"The one" season 1: Θα έδινες το DNA σου για να βρεις το ταίρι σου;

Δύο αναλυτές DNA ανακαλύπτουν μια μέθοδο εύρεσης του ιδανικού συντρόφου και δημιουργούν μια υπηρεσία γνωριμιών που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Δεν εξελίσσονται όμως όλα όπως τα είχαν φανταστεί…

ΣΧΕΤΙΚΑ"Baby reindeer": Αφοπλιστικά αμφίσημο, ανατριχιαστικά ρεαλιστικό

Η νέα sci-fi σειρά του Netflix θυμίζει ένα εκτεταμένο επεισόδιο του Black Mirror, ενώ την ίδια στιγμή εξελίσσεται και ένα αστυνομικό θρίλερ. Αυτές οι παράλληλες δράσεις είναι και το σημείο στο οποίο το «The One» χωλαίνει και αν και διαθέτει μια ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα που μπορεί να ξεκινήσει πολλές συζητήσεις, κάπου χάνει την ισορροπία.

Ένα τεστ DNA λοιπόν θα αρκεί για να βρίσκεις το ταίρι σου, τον έρωτα σου, τον άνθρωπο που θα αγαπήσεις, που θα επενδύσεις πάνω του και θα περάσεις μαζί του το υπόλοιπο της ζωής σου.

Ναι, αλλά καπως έτσι δεν χάνεται η μαγεία του φλερτ, της διαδικασίας να κάνεις τον άλλον να σε ερωτευτεί και όχι να έχει προαποφασιστεί κάτι τέτοιο; Και σε ανθρώπους που είναι ήδη παντρεμένοι, πως θα αντιδράσουν όταν μάθουν ότι το ταίρι τους είναι κάποιος άλλος/η; Και γιατί -σε τελική ανάλυση- να κάνουν το τεστ;

Σε αυτά και σε αρκετά άλλα υπο-ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει η σειρά, με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα.

Η σειρά παρακολουθεί τις ζωές πολλαπλών ηρώων, δείχνοντας πώς αυτές αλλάζουν μέσα από την παρεχόμενη υπηρεσία και αναδεικνύει τα οριακά διλήμματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. Προσπαθεί να ισορροπήσει σε μια γκρίζα ζώνη, αλλά δεν αποφεύγει κάποιες στιγμές πραγματικά εκνευριστικές, χρησιμοποιώντας την συνθήκη του ιδανικου ταιριάσματος ως απόλυτη και τις αντιδράσεις των εμπλεκόμενων πολλές φορές εξοργιστικά αφελείς.

Αν εξαιρεθεί όμως η ιδρύτρια της εταιρείας (που πετυχημένα εμφανίζεται κάποιες φορές αδίστακτη, κάποιες άλλες ευάλωτη ψυχολογικά) οι περισσότεροι ήρωες προσεγγίζονται μάλλον επιφανειακά.

Το «The Οne», τοποθετημένο μέσα στην φουτουριστική δυστοπία του, προσπαθεί να μιλήσει για την συναισθηματική ανασφάλεια, την αντιφατικότητα των ερωτικών σχέσεων, τις ανθρώπινες αδυναμίες και την συνολική επίδραση της προηγμένης τεχνολογίας στις ζωές μας. Όλα αυτά έχουν ζουμί και σε βάζουν στο τρυπάκι να το παρακολουθήσεις. Την ίδια στιγμή όμως το μάλλον κοινότοπο αστυνομικό μυστήριο κουράζει αρκετά, αφαιρεί από κάθε επεισόδιο το ουσιαστικό ενδιαφέρον του προς όφελος μιας ανούσιας ίντριγκας και το τελικό αποτέλεσμα μένει ημιτελές.