Πανόραμα 14: "El ardor" - REVIEW

El ardor

Αίμα ή διαλογισμός;

Ένας άντρας προσπαθεί να διασώσει την κόρη ενός φτωχού αγρότη από τους απάνθρωπους απαγωγείς του και ταυτόχρονα να χαθεί στη ζούγκλα της Αργεντινής για να βρει τον εαυτό του.

Οι κοινωνικές αδικίες τοποθετούνται, δικαίως, στη ζούγκλα, στο φιλμ αυτό από τον Pablo Fendrik με άβολους ρυθμούς και υπερβατικό κλίμα, που σιγά σιγά μετεξελίσσεται σε καθαρόαιμο σκονισμένο σπαγγέτι.

Ως προς την ατμόσφαιρα, ίσως όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο της Αλιέντε “Η πόλη των Θηρίων”, μέσα από τη φωτογραφία εδώ μπορεί να θυμηθεί τις ίδιες μυρωδιές της οργιαστικής βλάστησης, αίματος και άγριων ζώων. Οι στιγμές έντασης και αίματος δίνουν περιοδικά τη θέση τους σε σκηνές θρησκευτικού διαλογισμού και πνευματικότητας, ενώ κάποια κάδρα είναι συγκλονιστικά, φυτεμένα σε ένα απερίγραπτα όμορφο τοπίο που επαναπροσδιορίζει τους τρόπους κινηματογραφικής απεικόνισης της φύσης.

Χωρίς συμβολισμούς και περισσότερο μέσα από τη μεταφορά αισθήσεων, οι συμβολισμοί δίνουν τη θέση τους στην αξία του βλέμματος και των μικρών κινηματογραφικών στιγμών. Όμως, η ελεγειακή περιγραφή του κεντρικού ήρωα που ενσαρκώνει σταθερά με δύναμη ο Gael Garcia Bernal, τραβά κάποιες φορές σε μήκος παραπάνω από το αναμενόμενο, με τις τεχνικές αφήγησης να δημιουργούν κόπωση.

Τελικά, δεν αποφασίζει κανείς αν η μεγάλη ιδιαιτερότητα του φιλμ αφήνει γεύση αίματος ή φύλλων και αν τελικά αυτή η γεύση έχει τη δύναμη να παραμείνει και αρκετό χρόνο μετά την παρακολούθηση.

5,5 / 10

Εύη Αβδελίδου