Παύση στη ρουτίνα
Αισιόδοξη αλλά, ταυτόχρονα, πικρή κομεντί που γιορτάζει τη δια βίου άνθηση και την ανοιχτότητα στο έντονο βίωμα ακόμα κι αν το δέρμα πτυχώνεται επικίνδυνα. H Julie Gavras καταθέτει φόρο τιμής στις μεγαλύτερες ηλικίες, τις οποίες βλέπει με ελαφράδα, συμπάθεια και παιχνιδιάρικη διάθεση, αξιοποιώντας δύο αξιόλογους ηθοποιούς (William Hurt, Isabella Rossellini) που, αν μη τι άλλο, χαίρεσαι να βρίσκονται στο οπτικό σου πεδίο.
Ένα ζευγάρι που κάνει μία παύση στη ρουτίνα του, αφού ο καθένας αναλογίζεται πώς θα ήταν η ζωή του αν δεν συν-κινούνταν με/από τον άλλον. Αποφασίζει λοιπόν να κινηθεί ο καθένας μόνος του, για να ανακαλύψει αν τον κατοικούν ακόμα σπόροι προς καλλιέργεια και ανθοφορία. Η κίνηση, όμως φαίνεται να είναι αυτοσκοπός, αφού η απειλή της ακινησίας των 60+ πλησιάζει επικίνδυνα. Όσο ξένοι μπορεί να αισθάνονται στην πόλη τους, άλλο τόσο φαίνεται να αισθάνονται και στις ζωές τους, μέσα σε έναν ωκεανό απουσίας πρόκλησης, ή πρόκλησης υπερβολικά έντονης για να μην παραδοθούν ολοκληρωτικά σε αυτή. Οι ρίζες τους κλονίζονται, οι εαυτοί τους περνούν από επαναδιαπραγμάτευση, για να μπουν σε μια ροή συμφιλίωσης με τον κύκλο της ζωής, που δεν μπορεί παρά να είναι αχνά εγγεγραμμένος..
Η γραφή μοιάζει δημοσιογραφική και ξετυλίγεται κάπως αργά (ενώ αισθητικά θα μπορούσε να αποτελεί ένα μεγάλης διάρκειας επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς) και παραμένει ανοιχτό αν η γλυκόπικρη γεύση θα επιμείνει μετά την παρακολούθηση.
Εύη Αβδελίδου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων