Νύχτες 13: "Love eternal" - REVIEW

Love eternal

Κενή, "χάρτινη" προσέγγιση

4/10

Ενας νεαρός άντρας παρουσιάζει εμμονή με το θάνατο, η οποία εντείνεται μετά το χαμό της μητέρας του, ξυπνώντας του ερωτήματα σχετικά με τα όρια έρωτα και θανάτου, τα οποία μπαίνει στη διαδικασία να εξερευνήσει στην πράξη.

Το φιλμ αυτό του Brendan Muldowney, παρά τη λογοτεχνική προέλευσή του (αποτελεί μεταφορά του βιβλίου In Love With The Dead του Kei Oishi, έχει μία μόνο ως προς το επίπεδο εμβάθυνσης χάρτινη προσέγγιση στο ιδιαίτερα σκοτεινό και ελκυστικό θέμα του. Η φωτογραφία είναι υπερβολικά “καθαρή”, γυαλιστερή και ψηφιοποιημένη, η ψυχολογία των ηρώων μόλις που θίγεται και το βάρος πέφτει στη μουσική και στην καλαισθησία των πλάνων, που όμως είναι νεκρά νοήματος και δεν καταφέρνουν να στηρίξουν την αφήγηση.

Αν κάτι επανέρχεται στο μυαλό, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την παρακολούθηση, είναι το αγαπημένο Restless, όπου με έναυσμα την ίδια θεματική πραγματικά υμνείται η αγάπη, τόσο στις σκοτεινή όσο και στη φωτεινή εκδοχή της, χωρίς να απομένει το ίδιο αίσθημα του κενού. Εκτός κι αν τελικά αυτή είναι η επιτυχία της ταινίας, να μεταφέρει όλο αυτό το νεκρό στοιχείο, στο αίσθημα που προκαλεί στο θεατή. Αν συμβαίνει αυτό, γίνεται με έναν τρόπο που κάνει την παρακολούθηση αναμφισβήτητα δύσκολη και είναι άγνωστο κατά πόσο τελικά είναι ταιριαστός στην όλη προβληματική.

Εύη Αβδελίδου