"Ethos" season 1: Καλογραμμένο και ξεχωριστό

Ένα σύνολο χαρακτήρων, με προφανείς ιδεολογικές, ταξικές και κοινωνικοοικονομικές διαφορές, συναντιούνται και αλληλεπιδρούν, σπαράζουν και σπαράζονται σε μια σύγχρονη, βαθιά διχασμένη και αποπροσανατολισμένη Τουρκία.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Ripley": Ένα κερδισμένο στοίχημα

Η Meryem (Öykü Karayel) ζει με τον αδερφό της Yasin (Fatih Artman) και την οικογένειά του σε κάποιο χωριό, στα προάστια της Κωνσταντινούπολης, είναι βαθιά θρησκευόμενη και δουλεύει περιστασιακά ως καθαρίστρια σε κάποια σπίτια στην πόλη. Tελευταία παρουσιάζει κάποια λιποθυμικά επεισόδια, χωρίς όμως οργανική αιτία. Η επίσκεψή της στην ψυχίατρο Peri (Defne Kayalar) αποτελεί την αρχή μιας αλυσίδας εξελίξεων μέσα σε  ένα καλειδοσκοπικό πορτρέτο της ζωής των ανθρώπων στην σύγχρονη Τουρκία, που καταφέρνει μέσω μιας εξαιρετικά προσεγμένης χαρακτηρολογίας να ξεπεράσει κατά πολύ τις κλισέ μας προσδοκίες.

Αν η λέξη “Ethos” αναφέρεται στο πνεύμα μιας εποχής, μιας κουλτούρας ή μιας κοινότητας, όπως αυτό αποτυπώνεται στις συμπεριφορές και τους τρόπους ζωής των ανθρώπων, το “Bir Başkadır”, όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της νέας δραματικής σειράς του Netflix, σημαίνει «Είναι κάτι άλλο». Και αυτή ακριβώς φαίνεται να είναι και η πρόθεσή του. Να καταργήσει την μονοδιάστατη εικόνα και να μας θυμίσει πώς ο καθένας, πέρα από αυτό που φαίνεται να είναι, πέρα απ’ αυτό που εκπροσωπεί, είναι και κάτι άλλο, κουβαλά πολλά περισσότερα.

Με αφορμή την ψυχική κρίση, η σειρά μας συστήνει σε μια Τουρκία πιο βαθιά και αληθινή, και μας μιλά για όλα: για την απόσταση που χωρίζει την θρησκευόμενη, συντηρητική και οπισθοδρομική πλευρά της από την μορφωμένη, αστή και φιλελεύθερη, για τον ρόλο της θρησκείας σε μια κοινωνία και τον προκληθέντα διχασμό, για την καταπίεση, την συναισθηματική δυσκολία, την ανασφάλεια, τις οικογενειακές συγκρούσεις, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τον Carl Jung και το Ισλάμ, την αναπηρία, το τραύμα, την ψυχική ασθένεια και την αντιμετώπισή της, τις κοινωνικές επιταγές, τους ρόλους και τις απαιτήσεις τους, την απώλεια, την μοναξιά, τις διαφορές στις ζωές μας που περισσότερο μας ενώνουν παρά μας χωρίζουν.

Και όλα αυτά, σε ένα πολύ προσεγμένο, έξυπνο και όμορφα κινηματογραφημένο δράμα χαρακτήρων, που ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο έχουμε δει ως παραγωγή της γείτονος χώρας.

Τα σύγχρονα περιεχόμενα της σειράς και η ωριμότητα με την οποία δίνονται αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία, τόσο κοινωνικά όσο και καλλιτεχνικά, δεδομένης της πνιγηρής κατάστασης στην Τουρκία του σήμερα, όπου κατά βάση οι παραγωγές που εξάγονται ακολουθούν μια γνωστή συνταγή και όσες την αποφεύγουν, κρίνονται και αποκόπτονται με βάση κυβερνητικές εντολές και επιδιώξεις.

Μέσα από τoυς καλογραμμένους διαλόγους, τις ρετρό αναφορές και τις αντιθέσεις, την πολύ ενδιαφέρουσα μουσική (που μας συστήνει στον δημοφιλή αραμπέσκ τραγουδιστή Ferdi Özbeğen)  και τα ιδιαίτερης αισθητικής κάδρα, ο δημιουργός της σειράς Berkun Oya μας παραδίδει μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια, που διατηρεί μια υψηλή αισθητική και δεν μπερδεύει τα λόγια της.

Είναι μια διορατική, διακριτική και γειωμένη αναπαράσταση μιας κοινωνίας διαφορετικών ταχυτήτων και κόσμων, που ωστόσο κινούνται παράλληλα και πληγώνουν το ίδιο.

Ο κάθε χαρακτήρας του “Ethos” είναι δυστυχής με τον δικό του τρόπο, και προσπαθεί να τα καταφέρει κόντρα στις προκαταλήψεις, τους φόβους, τις αντιφάσεις, τις αγωνίες του. Αυτό άλλωστε δεν κάνουμε όλοι μας;

Aνδρομάχη Σδούκου