Πανόραμα 15: "Comoara" - REVIEW

O Κόστι ζει μια ήσυχη ζωή. Τη νύχτα του αρέσει να διαβάζει ιστορίες στον 6χρονο γιο του, για να τον βοηθήσει να κοιμηθεί. Αγαπημένο τους παραμύθι είναι ο Ρομπέν των Δασών. Ο Κόστι βλέπει τον εαυτό του ως ήρωα -σωτήρα και υπερασπιστής των καταπιεσμένων. Ένα βράδυ, ο γείτονάς του τον επισκέπτεται απρόσμενα και μοιράζεται ένα μυστικό: υπάρχει θησαυρός θαμμένος στον κήπο των παππούδων του. Αν ο Κόστι βρει έναν ανιχνευτή μετάλλων για να βοηθήσει στον εντοπισμό του, αυτός θα του δώσει το ήμισυ. Οι δύο συνεργοί έχουν ένα σαββατοκύριακο για να εντοπίσουν τον θησαυρό. Για χάρη της οικογένειάς του και παρά τα κάθε λογής εμπόδια ο Κόστι αρνείται να τα παρατήσει.

Πρόκειται για τη νέα ταινία του Κορνέλιου Πορουμπόιου, μετά την βράβευσή του στο Un Certain Regard των Καννώ για το «Police, Adjectif» και αυτή την φορά κινηματογραφεί με ένα διφορετικό στυλ, προσπαθώντας να παντρέψει την σημειολογία της απληστίας με την σχεδόν ονειρική πραγματικότητα της –αέναης;- αναζήτησης ενός θησαυρού βγαλμένου μέσα από τα παραμύθια.

Το πρώτο μισό είναι συμπαθές, καθώς πρόκειται για το χρονικό διάστημα στο οποίο προσπαθεί να αναπτύξει τους χαρακτήρες και να μας πείσει για τα κίνητρά τους, αν και οι ίδιοι δεν είναι σίγουροι 100% για το εγχείρημά τους.

Ακολουθεί ένα εντελώς αδιάφορο δεύτερο μέρος, ετσιθελικά «περιπετειώδες» και με στίγμα θρίλερ αποτυγχάνοντας και στα δύο, ενώ την ίδια στιγμή αφήνει μισοτελλειωμένη την ανάπτυξη του προφίλ των πρωταγωνιστών και καταλήγει σε ένα παντελώς προβλέψιμο φινάλε.

3,5  /  10