“Blockbuster” season 1: Μια χαλαρή sitcom για movie geeks

Σύνοψη: Στο τελευταίο Blockbuster ένας διευθυντής παλεύει να κρατήσει το βίντεοκλαμπ ανοιχτό και το προσωπικό ευχαριστημένο εν μέσω ανταγωνισμού και περίπλοκων συναισθημάτων.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Άποψη: Η σειρά της Vanessa Ramos είναι μια χαριτωμένη και συμπαθητική κωμωδία που λαμβάνει χώρα μέσα στο τελευταίο κατάστημα της μεγάλης αλυσίδας βίντεκλαμπ “Blockbuster”. Οι υπάλληλοι μοιάζουν με μια ψευδο-δυσλειτουργική οικογένεια που μιλάει πολύ για ταινίες, χωρίς ποτέ να χρειαστεί να ανησυχήσει για το μέλλον της δουλειάς της.

Όταν, όμως, τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας κλείνουν στο πρώτο επεισόδιο, το κατάστημα γίνεται "ανεξάρτητο" μαζί με όλα τα υπόλοιπα στο εμπορικό κέντρο του Μίσιγκαν στο οποίο βρίσκεται. Το Netflix εδώ δεν διστάζει, μάλιστα, να αστειευτεί για το πώς οι συνδρομητικές πλατφόρμες έχουν αλλάξει την αγορά τηλεθέασης, κάτι που θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν κάπως πικρόχολο.

Ο Randall Park υποδύεται τον διευθυντή του Blockbuster, Timmy, και είναι αυτός ο χαρακτήρας γύρω από τον οποίο ξετυλίγεται η ιστορία και κινείται το υπόλοιπο καστ. Μαζί του δουλεύουν η Eliza (Melissa Fumero), η οποία έχει “κολλήσει” σε έναν αποτυχημένο γάμο, η Hannah (Madeleine Arthur), η οποία δεν καταλαβαίνει τις αναφορές στις ταινίες, ο Carlos, ένας φοιτητής κινηματογράφου που θέλει να γίνει ο επόμενος Tarantino, η Connie (Olga Merediz), που είναι η “μαμά” όλων και η Kayla (Kamaia Fairburn), η οποία ανυπομονεί να παραιτηθεί. Πρόκειται για ένα παρεάκι από συμπαθητικές ερμηνείες, που παρακολουθείται ευχάριστα και που πολλές φορές θυμίζει τις ιστορίες καθημερινής τρέλας που όλοι βιώνουμε στους χώρους εργασίας μας.

Το ύφος των διαλόγων είναι αυτό που θα περιμέναμε σε μια sitcom, με πολλές αναφορές σε ταινίες. Κάποιες από αυτές είναι σίγουρα πιο επιτυχημένες από άλλες, ωστόσο, αποτελούν συνολικά μια ωραία οπτική ειδικά για τους movie geeks.

Το "Blockbuster" είναι μια από εκείνες τις κωμωδίες που θα δούμε για να “σκοτώσουμε την ώρα μας” και θα είμαστε ικανοποιημένοι από αυτό. Το πιο “πιασάρικο” στοιχείο της είναι πώς όλα συμβαίνουν μέσα στους γαλαζοκίτρινους χώρους του βίντεοκλαμπ που θυμίζουν με νοσταλγία μια παλαιότερη εποχή, τότε που για να δούμε το τελευταίο blockbuster έπρεπε να βγούμε από το σπίτι, να συναναστραφούμε με κόσμο και να ευχηθούμε ότι θα είναι διαθέσιμο.

Είναι ευχάριστο και βατό και θα μας κρατήσει συντροφιά χωρίς να μας δημιουργήσει προβληματισμούς και αγωνίες, αλλά ούτε και τρελό ενδιαφέρον.