«Το πραγματικό είναι μία στιγμή του ψεύτικου»: To Dark City στον θερινό Παναθήναια

«Το πραγματικό είναι μία στιγμή του ψεύτικου»: 

Όταν κυκλοφόρησε το The Matrix το 1999, όλοι το αντιμετώπισαν σαν μια κινηματογραφική επανάσταση στο mainstream χολιγουντιανό σινεμά. Στην πραγματικότητα όμως η ταινία των αδερφών Wachowski, πράγματι ρηξικέλευθη στην κατασκευή και τις ιδέες της, ήταν περισσότερο η κορυφή του παγόβουνου ή η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, τουλάχιστον για όσους παρακολουθούσαν τις εξελίξεις στο αμερικάνικο sci-fi σινεμά της δεκαετίας του ‘90.

Για την ακρίβεια, η βασική προβληματική του The Matrix γύρω από την προσομοιωμένη, εικονική, ψευδή πραγματικότητα που επιστρατεύεται για να κρύψει έναν καταπιεστικό κι αλλοτριωμένο κόσμο, δημιουργώντας έτσι μια αναυθεντική ζωή που μοιάζει πιο αληθινή από την αληθινή, ήταν ήδη παρούσα καθ’ όλη την δεκαετία του ‘90, από τις ψεύτικες αναμνήσεις και εμπειρίες στο Total Recall και το Strange Days ή τις τηλεοπτικές δυστοπίες των Pleasantville και The Truman Show μέχρι τους εικονικούς κόσμους του eXistenZ και του The Thirteenth Floor που κυκλοφόρησαν ακριβώς μαζί με την ταινία των Wachowski.

Το άγχος της ξέφρενης ανάπτυξης νέων ψηφιακών τεχνολογιών και η κυριαρχία των μέσων μαζικής επικοινωνίας πάνω στην πραγματικότητα δημιουργούσαν ένα έντονο υπαρξιακό και πολιτισμικό άγχος για τα υποκείμενα του υπερ-καταναλωτικού φιλελεύθερου καπιταλισμού, τα οποία ένιωθαν όλο και περισσότερο την απειλητική και αποσταθεροποιητική αίσθηση πως η ζωή τους μοιάζει όλο και πιο ψεύτικη. Καθόλου τυχαία, το τέλος του 20ού αιώνα και η αυγή του νέου millennium γίνεται μια πηγή πανικού για το μέλλον της ανθρωπότητας και ανησυχίας για την φύση της πραγματικότητας.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον είναι που κυκλοφορεί το 1998 το Dark City του Alex Proyas, μια ταινία που έζησε με την “κατάρα” να είναι το-Matrix-πριν-το-Matrix για το χολιγουντιανό σινεμά των 90s. Ο φουτουριστικός noir κόσμος της ταινίας, μια μίξη του Brazil του Terry Gilliam και του Metropolis του Fritz Lang, σε συνδυασμό με την έντονη επιρροή των πρωτοπόρων cyberpunk anime της εποχής, δίνει στην δυστοπία του Dark City έναν ονειρικό, παραισθησιακό τόνο - εντελώς ιδιαίτερο και υπέροχα ατμοσφαιρικό σε σύγκριση με την αισθητική και θεματολογική κοινοτοπία που θα σκέπαζε τις επόμενες δεκαετίες το mainstream χολιγουντιανό δυστοπικό sci-fi.

Δυστυχώς, παρά τις θετικές κριτικές που έλαβε τότε, το Dark City απέτυχε παταγωδώς στο box office, εν πολλοίς χαντακώνοντας και την καριέρα του Proyas μετά την εμπορική επιτυχία του The Crow λίγα χρόνια νωρίτερα. Παρόλα αυτά, παραμένει ένα μικρό cult διαμάντι που περιμένει να επανανακαλυφθεί και να επανεκτιμηθεί, όπως κι άλλες “αποτυχημένες” sci-fi ταινίες της δεκαετίας του ‘90 που έφεραν στην επιφάνεια τα άγχη της εποχής τους μέσα από την εικονική προβολή τους σε ένα δυστοπικό μέλλον που ήταν ήδη παρόν μέσα στην υφιστάμενη πραγματικότητα.

H ταινία του Alex Proyas θα προβληθεί στον θερινό κινηματογράφο Παναθήναια (Μαυρομιχάλη 165) την Τετάρτη 9 Ιουλίου στις 21.00. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τον κριτικό Αλέξανδρο Παπαγεωργίου, μέχρι όσο πάει.

Γενική είσοδος: 7 ευρώ

Κλείστε το εισιτήριο σας: https://www.more.com/