Berlinale 2024 - Τζέισον Σουόρτσμαν: "Mου φαίνεται απίστευτο ότι παίζω σε ταινίες!"
Στο MOVE IT έχουμε τις αδυναμίες μας και μία από αυτές ακούει στο όνομα Τζέισον Σουόρτσμαν! Ο 43χρονος ηθοποιός και μουσικός έχει γίνει γνωστός κυρίως μέσω των ρόλων του στις ταινίες του Γουές Άντερσον, με πρώτη τους συνεργασία να είναι το “Rushmore” του 1998 και τελευταίο το πρόσφατο “Asteroid City”. Παράλληλα, έχει χαράξει μια πορεία που κινείται με άνεση ανάμεσα στο indie και το mainstream αμερικανικό σινεμά, ενώ φαίνεται να είναι κι ένας από τους πιο συμπαθείς τύπους που κυκλοφορούν στο Χόλιγουντ.
ΣΧΕΤΙΚΑBerlinale 2024 - Ιζαμπέλ Ιπέρ: "Η ζωή δεν είναι τα social media, ελπίζω..."
Εμείς τον συναντήσαμε στο Βερολίνο, στα πλαίσια της προώθησης της νέας του ταινίας με τίτλο “Between the Temples”, και επιβεβαιώνουμε ότι ο Τζέισον Σουόρτσμαν είναι όσο cool φαίνεται, σε σημείο που άνετα ένιωθες ότι θα μπορούσες να πιεις μια, δυο ή και παραπάνω βερολινέζικες μπύρες μαζί του!
Στο “Between the Temples” υποδύεται τον Μπεν, έναν σαραντάρη που έχει πρόσφατα χάσει τη σύζυγό του. Και τελευταία, νιώθει ότι αρχίζει να χάνει τη φωνή αλλά και την πίστη του, πράγμα εξαιρετικά ανησυχητικό καθώς είναι ο κορυφαίος της χορωδίας στη συναγωγή του. Όταν όμως επανεμφανιστεί ξανά στη ζωή του η Κάρλα (Κάρολ Κέιν), η καθηγήτρια μουσικής του στο σχολείο που θέλει τώρα να ασπαστεί τον ιουδαϊσμό με τη βοήθειά του, ο Μπεν θα αρχίσει να παίρνει τα πάνω του και ένα διαφορετικό ειδύλλιο θα γεννηθεί ανάμεσα στους δυο τους.
H άποψη του MOVE IT για το "Between the temples"
Tον ρωτήσαμε πολλά και διάφορα για τον ρόλο του, και όχι μόνο, κι εκείνος μας τα είπε περίφημα!
Στην ταινία ουσιαστικά παρακολουθούμε δύο ανθρώπους που βρίσκουν ο ένας τον άλλον την κατάλληλη στιγμή. Θα έλεγες ότι αυτό είναι κάτι που σου συμβαίνει στην πραγματική ζωή με τα projects που επιλέγεις;
Σίγουρα συμβαίνει και σου έρχονται πράγματα τις στιγμές που τα χρειάζεσαι. Για παράδειγμα, εγώ είμαι αρκετά σχολαστικός και αυστηρός με τον εαυτό μου και με τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζω τους ρόλους μου. Και το “Between the Temples” ήταν η πρώτη φορά που ήμουν πιο χαλαρός. Με τον Γουές Άντερσον δεν μπορώ να το κάνω αυτό, πρέπει να ξέρω καλά τα λόγια μου (γελάει)! Συνήθως θέλω να ξέρω τα πάντα για τον χαρακτήρα μου και κάνω πάρα πολλές πρόβες. Κι εδώ τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Αλλά κάθε ταινία είναι πάντα μια ξεχωριστή εμπειρία, ούτως ή άλλως, όπως ξεχωριστά είναι και τα άτομα που έχουμε στη ζωή μας και οι αλληλεπιδράσεις που έχουμε με το καθένα από αυτά. Στην περίπτωση του “Between the Temples”, το σενάριο του Νέιθαν (σημ: αναφέρεται στον Νέιθαν Σίλβερ, σκηνοθέτη και σεναριογράφο της ταινίας) ήταν κάτι ανάμεσα σε σενάριο και βιβλίο! Δεν είχε το κλασικό φορμάτ του σεναρίου, ήταν γραμμένο σε παραγράφους. Κι όταν το έλαβα, σκέφτηκα ότι αυτό είναι κάτι που θέλω να δοκιμάσω, θέλω να βρεθώ με αυτούς τους ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο που έχτισε. Πράγμα που δεν ήταν απελευθερωτικό για μένα, το αντίθετο μάλιστα! Αλλά όλοι έχουμε ανθρώπους που μπαίνουν στη ζωή μας για διαφορετικούς λόγους και είμαστε τυχεροί όταν συμβαίνει αυτό. Και κάποιες φορές γνωρίζουμε ανθρώπους που θα είναι στη ζωή μας για πάντα, ενώ κάποιες άλλες γνωρίζουμε άτομα που μπορεί και να μην ξαναδούμε από κοντά, αλλά ήταν πολύ σημαντικά για εμάς εκείνη τη δεδομένη στιγμή και, χωρίς να το κάνουν συνειδητά, βοήθησαν στο να προχωρήσουμε.
