Θεσσαλονίκη 13: "Tom at the farm" - REVIEW

Συγκρατήσου, Ξαβιέ!

Ο Τομ επισκέπτεται τη μητέρα του νεκρού αγοριού του για να παρευρεθεί στην κηδεία. Η μητέρα δεν γνωρίζει τίποτα (έχοντας να δει τον γιο της πολλά χρόνια), αλλά καλωσορίζει τον Τομ στη φάρμα της. Η εμφάνιση όμως του μεγάλου αδερφού του νεκρού, Φράνσις, θα αλλάξει τις ισορροπίες καθώς ο άξεστος αγρότης θα κάνει την ζωή του εύθραστου αγοριού, εφιαλτική...

Επιτέλους και μια ταινία του Ξαβιέ Ντολάν, στην οποία δεν αυτοθαυμάζεται. Τουλάχιστον όχι τόσο πολύ, διότι ο υπερταλαντούχος νάρκισσος "πιτσιρικάς-θαύμα" των Καννών, το έχει έμφυτο. Το "Tom at the farm" είναι και η πρώτη ταινία που δεν δουλεύει δικό του σενάριο (αλλά το ομώνυμο θεατρικό έργο του Μισέλ Μαρκ Μπουσάρντ), γεγονός διόλου τυχαίο.

Εξελίσει την ταινία του σε ένα σινεμά περισσότερο σαρκικό, παρά ρομαντικοπεριγραφικό, ενώ αποποιείται σχεδόν και το trademark του που είναι η έντονη χρήση τραγουδιών: εδώ είναι πιο λίγα από ποτέ. Εστιάζει στους χαρακτήρες περισσότερο από ποτέ, ο ίδιος είναι πολύ καλός στον ρόλο του Τομ, ενώ αν και δεν αποφεύγει ορισμένες υπερβολές (είπαμε, το έχει έμφυτο), συνολικά παραδίδει την πιο συγκρατημένη και ουσιώδη ταινία της φιλμογραφίας του.

Α.Κ.