16o ΦΝΘ: "Ο άλλος άνθρωπος" - REVIEW

Στιγμές από τη λειτουργία της κοινωνικής κουζίνας “Ο άλλος άνθρωπος”, μέσα από το λόγο του εμπνευστή της Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου και των υπόλοιπων εθελοντών που προσφέρουν στα πλαίσιά της.

Όχι οίκτος, μόνο φροντίδα

Η μαγειρική εκτός από πρώτη ύλη προϋποθέτει και επιθυμία για τη δημιουργία του φαγητού και όχι μόνο κάλυψη της βασικής ανάγκης γι αυτό. Και είναι θαυμαστό πώς μέσα σε ένα πλαίσιο ανάγκης η κοινωνική κουζίνα που παρουσιάζεται στο ντοκυμαντέρ μπορεί να ξυπνήσει την επιθυμία για μοίρασμα, συντροφικότητα και αλληλεγγύη, χωρίς να διατυμπανίζει την προσφορά της.

Στο φιλμ ακούμε τις ιστορίες διάφορων “άλλων” ανθρώπων που χάνοντας την εργασία τους έμειναν σχεδόν στο δρόμο και με την ψυχική τους δύναμη κατάφεραν να ανασυνταχθούν. Με ένα πιάτο φαγητό το πεζοδρόμιο μετατρέπεται σε ένα φιλόξενο τραπέζι, και κάθε συνεστίαση σε ευκαιρία επικοινωνίας. Κι αν όλα αυτά ακούγονται ωραιοποιημένα, ένα προσόν του ντοκυμαντέρ αυτού είναι η εξομάλυνση τέτοιων τάσεων προκειμένου να δικαιωθεί ο αγώνας που γίνεται, μέσα από εικόνες οι οποίες δε χρειάζονται επεξηγήσεις.

Όπως φάνηκε και από τις ερωτήσεις που έγιναν στο σκηνοθέτη μετά το τέλος της προβολής στο φεστιβάλ, σαφής στόχος της δημιουργίας του φιλμ υπήρξε η ενδυνάμωση της κοινοτικής αλληλεγγύης. Ο Στάθης Γαλαζούλας μίλησε για το θαυμασμό του για την προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου τον οποίο γνώρισε τυχαία στους δρόμους της Αθήνας, και την ειλικρινή σχέση που δημιουργήθηκε μεταξύ τους.

Μέσα από το ντοκυμαντέρ αλλά και το διαδικτυακό τόπο οallosanthropos.blogspot.gr, το όραμα είναι να ευαισθητοποιηθεί μία μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων ώστε να προσφέρει βοήθεια, και όχι μόνο άτομα συγκεκριμένου κοινωνικού επιπέδου, όπως γίνεται μέχρι τώρα. “Σημασία δεν έχει να προσφέρεις φαγητό, αλλά ο τρόπος που το προσφέρεις”, ακούγεται στην ταινία. Μακριά από κάθε αίσθηση οίκτου και ελεημοσύνης, ένα σύντομο αλλά ουσιαστικό ντοκυμαντέρ που μας γεμίζει το πιάτο με ανθρωπιά ξανά και ξανά.

7/10

Εύη Αβδελίδου