Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Οι ταινίες του Διαγωνιστικού
Tο 30ό Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας ξεκίνησε και οι προβολές του θα πραγματοποιηθούν έως τις 14 Οκτωβρίου 2024 στις αίθουσες: ΔΑΝΑΟΣ (Αίθουσα 1 & 2), ΑΣΤΟΡ, ΑΣΤΥ, CINOBO OPERA (Αίθουσα 1 & 2), ΑΒΑΝΑ, Auditorium του ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ (ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΡΙΑΝΤΗ), ΣΤΕΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ και ΠΑΛΛΑΣ.
ΣΧΕΤΙΚΑΝύχτες Πρεμιέρας 2024: "Bird" - Κριτική
Σας παρουσιάζουμε ανακοίνωσε τις 16 ταινίες που απαρτίζουν το Διαγωνιστικό Τμήμα του και θα διεκδικήσουν τα βραβεία Χρυσή Αθηνά, Βραβείο Σκηνοθεσίας της Πόλης των Αθηνών, Βραβείο Σεναρίου και Βραβείο Κοινού Fischer. Οι ταινίες αναλυτικά:
Κάθε καλοκάιρι (Ιn the summers, HΠΑ) της Αλεσάντρα Σαμούντιο
Απλωμένο σε δύο δεκαετίες, και με κέντρο βάρους τέσσερα καθοριστικά καλοκαίρια στη ζωή δύο κοριτσιών που κάθε χρόνο περνούν τις διακοπές τους στο Νέο Μεξικό πλάι στον χωρισμένο τους πατέρα, το αυτοβιογραφικό ντεμπούτο που θριάμβευσε στο φετινό Φεστιβάλ Σάντανς (βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας) είναι μια ελεγειακή ιστορία ωρίμανσης. Ξεκινά από την εφηβεία, φτάνει μέχρι την ενηλικίωση και συλλαμβάνει γλυκόπικρα τι σημαίνει να μεγαλώνεις, να αγαπάς παρά τις αντιξοότητες και να επουλώνεις σταδιακά τα τραύματα μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, βρίσκοντας την ταυτότητα και τη θέση σου στον κόσμο.
Φαντάσματα από το παρελθόν (Ghost trail, Γαλλία/Βέλγιο) του Τζόναθαν Μιγιέ
Πρώην καθηγητής πανεπιστημίου, ο Χαμίντ ζει μια διπλή ζωή ως μέλος μιας μυστικής οργάνωσης που προσπαθεί να εντοπίσει εγκληματίες πολέμου του απολυταρχικού καθεστώτος της Συρίας. Η τελευταία του αποστολή τον φέρνει στο Στρασβούργο, αντιμέτωπο με τον άνθρωπο που πιστεύει ότι είναι ο πρώην βασανιστής του. Μετέωρος ανάμεσα στη δικαιοσύνη, την προσωπική εκδίκηση και την εμμονή, θα οδηγηθεί μοιραία σε επικίνδυνα μονοπάτια. Με υπόγειο σασπένς που κόβει ύπουλα την ανάσα και μια μαγνητική ερμηνεία από τον πρωταγωνιστή Αντάμ Μπεσά, η ταινία έναρξης της Εβδομάδας Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών είναι ένα συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ με έντονους απόηχους από το αμερικανικό σινεμά του ’70, τους οποίους ο σκηνοθέτης μεταμοσχεύει με χειρουργική ακρίβεια στη ρεαλιστική απεικόνιση μιας ζωής σε εξορία.
Flow (Λετονία) του Γκιντς Ζιμπαλόντις
Αν υπήρχε αμφιβολία πως μια ταινία χωρίς λόγια –χωρίς καν ανθρώπινους πρωταγωνιστές– θα μπορούσε να είναι τόσο συναρπαστική και αβίαστα συγκινητική, το «Flow» τη διαλύει οριστικά. Το φιλμ του Ζιλμπαλόντις χτίζει έναν κόσμο στο χείλος της καταστροφής, όταν ένας ανεξήγητος κατακλυσμός παρασύρει σχεδόν τα πάντα. Χάνοντας το καταφύγιό της, μια μοναχική μαύρη γάτα πασχίζει να μείνει στην επιφάνεια και να επιβιώσει σε μια νέα πραγματικότητα, πλημμυρισμένη από ορμητικά νερά, θανάσιμους κινδύνους αλλά και απρόσμενους συμμάχους. Με μόνιμη αίσθηση δέους και πλάνα που ξεχειλίζουν ομορφιά, το καλύτερο animation της χρονιάς είναι ένα μαγευτικό παραμύθι για τη δύναμη αυτο-επούλωσης της φύσης και την ικανότητά της να μετατρέπει το τέλος του κόσμου σε μια νέα αρχή. Επίσημη υποβολή της Λετονίας στην κούρσα του Διεθνούς Όσκαρ.
