"Τhe bear" s04: Φέρνει στην καρδιά μας φως και ελπίδα

Σύνοψη: Ένας κορυφαίος σεφ που δουλεύει σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στον κόσμο, επιστρέφει στο Σικάγο για να αναλάβει το μικρό εστιατόριο της οικογένειάς του.

ΣΧΕΤΙΚΑΙούλιος 2025 στο Disney Plus

Άποψη: “Πάντα υπάρχει ένα ρολόι”. Αυτή είναι μια ατάκα της Tina προς τον Marcus κάπου στη μέση της τέταρτης σεζόν του The Bear. Και συνοψίζει έτσι το σύστημα μέσα στο οποίο λειτουργούμε, την κοινωνία που φτιάξαμε, τη φθαρτότητα του ανθρώπινου σώματος – με άλλα λόγια, όλη μας την ύπαρξη.

Μετά από δύο εξαιρετικές σεζόν και μία τρίτη που μετρίασε κάπως τον ενθουσιασμό μας, το The Bear επιστρέφει με τέταρτη σεζόν και θα προχωρήσει και σε πέμπτη. Στα θετικά του νέου κύκλου συμπεριλαμβάνονται η ανάπτυξη των χαρακτήρων, οι -ιδιαίτερου χιούμορ- ατάκες του, ο χώρος που δίνει σε υποστηρικτικούς χαρακτήρες να πάρουν λίγη από την προσοχή που δίνεται -συνήθως- στους βασικούς ρόλους. Και, φυσικά, η ονειρική του κινηματογράφηση, η χαρακτηριστική αισθητική του, η απεικόνιση της μεγαλούπολης του Σικάγο -και κάθε μεγαλούπολης- που μπορεί πολύ εύκολα, ανά πάσα στιγμή να μας καταπιεί, αλλά και το πάντα εύστοχο soundtrack, που πλέον έχει φτάσει να λειτουργεί ως επιπρόσθετος -και πολύ αγαπημένος- χαρακτήρας.

Στα αρνητικά του, ο υπερβολικά αργός ρυθμός του, η απουσία μιας ουσιαστικής πλοκής και εξέλιξης στο στόρι (τουλάχιστον μέχρι τη μέση της σεζόν) και το υπερβολικό στιλιζάρισμα σε εικόνα και ήχο, που κάποιες φορές φτάνει μέχρι και να μας κάνει να αναρωτηθούμε αν παρακολουθούμε επεισόδιο σειράς, video clip ή σκηνή από κάποιο παράξενο μιούζικαλ. Παρ' όλ' αυτά, το οικογενειακό δράμα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, οι διαπροσωπικές σχέσεις παρουσιάζονται σε όλη τους την πολυπλοκότητα, και η εξερεύνηση του εαυτού συνεχίζεται σε βάθος. Μόνο που για να τα απολαύσουμε όλα αυτά χρειάστηκε να κάνουμε αρκετή υπομονή – μέχρι, περίπου, το όγδοο επεισόδιο.

Το The Bear διηγείται την ιστορία ενός τρομερά καταπιεσμένου σεφ που αναλαμβάνει να διαχειριστεί το εστιατόριο της οικογένειάς του, είναι γυρισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου στην κουζίνα και στους βοηθητικούς χώρους ενός εστιατορίου, και παρακολουθεί τους χαρακτήρες της σχεδόν αποκλειστικά εν ώρα εργασίας, προσπαθώντας να μας μεταφέρει την πραγματικότητα μιας τόσο απαιτητικής δουλειάς.

Αλλά -κυρίως- το The Bear εξερευνεί το οικογενειακό τραύμα, την κατάθλιψη, την εξαντλητική πίεση που φορτώνει στους ώμους μας ο καπιταλισμός· την αδικία, την ατυχία, την κοινωνική ανισότητα· μα πάνω απ' όλα, μέσα από τους προσωπικούς δαίμονες, το βάρος της ενοχής, το συνεχές και αφόρητο αίσθημα πως ό,τι και να κάνουμε δεν θα είμαστε ποτέ αρκετές και αρκετοί, μέσα από τις δυσλειτουργικές οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις, το The Bear φέρνει στην καρδιά μας φως και ελπίδα.

Μιλάει ακόμα, σταθερά, τέσσερις σεζόν τώρα για την αλληλεγγύη, τη στοργή, τη μαγική ελευθερία του να έχεις στη ζωή σου ανθρώπους με τους οποίους τσακώνεσαι με όλη σου την ένταση μα το επόμενο λεπτό ακουμπάς πάνω τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Μιλάει επανειλημμένα (και διακριτικά) για τις δεύτερες ευκαιρίες στη δουλειά και τη ζωή· πόσο σημαντικές είναι· πώς όλοι και όλες τις αξίζουμε· πόσο υπέροχο πράγμα είναι να έχεις τη γενναιοδωρία και την ευαισθησία να τις προσφέρεις.

Το The Bear μιλάει ακόμα, σταθερά, για τους ανθρώπους· τον πόνο, τη χαρά τους, το υπέροχο χάος τους. Μας δίνει υπέροχους μονολόγους και μοναδικές στιγμές. Όπως εκείνη τη συνειδητοποίηση του Richie, που μέσα από μια ιστορία για έναν γιαπωνέζικο κήπο, καταλήγει πως δεν είναι ένας άνθρωπος μόνος του, όπως νόμιζε ως τώρα· είναι ένας άνθρωπος που φέρνει κοντά τους άλλους ανθρώπους. Υπάρχει, άραγε, κάτι πιο μαγικό;