63ο ΦΚΘ: "Μπάσταρδα" - Κριτική

Σύνοψη: Τα Μπάσταρδα έχουν αφήσει την πόλη μόνη της. Στην εξοχή, το νέο τους σπίτι μυρίζει μόνο καλοκαίρι. Πέντε κορίτσια και πέντε αγόρια ζούνε εδώ και τώρα – για το τώρα. Εδώ δεν πλησιάζει κανείς, εδώ όλοι φυλάνε σκοπιά, φιλάνε ο ένας τον άλλον, παίζουν τους νεκρούς. Είναι ακόμα παιδιά. Είναι τα δικά σας παιδιά. Τα δικά μας Μπάσταρδα.

ΣΧΕΤΙΚΑΗ Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της

Γνώμη:  Ο Νίκος Πάστρας αγαπά τη νεότητα, πιάνει τον παλμό της και τις ανησυχίες της, κι αυτό το έχει αποδείξει στις μικρού μήκους ταινίες του, «Ακρυλικό» και «Μελατονίνη». Το νέο του εγχείρημα, τα «Μπάσταρδα», το περιμέναμε καιρό, ενώ για τη χρηματοδότησή του έτρεξε και μια καμπάνια στο kickstarter.

Και τώρα που επιτέλους γνωρίσαμε τα όχι και τόσο κανονικά παιδιά της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του, επιβεβαιώθηκε εν μέρει η πρόβλεψη ότι τα «Μπάσταρδα» θα ήταν μια ταινία-ξεφάντωμα κι ένας ύμνος σε αυτά τα χρόνια που όλα σου φταίνε και νομίζεις ότι μπορείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο.

Έχοντας στη διάθεσή του δέκα νέους ηθοποιούς, η φρεσκάδα και η ζωντάνια των οποίων ξεχειλίζει από την οθόνη, ο Πάστρας στήνει μια ουτοπία σ’ ένα απομονωμένο εξοχικό της ελληνικής επαρχίας, ένα καταφύγιο για όσους θέλουν να ξεφύγουν από τις κοινωνικές επιταγές και να διερευνήσουν την πιθανότητα ύπαρξης μιας νέας μορφής συλλογικότητας, όπου έννοιες όπως ο έρωτας, η ελευθερία, η οικογένεια και η σεξουαλικότητα αναζητούν νέα ουσία. Τα Μπάσταρδά του είναι εκεί, μακριά από τα θέλω των γονιών και το ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Γιατί, πολύ απλά, όσο είσαι νέος το αύριο φαίνεται πιο μακρινό και ο χρόνος ακολουθεί μια άλλη λογική.

Όλα τα παραπάνω, ο Πάστρας ξέρει πώς να τα αιχμαλωτίσει στο φακό, χωρίς να βάλει τους ήρωές του να πετάνε ψαγμένες φιλοσοφίες για τη ζωή. Οι διάλογοί του, που γράφτηκαν σε συνεργασία με το καστ, αντικατοπτρίζουν το πώς μιλούν οι νέοι σήμερα, κι αυτή η φυσικότητα εξισορροπεί το ονειρικό στοιχείο της απομόνωσής τους.

Όμως, στερεί από την ταινία ένα βάθος, μια πιο ενδελεχή βουτιά στον ψυχισμό των χαρακτήρων της, στους λόγους που τους κάνουν να τρέμουν και μόνο στην ιδέα να γυρίσουν στα σπίτια τους.

Γιατί, καλή η Euphoria αισθητική, με το γκλίτερ να στολίζει τα πρόσωπα και τα παιδικά αυτοκολλητάκια να σηματοδοτούν την άρνηση της ενηλικίωσης, αλλά παρότι θα τα περάσεις υπέροχα παρέα με τα «Μπάσταρδα», δεν θα σου μείνουν αξέχαστα. Περισσότερο, θα θυμάσαι ένα έξαλλο, όχι με την κακή έννοια, φινάλε όπου οι «κακοί» της υπόθεσης κάνουν την εμφάνισή τους κι όχι όσα είπαν, έζησαν και μοιράστηκαν οι νέοι στην Εδέμ τους. Θα σου μείνει, όμως, η εξαιρετική μουσική επένδυση του MAZOHA (Τζίμη Πολιούδη), ο οποίος με τους στίχους των τραγουδιών του, φαίνεται να συμπληρώνει αυτό που λείπει από το σενάριο του Πάστρα.

To 63o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης διεξάγεται 3-13 Νοεμβρίου 2022. Το MOVE IT βρίσκεται εκεί όπως κάθε χρόνο και σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν. 

Τα πάντα για το φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στην ξεχωριστή ενότητα του MOVE IT που ανανεώνεται συνεχώς.