Σινεμά ψυχοθεραπείας με "Water"

Δημοσίευση: 10 Μαΐου 2025, 12:16

Συντάκτης:

Ο κλάδος «Τέχνη και Ψυχιατρική» της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (ΕΨΕ) συνεχίζει για 17η χρονιά το πρόγραμμα προβολών στον κινηματογράφο Τριανόν με γενικό τίτλο «Πολιτισμικές μορφές της σεξουαλικότητας».

<a href="/nea/sinema-psyhotherapeias-me-ti-tha-pei-o-kosmos/71425">Σινεμά ψυχοθεραπείας με "Τι θα πει ο κόσμος"</a> ΣΧΕΤΙΚΑΣινεμά ψυχοθεραπείας με "Τι θα πει ο κόσμος"

Ο φετινός κύκλος ολοκληρώνεται με την ταινία Water που αναφέρεται στις Ινδές χήρες της εποχής του 1938 και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν που όμως (αν και περιορισμένα) αποτελούν πραγματικότητα έως σήμερα για μερίδα Ινδουιστών όπου ένας νέος γάμος για την χήρα θεωρείται αδιανόητη αμαρτία.

Μετά την έναρξη των γυρισμάτων της, η ταινία διακόπηκε δύο χρόνια και ολοκληρώθηκε το 2005, λόγω διαμαρτυριών ακόμα και απειλών θανάτου προερχόμενων από κυβερνητικούς και θρησκευτικούς κύκλους εναντίον της Ινδο-Καναδής σκηνοθέτιδας Deepa Mehta.

Κατά τη διάρκεια της ταινίας παρατηρούμε τη συνύφανση των θρησκευτικών δομών με την εξουσία με τις πατριαρχικές επιταγές να μεταμφιέζονται υπό τον μανδύα της θρησκευτικής πεποίθησης. Συγχρόνως καταδεικνύεται ο κοινωνικός και ηθικός κώδικας θρησκειών οι οποίες μέσω της επιβολής κανονιστικών συστημάτων και τελετουργικών δεν αποκλείουν τις γυναίκες μόνο από δομές εξουσίας και κοινωνικές κατασκευές αλλά και από το ίδιο τους το σώμα και την φυσική τους σεξουαλικότητα κατασκευάζοντας νοερώς φυλακές που απαγορεύουν πλήρως την αυτοδιάθεση και την ικανοποίηση των ψυχοσεξουαλικών τους αναγκών και επιθυμιών. Δυστυχώς όχι μόνο στην Ινδία αλλά καταπιεσμένη με διάφορους τρόπους σε παγκόσμιο επίπεδο, η σεξουαλικότητα των γυναικών ήταν και εξακολουθεί πολλές φορές να θεωρείται απειλή για την ταυτότητα των ανδρών.

Η περιθωριοποίηση των γυναικών στην κοινωνία μιλά για την προβληματική ύπαρξη του κυρίαρχου πατριαρχικού συστήματος αξιών, εν προκειμένω στην Ινδία και δείχνει την τιμωρία και το αδιανόητο βάρος του να είσαι γυναίκα και μάλιστα χήρα (δηλαδή μη αυθύπαρκτο ον). Το τελετουργικό του «ξυρισμένου» κεφαλιού, του απλού άσπρου ενδύματος (σάρι), η απαγόρευση απόλαυσης της τροφής αλλά και οποιασδήποτε άλλης απόλαυσης που συνδέεται με την ενόρμηση της ζωής, μεταμορφώνει την χήρα σε ένα νεκρό ον, σε μία ζωή κυριολεκτικά «εν τάφω» και δεν συνιστά τίποτε άλλο παρά την κατάργηση της γυναικείας κοινωνικής οντότητας.

Το «Water» είναι ένα έργο που ανήκει στην ομάδα και στην ιδεολογία του λεγόμενου «Τρίτου Κινηματογράφου» που αποσκοπεί στη δημιουργία μιας κοινωνικής κριτικής, εκφράζει την απογοήτευση που προέρχεται από τις κοινωνικές διακρίσεις και τις διακρίσεις των φύλων αποκαλύπτοντας τα υπάρχοντα κοινωνικά ελλείμματα. Μέσα από αυτή την σκωπτική, επικριτική προσέγγιση της πραγματικότητας αποσκοπείται η διεύρυνση της κοινωνικής συνείδησης και η πρόκληση μιας πιθανής ενδεχόμενης αλλαγής.

Συζητούν