότητα), έχουν το διπλάσιο βάθος από το δικό της, που συνιστά τον πρωταγωνιστικό.

Σε κάθε περίπτωση, η δεύτερη σεζόν κυλάει μέχρι στιγμής με μεγάλο ενδιαφέρον, εμπλουτίζοντας το κοινωνικοπολιτικό της φόντο με αθρόα ένταση και δράση.