"The Makanai": Ανάλαφρο και ευκολοχώνευτο

Σύνοψη: Με όνειρο να γίνουν Μάικο, δύο αχώριστες φίλες μετακομίζουν στο Κιότο, όπου τελικά κατευθύνονται από διαφορετικούς πόθους, ενώ ζουν κάτω από την ίδια στέγη.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Fallout" season 1: Οι φαν θα το αποθεώσουν

Άποψη: Μάικο και Μάκαναϊ: δύο λέξεις άγνωστες στους περισσότερους μη Ιάπωνες που αποτελούν τον πυρήνα της νέας ιαπωνικής σειράς του Netflix. Μάικο ονομάζεται η μαθητευόμενη γκέισα, όπως είναι οι δύο πρωταγωνίστριες και φίλες που πηγαίνουν στο Κιότο στο σπίτι των Μάικο και Μάκαναϊ είναι το άτομο που μαγειρεύει τα γεύματα, μιας και όπως θα προσέξει κάποιος από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, το φαγητό παίζει κυρίαρχο ρόλο. Νόστιμο, γρήγορο, ζεστό και καταπραϋντικό: επίθετα που περιγράφουν τέλεια το φαγητό στην σειρά αλλά και την ίδια την σειρά, πίσω από την οποία βρίσκεται ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα, Hirokazu Koreeda.

Όπως στις πιο πολλές ταινίες του, με αποκορύφωμα τους Κλέφτες Καταστημάτων, έτσι και το Μάκαναϊ εστιάζει και αναδεικνύει τις απλές, καθημερινές συνήθειες και επιλογές, μέσα στις οποίες φαίνονται οι χαρακτήρες και οι προσωπικότητες. Κάθονται γύρω από το τραπέζι και τρώνε, πηγαίνουν και ψωνίζουν, συζητάνε περί ανέμων και υδάτων, ό,τι δηλαδή μπορεί να κάνει ο καθένας στην καθημερινότητά του το οποίο αποκτά αφηγηματικό χρόνο.

Ποιος είπε ότι κρινόμαστε ή αναδύεται η προσωπικότητά μας μόνο από τις μεγάλες αποφάσεις και τα σημεία καμπής; Οι ηρωίδες σαφώς διανύουν την δική του διαδρομή αλλά περισσότερο με όρους animation ή anime, θυμίζοντας πολύ την δομή κινουμένων σχεδίων. Οι χαρακτήρες διατηρούν την ανεμελιά ή την αφέλειά τους, την χαρά της ζωής, την αξία της καθημερινότητας και του να την ζεις. Και όλο αυτό με μπόλικο φαί, φέρνοντας στον νου το εξαιρετικό Sweet Bean (2015) της σπουδαίας σκηνοθέτριας, Naomi Kawase.

Ανάλαφρο και ευκολοχώνευτο, χωρίς εσωτερικές διακυμάνσεις και δραματικές εξάρσεις λες και παρακολουθείς ένα όμορφο, καθόλου ανταγωνιστικό και καθόλου τρας ριάλιτι αφιερωμένο στην ιαπωνική κουλτούρα, με την σύζευξη γης και ουρανού, γήινου και μεταφυσικού που μόνο αυτή ξέρει. Ή λες και έγινε τηλεοπτική σειρά ένα χαϊκού.

Το Μάκαναϊ δεν αφορά τις γκέισες, έναν παλιό θεσμό της ιαπωνικής κοινωνίας που εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι τις μέρες μας και αποτελεί ένα σύστημα εκπαίδευσης νεαρών γυναικών. Το Μάκαναϊ δεν είναι ένα τηλεοπτικό Αναμνήσεις μιας γκέισας. Δεν έχει καμία αίσθηση δυτικότροπου εξωτισμού, ένα βλέμμα παρατήρησης του αξιοπερίεργου, ούτε το τουριστικό βλέμμα που έχουν πολλές κυρίως ιταλικές και γενικότερα μεσογειακές σειρές του Netflix.

Γνήσια ιαπωνικό, παρατηρεί με μια γλυκύτητα την ιαπωνική κοινωνία με άξονα το σύστημα των γκεϊσών. Είναι απλό και λιτό, χαρούμενο και με μια παιδικότητα, λες και δεν πήγες σχολείο μια μέρα και κάθισες σπίτι να φτιάξεις ντάμπλινγκς.