Dear God No!

Σύγχρονη grindhouse ψυχαγωγία.

H σχετικά πρόσφατη αναβίωση του grindhouse είναι υπεύθυνη για την παραγωγή χιλιάδων b-movies ετησίως. Είναι φυσικά σαφείς οι αναφορές στις αντίστοιχες ταινίες της δεκαετίας του 70 (τη χρυσή περίοδό του είδους) κι αυτό συμβαίνει και σε τούτη την περίπτωση με αποτέλεσμα απροσδόκητα ενδιαφέρον. Έτσι δεν φτάνει μόνο η ανακύκλωση κλισέ από το έργο, ας πούμε του Corman, αλλά πάμε ένα βήμα παραπέρα: bikers, στρίπερς με πολυβόλα, σεξ και βία ακόμα κι ένα τέρας αλά bigfoot, επιστρατεύονται στο λουτρό αίματος που δε διεκδικεί βραβείο, αλλά στην οικονομική του διάρκεια προσφέρει αρκετό γέλιο και «ένοχη» ψυχαγωγία με τον επιτηδευμένα μη πολιτικά ορθό χαρακτήρα του. Δεν είναι ιλουστρασιόν, προσφέρει φθηνές συγκινήσεις και χυδαίο αμοραλισμό. Πολύ κοντά στην ουσία δηλαδή του exploitation σινεμά όπως το ξέρουμε. Φωτογραφημένo λιτά αλλά με επάρκεια. μονταρισμένο στον ρυθμό του είδους που δεν πουλάει τέχνη αλλά βυζιά και gore και με τον πρωταγωνιστή Τζετ Μπράιαντ να κλέβει την παράσταση, θα ενθουσιάσει τους οπαδούς του είδους...ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΗΣ