"Succession" season 3: Ρωμαϊκή αρένα

Σύνοψη: Μετά τη δημόσια αποκάλυψη για τον ρόλο του πατέρα του στο σκάνδαλο με τα κρουαζιερόπλοια, ο Kendall Roy (Τζέρεμι Στρονγκ) συνεχίζει τη σταυροφορία του για τον έλεγχο της Waystar Royco και οι δυναμικές της πιο δυσλειτουργικής οικογένειας που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην τηλεόραση γίνονται πιο απρόβλεπτες από ποτέ.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Fallout" season 1: Οι φαν θα το αποθεώσουν

Γνώμη: «Μια σειρά που σε κάνει να νιώθεις ανακούφιση που δεν είσαι αηδιαστικά πλούσιος!»

Αυτή είναι η ατάκα με την οποία προσπαθώ να πείσω τον περίγυρό μου να ξεκινήσει το Succession, την τηλεοπτική σειρά του HBO που έχει μετατραπεί σε φαινόμενο. Το να πεις απλά ότι είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να δει κανείς αυτή τη στιγμή δεν αρκεί.

Ούτε φτάνει να την περιγράψεις ως τη μάχη διαδοχής ανάμεσα στα τέκνα ενός πανίσχυρου πατριάρχη που ανήκει στο 1% του πληθυσμού που συγκεντρώνει τον παγκόσμιο πλούτο. Γιατί τότε όλοι νομίζουν ότι είναι κάτι που έχουν ξαναδεί, καθώς οι ζωές των λευκών, πλούσιων και δυσλειτουργικών δεν σταμάτησαν ποτέ να απασχολούν τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση.

Υπάρχει άλλωστε κάτι βαθύτατα ηδονικά στο να νιώθεις ότι παρακολουθείς από την κλειδαρότρυπα την καθημερινότητα ανθρώπων για τους οποίους τα χρήματα δεν αποτέλεσαν ποτέ πρόβλημα και το μόνο που τους απασχολεί είναι ποιο μέρος του πλανήτη δεν έχουν επισκεφτεί με το ιδιωτικό τους σκάφος ή το ότι έχουν ψυχολογικά επειδή μεγάλωσαν με νταντάδες και όχι με το χάδι της μαμάς και του μπαμπά.

Οι δημιουργοί του Succession ξέρουν πολύ καλά ότι «αυτά θέλει ο κόσμος». Το ευφυές εδώ είναι ότι αποφάσισαν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Να αφηγηθούν δηλαδή την χιλιοειπωμένη σάγκα μιας παντοδύναμης οικογένειας, αλλά να μην εστιάσουν σε αυτά που θέλει ή έχει συνηθίσει να βλέπει το κοινό, όπως τα πανάκριβα σπίτια, τα ιδιωτικά τζετ, τα πάρτι κ.ο.κ., αλλά αυτό που πραγματικά συμβαίνει: τη μάχη για έλεγχο.

Γιατί οι ήρωες του Succession, τα τέσσερα αδέλφια Roy και ο δεσποτικός πατέρας τους, Logan (Μπράιαν Κοξ), δεν ασχολούνται με τα λεφτά. Αυτό που πραγματικά επιζητούν οι πρώτοι είναι να πάρουν την εξουσία από τα χέρια του δυνάστη τους και παράλληλα να κερδίσουν την εύνοιά του (ο Φρόιντ θα έτριβε τα χεράκια του!), ενώ ο δεύτερος αδυνατεί να σταματήσει αυτό που έκανε μια ζωή και στο οποίο έχει αποδειχθεί -μέχρι στιγμής- αξεπέραστος: τη χειραγώγηση των πάντων, από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο της εταιρείας του.

Στην τρίτη σεζόν όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Με τη ρήξη ανάμεσα στον Logan και τον αγαπημένο του γιο, όλοι οι παίκτες κινούνται σε ένα τεντωμένο σχοινί, ακόμα κι ο ίδιος ο Logan που βρισκόταν μέχρι πρόσφατα στο απυρόβλητο. Αυτό το σεναριακό εύρημα δεν δίνει απλά μια νέα κατεύθυνση στη σειρά, αλλά φαίνεται να την απογειώνει, αν κρίνουμε από τα τρία πρώτα επεισόδια που έχουν γίνει διαθέσιμα στο κοινό. Δίνει νέο βάθος σε ήδη καλοσχηματισμένους και εξαιρετικά ερμηνευμένους χαρακτήρες, δημιουργεί ένα αγωνιώδες κλίμα που σε αρπάζει από τα μούτρα, καθώς αδυνατείς να προβλέψεις ποια θα είναι η επόμενη κίνηση στη σκακιέρα, ποιος θα βγει αλώβητος και αν ποτέ ο βασιλιάς θα μείνει αβοήθητος.

Έτσι, το Succession μετατρέπεται σε αυτό που όλοι υποπτευόμασταν και ελπίζαμε ότι θα εξελιχθεί: σε μια σύγχρονη ρωμαϊκή αρένα, όπου οι θεατές απολαμβάνουμε το εκ των έσω κατασπάραγμα ανθρώπων που τα έχουν όλα αλλά αυτό δεν τους είναι ποτέ αρκετό. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι ο αυτοκράτορας, όπως και οι όμοιοί του στην πραγματική ζωή, κάθεται ακόμα στον θρόνο του, μας βλέπει και -στην περίπτωση του Μπράιαν Κοξ- μειδιά.