Hateship, Loveship

hateship loveship - κριτική ταινίας

H Johanna ειναι μια γυναίκα που ζεί και εργάζεται ως αποκλειστική για πανω απο 15 χρονια. Μετα τον θάνατο της εργοδοτριας της μετακομίζει στο σπιτι μιας οικογένειας όπου πρόκειται να φροντίζει την ορφανή κορη ενος περιθωριακού.

Η ταινία μας διηγείται την ιστορία της Johanna χωρίς να μας αναφέρει το παρελθόν της. Μια κλειστή, ψυχρή και απόμακρη γυναίκα που ερωτεύεται τον περιθωριακό πατερα της ορφανής Σαμπιθα. Η νεαρή κόρη και η φίλη της, που από την αρχή αντιλαμβάνονται την συμπάθεια της Τζοανα για τον Κεν αρχιζουν ενα άσχημο συναισθηματικό παιχνιδι που οδηγεί την ερωτευμένη γυναίκα στην πορτα του ανίδεου, για την κατάσταση, άνδρα.

Η σκηνοθέτης παρατηρεί όλα τα γεγονότα απο απόσταση χωρις να σκιαγραφεί προσωπικότητες, μοιάζει σαν να χαζεύει απο την κλειδαρότρυπα την ζωή αυτής της τόσο παράξενης και ιδιότροπης γυναίκας.

Αποτέλεσμα: η ιστορία που ξεκινά με ενδιαφέρον, καταλήγει στο δεύτερο μισό της εντελώς αδιάφορη και ανιαρή. Το προβλέψιμο τέλος και η flat πλοκή κουράζουν, παρά το σχετικά συμπαθητικό σεναριο. Οι ήρωες δεν εξελίσσονται, ενώ και οι σχέσεις των πρωταγωνιστών ελάχιστα επηρεάζονται σε τη διάρκεια της ταινιας.

Η Κριστεν Ουίγκ, υποστηρίζει τον ασυνήθιστο ρόλο της. Δημιουργεί την ηρωίδα ναι μεν, αλλα δεν την εξελίσσει. Οι ελάχιστες γενικά εκφράσεις της, για πρωτη φορά ειναι αναγκαίες και καλύπτουν τον ρόλο.

Η ταινία δεν δίνει επιτυχημένα την ιστορία της πρωταγωνίστριας και πιθανών να μην θες να την δεις και ολη, λόγω μονοτονίας.

Τελος, αυτό που προσωπικά δεν μου ταίριαξε καθόλου ήταν ο τίτλος της ταινιας, δεν συναντάμε ουτε μίσος, ουτε ιδιαίτερη αγάπη.

Κάτι μέτριο, το οποίο είναι καλό, μόνο αν είσαι καφές.

Πρώτη δημοσίευση: 4 Ιουλίου 2015, 18:46
Ενημέρωση: 4 Ιουλίου 2015, 18:46
Τίτλος:
Hateship, Loveship (Μ'αγαπάει, δεν μ'αγαπάει)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
104
Εταιρία διανομής: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos