Angst

Εσωστρεφές shockumentary πάνω στη ψυχοπαθολογία ενός serial killer και την έντονη παρόρμησή του να σκοτώνει, το Angst είναι μαζί με το Spoorloos του Sluizer, από τις ελάχιστες ταινίες που έπιασαν τόσο ολοκληρωμένα, αν και από διαφορετικές φιλοσοφικές αφετηρίες, το ψυχισμό μιας έντονα διαταραγμένης συμπεριφοράς. Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Werner Kniesek που συνέβη το 1980 στην Αυστρία, ο Kargl εστιάζει τη διαταραχή του ήρωα σε έναν υπαρξιακό φόβο για τα πάντα. Εγκατάλειψη, τρόμος θανάτου, εξευτελισμός, ασημαντότητα είναι μια καθημερινή βιωμένη παιδική πραγματικότητα και αδυνατώντας να ξεπεράσει το φόβο του, θέλει να τον προκαλεί στους άλλους. Η ψυχρότητα των περιγραφών του και η αμεσότητα των αναμνήσεων του καθώς περιμένει να δράσει, δίνει έναν ιδιαίτερο τόνο στον αφηγηματικό κορμό τη στιγμή που το Surrender του Klaus Schulze δένει καταπληκτικά με τη συναισθηματική ερήμωση του χαρακτήρα. Ο Kargl επιλέγει γερανούς, εναλλάσσει υψηλές με χαμηλές γωνίες λήψεις και προσθέτει κάποια νευρώδη αρτιστίκ ξεσπάματα σε ένα ρεσιτάλ απειθάρχητης αλλά πλήρως ευφάνταστης ποικιλίας πλάνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πλάνα της σου μένουν με τη κινούμενη λογική τους με τον ίδιο τρόπο που τα πρόσωπα-θύματα δείχνουν αδυναμία στα όρια της cool αδιαφορίας να ξεφύγουν από τη μοίρα τους. Η υπερβολή και γραφικότητα των βίαιων σκηνών έχουν καθαρό πάθος και έναν ιδιότυπο στυλιζαρισμένο πρωτογονισμό που επιτρέπει και σε μερικές τρίχες να σηκωθούν από τη θέση τους με τη μοναδικότητα της αισθητικής αντίληψης.. Εν ολίγοις, θα το χαρακτηρίζαμε μέχρι και αρρωστημένο, αν δεν είχε ευτυχήσει στην επιλογή ενός σπουδαίου Erwin Leder που δίνει υπόσταση και χαρακτήρα σε έναν απόλυτα αντιπαθή χαρακτήρα Αγαπημένη ταινία του Gaspar Noe που τον επηρέασε για το “Μόνος εναντίον όλων”, αξιώνει συγκρίσεις και με τα Παράξενα παιχνίδια, αν και η ταινία του Haneke δείχνει να διασκεδάζει σαδιστικά για τη μη κάθαρση ενός αμοράλ σχήματος που έχει εξαρχής στήσει...