Όλο αυτό έχει μέσα του βέβαια το στοιχείο του τυχαίου. Σκέφτεσαι καμιά φορά τις χαμένες ευκαιρίες που μπορεί να είχες με κάποιο άτομο;
Υπάρχουν πολλές στιγμές στη ζωή που δεν έχεις την πολυτέλεια του να σκεφτείς ότι “να, αυτό το άτομο ή αυτό το project είναι αυτό που χρειάζομαι”. Κι υπάρχει ένα μάθημα για τον καθένα μας σε αυτές τις στιγμές. Μπορείς να μάθεις κάτι από οποιαδήποτε εμπειρία της ζωής σου. Σπάνια μπορείς να καταλάβεις αν κάτι είναι σωστό για σένα τη στιγμή που αυτό συμβαίνει, αλλά ακόμα κι αν είναι λάθος, αυτό το συνειδητοποιείς πολύ σύντομα. Κι αυτό είναι ένα μάθημα που παίρνεις και πρέπει να ζήσεις με αυτό.
Αν μπορούσες να συναντήσεις τον νεότερο εαυτό σου, όπως συμβαίνει στον Μπεν σε μια σκηνή της ταινίας, τι θα του έλεγες;
Θα του έλεγα ότι τίποτα δεν θα είναι ΟΚ στη ζωή (γελάει)! Πέρα από την πλάκα, θα του έλεγα ότι όλοι είναι εξίσου αγχωμένοι με σένα και ότι πρέπει να λες ναι σε περισσότερα πράγματα στη ζωή. Και να προσπαθήσει να είναι λιγότερο ντροπαλός και να σηκώνει περισσότερο το χέρι του στην τάξη! Να μην φοβάται να πάει στην έδρα για να παρουσιάσει το πείραμά του στο μάθημα της Φυσικής!
Ποια είναι η σχέση σου με τη θρησκεία και πώς αυτή σε βοήθησε να ερμηνεύσεις τον Μπεν;
Η σχέση μου με την πίστη συνεχώς αλλάζει κι αυτό είναι κάτι συναρπαστικό! Ο πατέρας μου ήταν Εβραίος και η μαμά μου Καθολική. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 13 χρονών και πολλά στοιχεία του ιουδαϊσμού εξαφανίστηκαν από την οικογένεια λόγω αυτού ή τα συνέδεσα με το πένθος μου. Και μέσω της ταινίας έπρεπε να έρθω σε επαφή με αυτή την πλευρά μου, οπότε ήταν όντως σαν να συνομιλώ με τον 13χρονο εαυτό μου! Κι έτσι έμαθα πολλά πράγματα που ίσως έπρεπε να τα είχα μάθει τότε.
