Άγγελος Φραντζής: "Το χιούμορ, ο τρόπος μας να αντιμετωπίζουμε τους εφιάλτες"

Μετά τη μεγάλη επιτυχία της ταινίας «Ευτυχία», ο Άγγελος Φραντζής επιστρέφει με τον «Νόμο του Μέρφυ», μία κωμωδία υψηλών προδιαγραφών που σπάει τον κώδικαμε το ανατρεπτικό σενάριο της.

ΣΧΕΤΙΚΑΟ Νόμος του Μέρφυ

Στο γενετικό κώδικα του «Νόμου του Μέρφυ» κυριαρχεί το παιχνιδιάρικο γονίδιο τηςscrewball κωμωδίας, με πνευματώδη «πάρε-δώσε» μεταξύ των χαρακτήρων, που επιστρατεύει γρήγορο τέμπο και μία ιδιαίτερα απαιτητική ερμηνεία με στοιχεία έντονης σωματικότητας για την πρωταγωνίστρια Κάτια Γκουλιώνη. «Η αρχική σκέψη και η αρχική αναφορά ήταν σκηνοθέτες της δεκαετίας του ‘30 που έκαναν screwball κόμεντι, κωμωδίες με πολύ γρήγορο ρυθμό, με πολύ διάλογο και με φινέτσα. Για μένα ένας μετρ του είδους ήταν ο Φρανκ Κάπρα. Σαφώς μια μεγάλη πηγή έμπνευσης, ένας σκηνοθέτης που με συγκινεί πάρα πολύ. Με κάνει να γελάω και με συγκινεί ταυτόχρονα πάρα πολύ» αναφέρει ο σκηνοθέτης. Με ξεκάθαρη τη διττή πρόθεση ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση, το σενάριο λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Από τη μία, η πρωταγωνίστρια βάλλεται από παντού, επαγγελματικά, οικογενειακά, ερωτικά, σωματικά, σε μία πλοκή που διαδραματίζεται σε μία βεβαρυμμένη χρονική στιγμή. Από την άλλη, η ταινία εκτυλίσσεται σαν ένα ταξίδι αυτογνωσίας και ψυχοθεραπείας στα πρόθυρα των 40 με χιούμορ, σουρεαλισμό και συγκινητικές στιγμές. «Εκεί που γελάς, συγκινείσαι και εκεί που συγκινείσαι, γελάς» λέει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης.

Είδαμε την ταινία και γράψαμε σχετικά. 

Ο Άγγελος Φραντζής μιλά για την ταινία του: 

Η Μαρία Αλίκη, η ηρωίδα τηςταινίας, είναι ένα πρόσωπο οικείο, αστείο και αγαπημένο. Γεμάτη φόβους, ματαιώσεις και τραύματα που την κάνουν να επαναλαμβάνει μοτίβα και συμπεριφορές, η Μαρία Αλίκη προσπαθεί να τα καταφέρει. Δίνει τη μια και μοναδική μάχη που όλες και όλοι μας δίνουμε απέναντι στη, συχνά ακατανόητη, πραγματικότητα και φυσικά απέναντι στον εαυτό μας, αυτό το μυστήριο που μοιάζει να περιέχει όλα τα υπόλοιπα.« Ο Νόμος του Μέρφυ» είναι μια ταινία που μιλάει για κάθε στιγμή όπου επαναδιαπραγματευόμαστε την ζωή μας, και αναρωτιόμαστε αν μπορούμε να επιλέξουμε έναν νέο τρόπο ύπαρξης. Είναι η ιστορία κάθε ανθρώπου που, έστω και για λίγο, πίστεψε βαθιά ότι μπορεί να μεταμορφωθεί και να αλλάξει.

Και επειδή έχουμε μάθει, υπηρετώντας πάντα τις πατριαρχικές δομές της αφήγησης,να ταυτίζουμε τον άνδρα με τον άνθρωπο, εδώ η γυναικεία ταυτότητα είναι που παίρνει τον ρόλο του ανθρώπου–ταξιδιώτη της ανθρώπινης εμπειρίας. Σε μας, ο Δον Κιχώτης και ο Οδυσσέας είναι η γυναίκα που επιχειρεί να φτάσει μέχρι τη φωτεινή άκρη του τούνελ.Το ταξίδι της μέσα στις διαφορετικές ταυτότητες και σύμπαντα είναι πολύχρωμο και εντυπωσιακό. Σαν ένα χρωματιστό καλειδοσκόπιο που καθώς το περιστρέφεις αλλάζει σχήματα και χρώματα. Και όλα αυτά μέσα από την φόρμα μιας screwball κωμωδίας που τολμά να αντιμετωπίζει με ελαφρότητα τα πιο βαριά θέματα. Ο Nόμος του Μέρφυ είναι λοιπόν ένα υπαρξιακό μπουλβάρ όπου το γέλιο γίνεται ο μηχανισμός που μας ενώνει και μας απελευθερώνει. Το χιούμορ είναι ο τρόπος μας να αντιμετωπίζουμε τους εφιάλτες.