Τι σχέση έχουν "28 years later" και Depeche Mode?

H σχέση των Depeche Mode με το σινεμά είναι μακρόχρονη, πολυεπίπεδη και πολυσχιδής. Eντοπίσαμε άλλη μια έκφανσή της, παρακολουθώντας το "28 years later" του Ντάνι Μπόιλ. 

ΣΧΕΤΙΚΑ"Depeche Mode: M": Mια κινηματογραφική εμπειρία που θα θυμάσαι

Το προπέρσινο εξαιρετικό 15ο studio album της μεγαλύτερης μουσικής μπάντας του πλανήτη Γη λέγεται Memento Mori. Mπορείς να το ακούσεις στο τέλος του κειμένου αν δεν το έχεις ήδη κάνει ή να το θυμηθείς. Η κορυφαίο μουσική δημιουργία τους τα τελευταία 20 χρόνια, αισθαντική, μελωδική, με συχνές γέφυρες με το ένδοξο μουσικό παρελθόν τους και μαζί μια διάχυτη  μελαγχολία για τον θάνατο του τρίτου από τα αρχικά μέλη Άντριου Φλέτσερ που συνέβη σχεδόν ταυτόχρονα με την δημιουργία του άλμπουμ και η μπάντα δηλώνει ότι ήταν συμπτωματικό, αλλά εμείς κάπου δεν τους πιστεύουμε. 

H λατινική φράση Memento Mori σημαίνει Nα Θυμάσαι τον Θάνατο, να μην ξεχνάς ότι είσαι θνητός και ότι μια μέρα θα πεθάνεις.

Είναι, επίσης, μια συνεχής υπενθύμιση της απειλής που θέτουν οι μολυσμένοι, και διαμορφώνει την κοσμοθεωρία του γιατρού Κέλσον που αναζητούν ο νεαρός πρωταγωνιστής (Άλφι Ουίλιαμς) του 28 years later μαζί με την άρρωστη μητέρα του (Τζόντι Κόμερ) και τον βρίσκουν (σε μια άψογη ερμηνεία ο Ρέιφ Φάινς). 

Ελλείψει σύγχρονων χειρουργικών μεθόδων και φαρμάκων, ο Kέλσον έχει ανακαλύψει έναν εναλλακτικό και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρόπο ίασης: Έχει χτίσει έναν ναό ως μνημείο στους νεκρούς ή σε όσους έπεσαν θύματα της μόλυνσης. Το οικοδόμημα είναι ένα κτίριο σε μεγέθος εκκλησίας, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από ανθρώπινα οστά: μηριαία οστά, θώρακες, λεκάνες, κρανία… Έτσι, αυτός ο «Ναός των Οστών» είναι ταυτόχρονα ένας φόρος τιμής στους νεκρούς, όλους τους νεκρούς και μια πράξη αγάπης από τον Kέλσον. «Έχει αποδεχτεί το γεγονός του θανάτου, το ότι είναι πάντοτε παρών», σχολιάζει ο Φάινς. «Αντί να τρέχει να τον αποφύγει, ή να προσποιείται πως δεν υπάρχει, ή να ζει με φόβο απέναντί του, ο Kέλσον τιμά τον θάνατο και τους νεκρούς. Με έναν τρόπο, θυμίζει κληρικό, αλλά και ανθρωπιστή».

Ο Kέλσον και το εντυπωσιακό του μνημείο προσφέρουν, όπως λέει ο Ντάνι Μπόιλ, "ένα απρόσμενα υπέροχο μέρος, ένα εκπληκτικό μνημείο για όσους έχουν χαθεί, όπου ο Σπάικ και η Άιλα βρίσκουν συμπόνια μέσα σε ένα εφιαλτικό τοπίο, με τον Κέλσον να διαθεέτει ελάχιστους πόρους για να τους βοηθήσει, αλλά παρ’ όλα αυτά κάνει ό,τι μπορεί για να τους ανακουφίσει από τα βάρη τους. Το γεγονός πως ο Kέλσον συλλέγει τα οστά μολυσμένων και μη, δείχνει τη συμπόνια του. Δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ τους. Είναι γιατρός κι έτσι τους βλέπει όλους ως ανθρώπους. Μερικοί απλώς είναι άρρωστοι. Στο μυαλό του, οι μολυσμένοι δεν παύουν να είναι άνθρωποι. Έτσι, χτίζει ένα είδος οστεοφυλακίου ως memento mori για όλους όσοι έχασαν τη ζωή τους". Το μνημείο αυτό στήθηκε στο Γιορκσάιρ, χρησιμοποιήθηκαν 250.000 αντίγραφα οστών και 5.500 κρανία. Η ανέγερση του Ναού των Οστών διήρκεσε σχεδόν έξι μήνες.

Δείτε το σχετικό clip (συν άλλο ένα μπονους). Η κριτική μας για το φιλμ αύριο που βγαίνει στις αίθουσες.