Προέρχεσαι από μια οικογένεια της οποίας τα μέλη ασχολούνται με τον κινηματογράφο (σημ: η μητέρα του, Τάλια Σάιρ, είναι ηθοποιός και αδερφή του Φράνσις Φορντ Κόπολα, ενώ ο πατέρας του, Τζακ, ήταν παραγωγός ταινιών). Ήξερες από μικρός ότι θα ασχοληθείς με το σινεμά;
Ούτε καν! Θυμάμαι ότι όταν ήμουν παιδί η τηλεόραση ήταν συνεχώς ανοιχτή στο σπίτι μας και έπαιζε παλιές ταινίες, αλλά δεν τις έβλεπα! Η μαμά μου λατρεύει το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική, και αυτό το καταλάβαινα και το θαύμαζα από μικρή ηλικία και λειτούργησε σαν παράδειγμα για μένα, γιατί μου έμαθε ότι αυτά τα πράγματα είναι κάτι σαν σταθερές στη ζωή των ανθρώπων. Αλλά εγώ δεν πίστευα τότε ότι θα ασχοληθώ με το σινεμά! Ειδικά στα ‘80s, όταν έβλεπα ταινίες δράσης όπως το “Φονικό Όπλο”, ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση των ηθοποιών. Είναι σαν να πας να δεις μια παράσταση του Cirque du Soleil και να να σκεφτείς ότι θες να το κάνεις κι εσύ αυτό! Αγαπούσα πάντα τις ταινίες και το να πηγαίνω στον κινηματογράφο, αλλά δεν μου πέρναγε καν από το μυαλό η πιθανότητα να παίξω σε ταινία. Και η οικογένειά μου δεν είναι η τυπική οικογένεια του Χόλιγουντ, δεν με έσπρωξαν δηλαδή προς τα εκεί. Με τη μουσική, πάλι, τα πράγματα ήταν αλλιώς και άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική γιατί ήταν κάτι που μπορούσα να κάνω μόνος μου. Είχα το boombox μου κι έκοβα βόλτες μ’ αυτό και αγαπούσα πολύ τη μουσική ακριβώς επειδή ήταν κάτι που μπορούσα να κάνω μόνος μου, στο δωμάτιό μου. Οπότε πέρασε καιρός μέχρι να νιώσω ότι οι ταινίες με αγγίζουν με τον τρόπο που με άγγιζε η μουσική. Και ακόμα και σήμερα μου φαίνεται απίστευτο ότι παίζω σε ταινίες!
Παράλληλα με τον κινηματογράφο, ηχογραφείς και μουσική ως Coconut Records. Υπάρχει περίπτωση να έχουμε νέο δίσκο σύντομα;
Ναι! Είμαι στο στάδιο της ηχογράφησης τώρα. Έχει περάσει και πολύς καιρός από τον τελευταίο δίσκο (σημ: ο τελευταίος του δίσκος ως Coconut Records κυκλοφόρησε το 2009). Πάντα περιμένω κάποιον να εμφανιστεί στη ζωή μου, για να φτιάξω μουσική. Τώρα, αυτό συνέβη με τον Μπεν Κουέλερ που είναι ένας τραγουδοποιός που γνωρίζω εδώ και καιρό και η συνεργασία μας μέχρι στιγμής με έχει ξεκλειδώσει. Κι αυτό είναι άλλη μια απόδειξη ότι οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή σου έρχονται για κάποιο σκοπό!
Έχεις δοκιμάσει το method acting;
Δεν έχω λάβει την κλασική εκπαίδευση ενός ηθοποιού, οπότε μαθαίνω κάτι καινούργιο με κάθε ταινία. Δεν νομίζω ότι έχω κάνει ποτέ method acting, αλλά συμβαίνουν πράγματα στα γυρίσματα που χωρίς να το καταλάβεις σε βάζουν στο πετσί του ρόλου. Για παράδειγμα, στο “Between the Temples” ο χαρακτήρας μου έπρεπε να μιλάει πολύ αργά και σιγανά και, κοιτώντας πίσω, βλέπω ότι είχα μπει κι εγώ ενστικτωδώς σε μια κατάσταση στην οποία ένιωθα δυστυχισμένος, δεν έβγαινα πολύ π.χ. από το δωμάτιο του ξενοδοχείου μου. Κι είχα μπει στον ρυθμό της ταινίας, πράγμα που απαιτούσε από εμένα να ρίξω τους δικούς μου ρυθμούς.
To 74o Φεστιβάλ Βερολίνου διεξήχθη 15-25 Φεβρουαρίου 2024.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων