O Mάρτιν Σκορσέζε δεν πηγαίνει πια στους κινηματογράφους

Aν ο Μάρτιν Σκορσέζε, ένας από τους πιο εμβληματικούς κινηματογραφικούς δημιουργούς όλων των εποχών και υπέρμαχος της αίθουσας, δηλώνει ότι πλεον δεν επισκέπτεται τους χώρους προβολής σινεμά και δεν το απολαμβάνει όπως παλιά, τότε υπάρχει πρόβλημα. 

ΣΧΕΤΙΚΑ«Mr. Scorsese»: Σειρά ντοκιμαντέρ για τη ζωή του στο Apple TV

Όχι ότι δεν το γνωρίζαμε, σε μια εποχή που η εμπειρία της κινηματογραφικής θέασης, όχι μ΄νο μεταβάλλεται, αλλά στην ουσία κινδυνεύει να παραμεριστεί, αλλά όταν σου εξηγεί τους λόγους ένας τύπος που οι ταινίες του αποτελούν ξεκάθαρο λόγο για να πας να δεις σινεμά στην μεγάλη οθόνη και όχι στο λάπτοπ ή την τηλεόραση, τότε ακούς προσεκτικά, 

Η αφορμή ήρθε μέσα από μια συζήτηση με τον κριτικό κινηματογράφου Πίτερ Τράβερς, ο οποίος πρόσφατα αποχώρησε από το ABC και το «Good Morning America» για να ξεκινήσει το προσωπικό του κινηματογραφικό blog, The Travers Take. Με περισσότερα από 40 χρόνια εμπειρίας στην κάλυψη του σινεμά, ο Τράβερς έχει μια μακροχρόνια φιλία με τον Σκορσέζε και σε μια από τις πρόσφατες συνομιλίες τους, ο 82χρονος σκηνοθέτης παραδέχθηκε ότι δεν πηγαίνει πια σινεμά. Οταν ο Τράβερς τον ρώτησε γιατί, η απάντηση ήταν ξεκάθαρη: 

«Δεν αντέχω πια τους θεατές που μιλάνε στο κινητό ή ασχολούνται με αυτό, βγαίνουν για σνακ και γίνονται τόσο ενοχλητικοί, με αποτέλεσμα να μην ακούγονται οι ηθοποιοί. Εξοργίζομαι, πραγματικά. Όταν ήμασταν παιδιά, τουλάχιστον μιλούσαμε για την ταινία. Τώρα, κανείς δεν νοιάζεται».

Προφανώς ο Σκορσέζε δεν σταμάτησε να βλέπει ταινίες και δεν βασίζεται στα multiplex για να το κάνει. Έχει δημιουργήσει τον δικό του κινηματογραφικό χώρο στο σπίτι του, μια αίθουσα προβολών μέσα σε ένα χώρο διαμορφωμένο αποκλειστικά για την απόλαυση της έβδομης τέχνης. Εκεί, ανάμεσα σε αφίσες εποχής και σπάνια κινηματογραφικά memorabilia, ο σκηνοθέτης απολαμβάνει ταινίες σε κορυφαία ποιότητα ήχου και εικόνας.

Το σπίτι του στη Νέα Υόρκη περιλαμβάνει και δεύτερη αίθουσα προβολής στον πέμπτο όροφο, καθώς και μια πλούσια ταινιοθήκη, ένας χώρος που, όπως ο ίδιος λέει, είναι «ζωτικής σημασίας για την πνευματική του υγεία» από το 2007 μέχρι σήμερα.

Εκεί παρακολουθεί όλα τα πρόσφατα φιλμ, τα οποία σχολιάζει κατα καιρούς (“TÁR”, “Pearl”, “Nosferatu”, “Hereditary”, "I Saw the TV Glow” και πολλά άλλα). 

Καθόλου άδικο δεν έχει ο Μάρτι. Μπορεί στις δικές μας δημοσιογραφικές προβολές π.χ. οι συνθήκες να είναι (σε πολύ μεγάλο ποσοστό) νορμάλ και να έχουμε καλομάθει κάπως, όσες φορές όμως έχουμε δοκιμάσει να δούμε ταινία σε μεγάλες αίθουσες και ειδικά σε multiplex, ποτέ δεν ξέρεις ποιος/α θα σου τύχει δίπλα σου, μπροστά σου, πίσω σου. Κάποιος θα πει, αυτή είναι και η μαγεία της συλλογικής θέασης. Θα πρέπει όμως να προϋποθέτει σεβασμό στον δίπλα και φυσικά κινηματογραφική παιδεία. Και όχι φωτεινά κινητά, συνεχείς ομιλίες με ένταση, μετακινήσεις κάθε τρεις και λίγο, απαράδεκτοι τρόποι, με λίγα λόγια παντελής αδιαφορία για την κινηματογραφική τέχνη και μπουζουκοποίηση της σινεφιλικής εμπειρίας.