Berlinale 2020: "The roads not taken" - Κριτική

Η ιδιόμορφη Sally Potter επιστρέφει στο Βερολίνο δύο χρόνια μετά την τελευταία της ταινία The Party που παρουσιάστηκε στο 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Αυτή τη φορά φέρνει το Roads Not Taken, μία πολύ προσωπική ταινία όπως αποδεικνύεται, αφού η ιδέα προέκυψε λόγω του αδερφού της, που είχε εμφανίσει πρόωρη άνοια κι εκείνη φρόντιζε, κλείνοντας το μάτι και σε ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Robert Frost.

ΣΧΕΤΙΚΑΜπιλ Νάι: "Ο χαρακτηρισμός εμπορικο είναι μια πολύ όμορφη λέξη"

Η ταινία εκτυλίσσεται στο διάστημα σχεδόν μίας μέρας, και ακολουθεί τον συγγραφέα Leo (Javier Bardem) και την κόρη του Molly (Elle Fanning) να επιχειρούν να πάνε μαζί στον οδοντίατρο και στον οφθαλμίατρο. Καθώς, λοιπόν, βρίσκονται στη διαδρομή, η πραγματικότητα του συγγραφέα μεταστρέφεται και αλλάζει, ξεπερνώντας την χωροχρονική του πραγματικότητα. Ξεκινάει να επαναφέρει μνήμες και σημαντικές στιγμές – σταθμούς της ζωής του, νιώθοντας πως ζει εναλλακτικές ιστορίες, βλέποντας μπροστά του όλες τις διαφορετικές επιλογές που θα μπορούσε να κάνει. Υπήρχαν πολλοί δρόμοι που θα μπορούσε να διαλέξει και μέσα στη σύγχυσή του, νιώθει πως ζει όλους αυτούς τους δρόμους ταυτόχρονα. Στο πλάι του, η κόρη του, προσπαθεί να καταλάβει τι σκέφτεται ο πατέρας της, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες με χιούμορ.

Η Fanning σε αυτό της το ρόλο φαίνεται ακόμα πιο ώριμη (γίνεται αυτό θα μου πείτε;) και πολυδιάστατη, ξεφεύγοντας από τη μανιέρα της ωραίας-χαμένης-αθώας-παρανοϊκής. Τώρα τη βλέπουμε στο ρόλο μίας σπλαχνικής κόρης, που χρησιμοποιεί το χιούμορ σαν ένα είδος άμυνας, καθώς δεν μπορεί να αποδεχτεί πως ο πατέρας της σιγά σιγά χάνεται. Η Salma Hayek και η Laura Liney βρίσκονται σε πιο μικρούς ρόλους, γυναικών που πέρασαν από τη ζωή του Leο και εκπέμπουν και οι δύο τους τον απαραίτητο δυναμισμό που μας έχουν συνηθίσει, δείχνοντας στο κοινό πώς θα ήταν η ζωή του συγγραφέα εάν είχε επιλέξει τόσο τη μία όσο και την άλλη. Ο Bardem, πάλι, με το συγκλονιστικό, αρχαιοελληνικού κάλλους πρόσωπό του, μιλάει πιο πολύ με τις εκφράσεις του από όσο με λέξεις, που ως Leo του σήμερα αρχίζει και χάνει πολύ έντονα. Η Potter δημιουργεί έναν αέρα μυστηρίου, αφού δεν μας δίνει πάρα πολλές λεπτομέρειες για την πάθηση του Leo ή για τη ζωή της κόρης του στο σήμερα, πέρα από το γεγονός πως χάνει μία πολύ σημαντική δουλειά, για να είναι με τον πατέρα της. Η ταινία έχει ένα πολύ ιδιαίτερο μοντάζ, που περιπλέκει με επιτυχία αυτές τις εναλλακτικές πραγματικότητες του συγγραφέα, οι οποίες διακόπτονται και συνεχίζονται η μία με την άλλη με έναν αρμονικό τρόπο.

Το Roads Not Taken να είναι μία ιστορία που θα ενδιαφέρει λίγους, αυτούς που έχουν βρεθεί στη θέση κάποιου που βλέπει τον αγαπημένο του σιγά σιγά να χάνεται. Υπάρχει η κατανόηση απέναντι στη σκηνοθέτη του να κάνει τέχνη για να ξεπεράσει κάποιες προσωπικές εμπειρίες, όμως η ταινία της αυτή τη φορά θα ξεχαστεί πολύ σύντομα, κι ας αντιμετωπίζει το ζήτημα με τρυφερότητα. Κάπως χλιαρό, κάπως συγκρατημένα υπερφίαλο, κάπως ξαναπαιγμένο, αφού ο Bardem μας θυμίζει πολύ τον ρόλο του στο Η Θάλασσα Μέσα Μου – ιδίως με την εναρκτήρια σκηνή- και στο Biutiful, κι ας είναι εξαιρετικός όπως και να το κάνουμε. Όσο μεγαλώνει το πρόσωπό του αποκτά ολοένα και πιο έντονο λυρισμό και αυτό είναι κάτι που αξίζει να παρατηρεί κανείς στις δουλειές του. Τελικά, η ταινία μας παρουσιάζεται πιο φιλόδοξη, όμως, από όσο τελικά αποδεικνύεται, αλλά, εντάξει, υπήρχαν και χειρότερα στο φετινό φεστιβάλ. Κάποιες ταινίες, ακόμα κι αν έχουν κάποια αδύναμα σημεία, τις βλέπεις και λίγο για τους ηθοποιούς τους. Αυτή είναι ξεκάθαρα μία τέτοια περίπτωση.

4 / 10

70ο Φεστιβάλ Βερολίνου. Οι βαθμολογίες του MOVE IT για τις ταινίες του Διαγωνιστικού:

The Intruder (1/10), Hidden Away (7,5/10), First Cow (7/10), The Salt Of Tears (4/10), All The Dead Ones (4,5/10), Undine (6,5/10), Delete History (6/10), My Little Sister (7/10), Siberia (1,5/10), The Woman Who Ran (6,5/10), Bad Tales (5,5/10), Never Rarely Sometimes Always (6,5/10), Berlin Alexanderplatz (5/10), Dau Natasha (3/10), The Roads Not Taken (4/10), Days (3,5/10), Irradiated (5/10), There Is No Evil (6,5/10)

Το 70ο Φεστιβάλ του Βερολίνου διεξάγεται 20 Φεβρουαρίου με 1 Μαρτίου 2020, το MOVE IT βρίσκεται εκεί με την πολυπληθέστερη αποστολή για ελληνικό μέσο και σας μεταφέρει για 10η συνεχή χρονιά όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες της αγαπημένης μας ευρωπαϊκής πόλης, στο ειδικά διαμορφωμένο section μας.