24ο ΦΝΘ: "Λιτή αφθονία" - Κριτική

Σύνοψη: Στα Βάτικα Λακωνίας, ο 93χρονος Βαγγέλης ζει για χρόνια μόνος του χωρίς ρεύμα, χωρίς τρεχούμενο νερό, μπροστά στη θάλασσα. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι πολλές αλλά βρίσκει τρόπους να τα φέρνει πέρα χειμώνα καλοκαίρι.

ΣΧΕΤΙΚΑ26o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Αύξηση-ρεκόρ σε θεατές

Άποψη: “Η αυτάρκεια είναι ο μεγαλύτερος πλούτος”. Με το γνωστό ρητό του Επίκουρου επιλέγουν να ανοίξουν το κεφάλαιο του κυρίου Βαγγέλη οι σκηνοθέτες της “Λιτής Αφθονίας” Φραντζέσκα Ρωμάνου και Γιώργος Σαβόγλου για να συνοψίσουν ήδη από την αρχή την ουσία του φιλμ που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στο τμήμα Newcomers του Διεθνούς Διαγωνιστικού. 

Μέσω της αυτοτέλειας του πρωταγωνιστή, επανεξετάζουν τον όρο που χρησιμοποιείται κατά κόρον σήμερα από την σύγχρονη και πιο εναλλακτική κουλτούρα η οποία βέβαια έχει προς όφελός της μεταβάλλει τον πυρήνα του. Κατά τον Σερζ Λατούς και την αποανάπτυξη, η λιτότητα δεν απορρίπτει μόνο τις περιττές ανέσεις αλλά και τις πολύ βασικές. Υπό αυτήν την έννοια, ο καλοκάγαθος ηλικιωμένος που βλέπουμε να επιβιώνει με δικές του πατέντες είναι τρανταχτό παράδειγμα της λιτότητας, που μας προκαλεί να σκεφτούμε εάν ένας τέτοιος τρόπος ζωής θα ήταν εφικτός.

Η απάντηση έρχεται εύκολα μέσα στα 90 λεπτά της διάρκειας χωρίς να μας εκπλήσσει. Αυτό που μπορεί εύκολα να εφαρμοστεί για ένα άτομο δεν είναι ποτέ το ίδιο για όλη την ανθρωπότητα αλλά δεν είναι και ο αυτοσκοπός. Δεν μπορούμε όμως να μη θαυμάσουμε το πείσμα και την γενναιότητα του κυρίου Βαγγέλη ο οποίος ζει μακάρια ακόμα και αν η “παράγκα” του όπως την αποκαλεί δεν διαθέτει κάτι παραπάνω από τα απολύτως βασικά.

Μέσα σε αυτήν, και για 6 συναπτά έτη, η κάμερα των σκηνοθετών ακολουθούσε τον πρωταγωνιστή στις καθημερινές του συνήθειες, στις βόλτες του, στις δουλειές του φτιάχνοντας πλάνα που θυμίζουν ξεχασμένες οικογενειακές βιντεοκασέτες. Το αποτέλεσμα είναι μία πολύ οικεία αίσθηση που δημιουργεί ένα καθαρό ενδιαφέρον και ένα νοιάξιμο για το πρόσωπο που βλέπεις, ακόμα και αν δεν το αναγνωρίζεις. Και από αυτήν την σκοπιά και μόνο, η “Λιτή Αφθονία” είναι ένα σημαντικό κατόρθωμα.

Το πώς ο κύριος Βαγγέλης έχει καταφέρει να επιβιώνει εδώ και αρκετά χρόνια υπό αυτές τις συνθήκες είναι όπως εξηγεί και ο ίδιος “ατυχίες της ζωής”, χωρίς ωστόσο να οικτίρει την κατάστασή του. Διατηρώντας το γενικά χαμηλό προφίλ από την αρχή αλλά και υιοθετώντας την λιτότητα ακόμα και στα λόγια, το context μας λείπει λίγο από την ιστορία και όταν φτάνει δεν συμπληρώνει τα κενά που έχουν δημιουργηθεί.

Το ντοκιμαντέρ όμως όπως και ο πρωταγωνιστής του, δε ζει στο παρελθόν αλλά στο παρόν. Και συνεπώς εμπνέει ανθρώπους στο παρόν όπως θα έπρεπε κάθε δυνατή ιστορία να κάνει.

Όλες τις κριτικές και τις ανταποκρίσεις του MOVE IT από το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μπορείτε να τις βρείτε εδώ.