"How to with John Wilson" s03: Θέλουμε κι άλλο!
Σύνοψη: Ο John Wilson συνεχίζει την περιπλάνησή του στις απρόβλεπτες διαδρομές που οδηγεί η ζωή στη Νέα Υόρκη στην τρίτη και τελευταία σεζόν της σειράς που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο στην τηλεόραση.
ΣΧΕΤΙΚΑ"Fantasmas": Παιδί του Μισέλ Γκοντρί και του Σπάικ Τζόνζι
Κριτική: Αν με ρωτήσει κανείς τι θυμάμαι και τι κρατάω από τα χρόνια της καραντίνας του COVID-19, η απάντηση είναι σχεδόν πάντα η ίδια: το “How to with John Wilson”. Όπως πολλοί, έτσι κι εγώ, κατανάλωσα άπειρη τηλεόραση κλεισμένη στο σπίτι, όμως τίποτα απ’ όσα είδα δεν με ξάφνιασε τόσο ευχάριστα ούτε μου χάρισε μεγαλύτερη παρηγοριά, όταν ένιωθα ότι αυτή η πρωτοφανής κατάσταση που βιώσαμε θα κρατήσει για πάντα.
Αυτό που κάνει ο ντοκιμαντερίστας Wilson φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι.
Έχοντας στα χέρια του τόνους footage από καθημερινές στιγμές της Νέας Υόρκης και των ανθρώπων της, δημιουργεί επεισόδια που ξεκινούν με αφορμή ένα ερώτημα (π.χ. “How to find a public restroom”) και καταλήγουν να είναι μια σπουδή πάνω στη συνειρμική ροή της ανθρώπινης σκέψης και στην πολυπλοκότητα της ζωής στις ΗΠΑ, και κατ’ επέκταση στον δυτικό κόσμο.
Ο Wilson βρίσκεται σχεδόν πάντα πίσω από την κάμερα, ενώ η αφήγησή του είναι γεμάτη από τις παύσεις και τα κομπιάσματα που έχει η ομιλία ενός ντροπαλού ατόμου. Αυτό που ενορχηστρώνει, όμως, κάθε φορά είναι δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις: πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις!
Και για την αποχαιρετιστήρια σεζόν του, αποφάσισε να μας κάνει να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, τοποθετώντας τον εαυτό του σε πιο “πρωταγωνιστικό” ρόλο. Αυτή η κίνησή του είναι ταυτόχρονα αρκετή φιλόδοξη αλλά και γενναιόδωρη.
Το “How to with John Wilson” είναι άλλωστε και μια καταγραφή των απρόσμενων συναντήσεών του με μια σειρά από ιδιάζοντες χαρακτήρες (από έναν κατά συρροή αυνανιστή μέχρι μια κυρία που γράφει noir μυθιστορήματα με πρωταγωνίστριες… γάτες). Συνεπώς, τώρα είναι η ώρα να γνωρίσουμε εμείς καλύτερα τον άνθρωπο πίσω από την κάμερα και αυτός να γνωρίσει ίσως καλύτερα τον εαυτό του, γεγονός που οδηγεί σε μια σεζόν αρκετά πιο μελαγχολική σε σχέση με τις προηγούμενες, αλλά εξίσου γεμάτη με όλα όσα σε έχουν κάνει να λατρέψεις αυτή τη σειρά που όμοιά της δύσκολα θα ξαναδείς.
Με κάθε επεισόδιο να αποτελεί μια μικρή έκπληξη, καθώς δεν ξέρεις ποτέ που θα καταλήξει, ο John Wilson έγραψε τη δική του, σχεδόν αθόρυβη, τηλεοπτική ιστορία και το να πούμε ότι θα θέλαμε κι άλλο είναι understatement. Ποιος ξέρει, όμως, τι θα μας χαρίσει στο μέλλον; Το σίγουρο είναι ότι έχει θέσει τον πήχη πολύ ψηλά, όπως γίνεται πάντα όταν μιλάμε για πραγματικά sui generis δημιουργούς. Αντίο (για τώρα), John Wilson! Θα μου λείψεις.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων