The Pruitt-Igoe Myth

Το τέλος του μοντερνισμού

Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Το συγκρότημα κατοικιών Pruitt-Igoe σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Μινόρου Γιαμαζάκι, σχεδιαστή των πάλαι ποτέ Δίδυμων Πύργων της Νέας Υόρκης. Σκοπεύοντας να ικανοποιήσει τη μεταπολεμική ζήτηση για καλύτερα κτιριακά συγκροτήματα σε μια πόλη, της οποίας οι φτωχοί κάτοικοι ακόμα ζούσαν σε ετοιμόρροπα σπίτια βγαλμένα από μυθιστορήματα του Τσαρλς Ντίκενς, ο ομοσπονδιακός σχεδιασμός κατέληξε σε μια «σοσιαλιστικού» είδους λύση. Έτσι στα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι λιγότερο προνομιούχοι της πόλης - μέλη της μαύρης και της λατινικής κοινότητας στην πλειοψηφία τους - μπορούσαν να απολαύσουν τη θέα από τα νεόδμητα διαμερίσματα του 11ου ορόφου. Η ευτυχία όμως δεν κράτησε πολύ.

Το φιλμ καταγράφει τις προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων που μεγάλωσαν στο Pruitt-Igoe και τις γνώμες ειδικών που αναλύουν τις αιτίες για την γρήγορη και αναπόφευκτη παρακμή που οδήγησε στην γκετοποίηση της περιοχής και στην τελική κατεδάφιση των κτιρίων το 1976. Ήταν το άδοξο συμπέρασμα μιας αφελούς άποψης που είχε βασίσει την βελτίωση της ανθρώπινης ζωής σε τεχνικά μόνο μέσα, αδιαφορώντας για την έλλειψη παιδείας, τον ρατσισμό και την ανεργία, παράγοντες που καθορίζουν το βιοτικό επίπεδο στις σύγχρονες κοινωνίες.

Το φιλμ είναι ιδιαίτερα σχετικό με τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που διέπουν την ανάπτυξη των σύγχρονων αστικών κέντρων και αποτελεί μάθημα για όσους σήμερα οραματίζονται αλλαγές στον εγχώριο αστικό μας χάρτη...