Armand (Νορβηγία) του Χάλφνταν Ούλμαν Τόντελ
Όταν ο εξάχρονος Αρμάντ κατηγορείται για (απροσδιόριστη) επιθετική κι ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι σε έναν συμμαθητή του, οι γονείς των παιδιών και το προσωπικό του σχολείου συναντιούνται προκειμένου να βρουν συμβιβαστική λύση. Ενώ, όμως, ο καθωσπρεπισμός παραχωρεί σταδιακά τη θέση του σε δηλητηριώδεις αντιπαραθέσεις, οι ενήλικοι αποδεικνύονται ανίκανοι να ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις τους. Οδηγούνται έτσι σε μια ηφαιστειώδη έκρηξη που ο ταλαντούχος Ούλμαν Τόντελ αποδομεί αφαιρετικά, με μια –κυριολεκτικά– χορογραφημένη κορύφωση. Καλύπτοντας ευρηματικά την απόσταση ανάμεσα «Στο Γραφείο των Καθηγητών» και τον πολανσκικό «Θεό της Σφαγής», η ταινία απέσπασε τη Χρυσή Κάμερα για καλύτερο σκηνοθετικό ντεμπούτο στο Φεστιβάλ Καννών, ενώ στο ρόλο της επίμαχης μητέρας, η Ρενάτε Ρέινσβε εκπληρώνει θριαμβευτικά τις υποσχέσεις που έδωσε στον «Χειρότερο Άνθρωπο του Κόσμου».
Η ηλιαχτίδα μου (My sunshine, Ιαπωνία) του Χιρόσι Οκουγιάμα
Σε ένα νησί της Ιαπωνίας, η σχολική ζωή ακολουθεί τον κύκλο των εποχών. Η πρώτη χιονονιφάδα σημαίνει πως τα αγόρια σύντομα πρέπει να αλλάξουν το μπέιζμπολ για το χόκεϊ, όμως ο ντροπαλός Τακούγια ενδιαφέρεται περισσότερο για μια συμμαθήτριά του που αξιώνει καριέρα στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Μολονότι χάνει τα λόγια του κοντά της, ο προπονητής της επιμένει να τους βάλει να εξασκούνται μαζί. Είναι αδύνατο να περιγράψεις την πλοκή της ταινίας χωρίς να αποκαλύψεις την καταλυτική της ανατροπή. Αδύνατο επίσης να προϊδεάσουν οι λέξεις για το πόσο αισθαντική κι αβίαστα όμορφη είναι. Σε μια από τις πιο φωτογενείς συμμετοχές του φεστιβάλ, η άκρως διακριτική ματιά του σκηνοθέτη επενδύει στην ποίηση της καθημερινότητας και στη γοητευτική απλότητα των οπτικών συνθέσεων, δικαιώνοντας όσους τον περιγράφουν ως τον επόμενο Κόρε-εντα.
Σύντομη ιστορία μιας οικογένειας (Brief history of a family, Κίνα) του Λιν Ζιανζέ
Σε ένα έθνος που αναγκάστηκε να μεγαλώνει μοναχοπαίδια, ένα μικροατύχημα ανοίγει την κερκόπορτα μιας μεσοαστικής οικογένειας για να εισβάλει ένα νέο μέλος. Ένα νεαρό αγόρι που αρχικά συστήνεται ως «φίλος», αλλά σταδιακά διεκδικεί όλο και πιο έντονα τη θέση του μοναδικού παιδιού. Ποιο είναι, όμως, το πραγματικό του κίνητρο και ποια θα είναι η αντίδραση του βιολογικού τέκνου απέναντι στον εισβολέα; Σκηνοθετώντας με χειρουργική ακρίβεια που φέρνει αβίαστα στο μυαλό τον πρώιμο Χάνεκε, ο Λιν Ζιανζέ καταφέρνει να ταιριάξει απόλυτα την παράνοια με την πραγματικότητα, υπογραμμίζοντας με ένα επιβλητικό θρίλερ πως οι πιο ανησυχητικές ιστορίες κατοικούν μέσα σε όσα θεωρούμε δεδομένα.
Το καλό κορίτσι (Good one, HΠΑ) της Ίντια Ντόναλτσον
Η ωριμότητα δεν κερδίζεται με την ηλικία. Αυτό και αρκετά ακόμη μαθήματα από τον κόσμο των μεγάλων θα πάρει η 17χρονη Σαμ κατά τη διάρκεια ενός κάμπινγκ μαζί με δύο χωρισμένους μεσήλικους: τον πατέρα της και τον καλύτερο φίλο του. Κι ενώ το σαββατοκύριακο εναλλάσσεται μεταξύ χαλαρών εξομολογήσεων και πικρόχολων παραδοχών για δύο άντρες οι οποίοι συνειδητοποιούν το προσωπικό τους αδιέξοδο, για το κορίτσι ανοίγει απότομα και αποφασιστικά ο δρόμος προς την ενηλικίωση. Με την υπόκωφη δύναμη, τον ελεγειακό τόνο και την προσεκτική παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, το πανέμορφο και οξυδερκές αυτό ντεμπούτο συγκρίνεται, όχι άδικα, με αυτό της σπουδαίας Κέλι Ράιχαρντ. Ταυτόχρονα μας συστήνει στο πρόσωπο της 40χρονης Ίντια Ντόναλντσον μια ταλαντούχα νέα δημιουργό που οφείλουμε στο εξής να έχουμε σοβαρά υπόψη.
Απρίλης (April, Γεωργία) της Ντέα Κολουμπεγκασβίλι
Υπάρχει περιθώριο για μεγάλες ανακαλύψεις στο σινεμά; Από τις καλύτερες ταινίες του 2024, το «April» είναι η ιστορία μιας μαιευτήρα σε επαρχιακό νοσοκομείο, η δουλειά της οποίας απειλείται όταν οι γονείς ενός βρέφους που πεθαίνει στη γέννα την κατηγορούν για αμέλεια. Αυτό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, ωστόσο, και υπάρχει κίνδυνος να ανακαλύψουν, είναι πως η Νίνα πραγματοποιεί παράνομες εκτρώσεις σε φτωχικά χωριά, όπου οι γυναίκες αντιμετωπίζονται εξακολουθητικά ως υποχείρια, πραγματοποιώντας έτσι ένα είδος ατομικής εξέγερσης σε πείσμα κάθε επαγγελματικής δεοντολογίας. Αξέχαστος συνδυασμός δράματος και εφιάλτη, επίδειξη μεγάλης σκηνοθετικής δύναμης, το «April» παίρνει τις διαστάσεις ενός υπαρξιακού θρίλερ στο οποίο η γέννηση, ο θάνατος, η ομορφιά και η κτηνωδία γίνονται οι ιστορίες που κουβαλούν πάνω και μέσα τους τα ανθρώπινα σώματα. Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Προσπέραση (Block pass, Γαλλία) του Αντουάν Σεβρολιέ
Ο Γουίλι και ο Ζόζο είναι δύο έφηβοι φίλοι, αχώριστοι από παιδιά, που βρίσκουν διέξοδο από την ανία της γαλλικής επαρχίας, και τη σκιά καταπιεστικών ή απόντων πατεράδων, στο πάθος τους για τους αγώνες μοτοκρός. Καθώς προετοιμάζονται πυρετωδώς για το πρωτάθλημα, η κρυφή ζωή του Ζόζο έρχεται ξαφνικά στο φως, δοκιμάζοντας τη σχέση τους και προσφέροντας ένα εύκολο θύμα στο βωμό των προκαταλήψεων της συντηρητικής μικρής πόλης. Στιγματισμένο από τα λάδια των μηχανών και τις εκρήξεις τεστοστερόνης, το ντεμπούτο του Αντουάν Σεβρολιέ σκιαγραφεί με τρυφερότητα αλλά και ακατέργαστη αγριάδα το πορτρέτο μιας αληθινής φιλίας και τις μικρές επαναστάσεις μιας εφηβείας που προσπαθεί μανιασμένα να βρει το δρόμο της σε έναν κόσμο ενηλίκων που δεν ακόμα έχουν κατασταλάξει στον δικό τους.
Ο γιος του εκτελεστή (Sujo, Μεξικό) των Αστρίντ Ροντέρο, Φερνάντα Βαλάντεζ
Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, ο τετράχρονος γιος ενός εκτελεστή αναγκάζεται να φυγαδευθεί στην εξοχή προκειμένου να γλιτώσει από τον τιμωρητικό κλοιό των καρτέλ. Καθώς το παρελθόν επανέρχεται καρμικά, η ταινία ακολουθεί τον Sujo στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή του, ενώ καλείται να επιλέξει αν θα αποδεχθεί την αιματηρή κληρονομιά της οικογένειάς του ή θα χαράξει εκ νέου το πεπρωμένο του, σπάζοντας τον κύκλο της βίας. Μια αιφνίδια οπτική σε μια γνώριμη θεματική, που αντιμετωπίζει την καταραμένη γενιά του Μεξικού με αισιοδοξία και άκρατο λυρισμό. Μοιρασμένο μεταξύ ταινίας ενηλικίωσης και θρίλερ, το «Sujo» θυμίζει ταυτόχρονα saga και αρχαία τραγωδία, φιλτραρισμένη στην ποιητική ματιά δύο εκ των σημαντικότερων νέων φωνών του σύγχρονου λατινοαμερικάνικου κινηματογράφου. Βραβείο καλύτερης διεθνούς ταινίας στο Σάντανς.
Αχόρταγη νύχτα (Eat the night, Γαλλία) των Καρολίν Πότζι, Τζόναθαν Βινέλ
Ο Πάμπλο και η Απολίν είναι δύο αδέλφια με σπάνιο συναισθηματικό δέσιμο - ακόμα κι από μακριά επικοινωνούν μέσα από τον κόσμο του διαδικτυακού παιχνιδιού Darknoon. Όταν όμως ο Πάμπλο ερωτεύεται τον Νάιτ, και μπλέκουν σε μια επικίνδυνη διαμάχη μεταξύ συμμοριών διακίνησης ναρκωτικών, οι εύθραυστες ισορροπίες ανάμεσα στους τρεις χαρακτήρες ανατρέπονται. Στη δεύτερη ταινία τους, οι Καρολίν Ποτζί και Τζόναθαν Βινέλ αναζωογονούν θεαματικά την ιστορία ενηλικίωσης και το queer ρομάντσο, κατασκευάζοντας εκ του μηδενός έναν ολάκερο θαυμαστό νέο κόσμο. Μέσα από το επικό σύμπαν ενός διαδραστικού παιχνιδιού, αντίδοτο στη μοναξιά και την πεζή καθημερινότητα, αυτή η ερωτικά φορτισμένη «Αχόρταγη Νύχτα» αντικατοπτρίζει μοναδικά μια ψηφιακή πραγματικότητα στα όρια της επιστημονικής φαντασίας – διαφυγή και παγίδα μαζί για μια ολόκληρη γενιά.
Μέσα από τα στάχυα (The rye horn, Ισπανία) της Χαϊόνε Καμπόρδα
Σε μια επαρχιακή πόλη της Γαλικίας στα χρόνια του Φράνκο, η Μαρία εργάζεται σαν μαία, βοηθώντας τις γυναίκες της περιοχής τόσο στη γέννα όσο και κατά τη διάρκεια της κύησης. Ύστερα από ένα τραγικό γεγονός, βρίσκεται ύποπτη για τον αιφνίδιο θάνατο μιας νεαρής κοπέλας. Η Μαρία θα αναγκαστεί να φύγει κυνηγημένη, σε μια οδύσσεια που θα την οδηγήσει πέρα από τα σύνορα της χώρας, σε ένα ταξίδι με ευκρινή προσανατολισμό την γυναικεία φύση. Το γυναικείο κορμί γίνεται πεδίο μάχης σε ένα φιλμ πραγματικό ποίημα, που χάρισε στη δημιουργό του την κορυφαία διάκριση στο περσινό φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.
Vermiglio (Ιταλία) της Μάουρα Ντελπέρο
Σε ένα ορεινό χωριό της βόρειας Ιταλίας, λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ζει μια πολυμελής οικογένεια: Ο αυστηρός πατέρας και δάσκαλος, η μάνα που μοιράζει ακριβοδίκαια την αγκαλιά της σε όλα τα παιδιά, τα αγόρια και κορίτσια που μεταφράζουν το σύμπαν των μεγάλων το καθένα με τον δικό του τρόπο, η ενήλικη κόρη που ερωτεύεται έναν λιποτάκτη. Γύρω τους, οι εποχές αλλάζουν και αφήνουν τα πανέμορφα αποτυπώματά τους στη φύση, οι κάτοικοι του χωριού έχουν τις δικές τους συνήθειες και τελετουργίες και οι ζωές των απλών ανθρώπων αντιμετωπίζουν στωικά όσα τους επιφυλάσσει η τύχη. Ένας ολόκληρος χαμένος κόσμος αναβιώνει στο εξαίσιο φιλμ της Μάουρα Ντελπέρο, έναν περήφανο κινηματογραφικό απόγονο του ιταλικού νεορεαλισμού που κέρδισε τον Αργυρό Λέοντα στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων