Μικρό είναι το μάτι σου, ρε.

Αν επισκέπτεσαι φίλε αναγνώστη, το site του μοναδικού μηνιαίου κινηματογραφικού free press περιοδικού της Αθήνας συχνά, τότε θα έχεις διαπιστώσει την συμπάθεια που τρέφουμε για τις μικρού μήκους ταινίες. Τι συμπάθεια, λατρεία εδώ που τα λέμε. Εκφράζουν σχεδόν την συλλογιστική μας αυτούσια, όπως μπορείς να παρατηρήσεις και στο περιοδικό. Λίγα κείμενα, πολύ ουσία, δεν χρειάζεται να γράψεις σεντόνια για να πεις πράγματα. Αρκεί η φαντασία (και η ικανότητα φυσικά), άσε που αρκετές φορές η σιωπή είναι χρυσός.

Ένας από τους λόγους που αγαπάμε τις Νύχτες Πρεμιέρας είναι και αυτός: οι «Μικρές Πρεμιέρες». Και σταθερά θα μας δεις συστρατευμένους τα δύο απογεύματα που θα προβληθούν, σε Δαναό 2 και Απόλλωνα. Φέτος, το πρόγραμμα περιέχει ελαφρώς λιγότερες σε αριθμό επιλογές, αλλά που και πάλι παρουσιάζουν έντονο θεωρητικό ενδιαφέρον.

Όπως, ας πούμε το «Finis Operis» (φωτό πάνω) του ΝοτιοΚορεάτη Μουν Μπγιουνγκ Γκον (7’). Υπόθεση: Μία βροχερή μέρα, ένας ηλικιωμένος Κινέζος ιδρώνει και ξαναϊδρώνει μέχρι να καταφέρει να εφαρμόσει μια μυστηριώδη κατασκευή στο ταβάνι του διαμερίσματός του.  

Ανυπομονούμε να δούμε την «Αρκούδα» του Αυστραλού Νας Έντζερτον (11’). Υπόθεση: O Τζακ ετοιμάζει μια επική έκπληξη γενεθλίων στην κοπέλα του. Αλλά οι καλές του προθέσεις δεν είναι ποτέ αρκετές, όταν η τραγωδία παραμονεύει στη γωνία. Και αν σου φαίνεται κοινότοπο το story, δες στο τέλος του κειμένου την προηγούμενη μικρού μήκους του (και βραβευμένη) "Spider" και θα καταλάβεις...

Το «Μαγιό, Νο. 46» (Σκηνοθεσία Bάνες Ντέστουπ, Βέλγιο, 15΄) πήρε το βραβείο κριτικής επιτροπής στις Κάννες. Υπόθεση: Η 12χρονη παχουλή Σαντάλ νιώθει άνετα με τον εαυτό της μόνο στην τοπική πισίνα, όπου εξασκείται σκληρά για τους επερχόμενους αγώνες κολύμβησης. Αυτό που θα την έκανε πραγματικά χαρούμενη είναι ένα καινούργιο ζευγάρι γυαλιών θαλάσσης – και θα κάνει τα πάντα για να το αποκτήσει.

Το «Μπουκάλι» της Αμερικανίδας Κίρστεν Λεπορέ (5’) κέρδισε το μεγάλο βραβείο επιτροπής στο Slumdance. Υπόθεση: Ένας λόφος από άμμο και μια μάζα από χιόνι διατηρούν υπερατλαντική επικοινωνία μέσω ενός μπουκαλιού. Η μοναξιά και η ανάγκη για επαφή στην εποχή του μεταμο- ντέρνου...

Ειδική Μνεία στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών απέσπασε το «Αλέξις Ιβάνοβιτς, Είστε o Ηρωάς Μου» του Γάλλου Γκιγιόμ Γκουά (20’). Υπόθεση: Ο Άλεξ πίνει ποτό με την κοπέλα του σε ένα ήσυχο καφέ, όταν κάποιος άγνωστος άντρας τον εξευτελίζει χωρίς συγκεκριμένη αιτία. Ο φόβος του να αντιδράσει θα στιγματίσει τον εγωισμό του για πάντα.  

Βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Κλερμόν-Φεράν πήρε το «Ζάχαρη» του Ολλανδού Τζέροεν Ανόκε (9’). Υπόθεση: Η υπερσέξι γειτόνισσα του Μπερτ τού χτυπάει την πόρτα για να δανειστεί λίγη ζάχαρη. Η κατάσταση είναι ιδανική και θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια αξέχαστη νύχτα, αλλά κάποιες φορές η μοίρα φωνάζει θρίλερ αντί για ρομαντική κομεντί.

Τέλος, εννοείται ότι δεν χάνουμε το παραμύθι «Πεθαίνοντας Δίπλα Σου» που σκηνοθετεί ο Σπάικ Τζόνζι (ναι, ο γνωστός!) μαζί με τον Γάλλο Σιμόν Καν (6’.) Yπόθεση: Με το σούρουπο, ένα παλιό παριζιάνικο βιβλιοπωλείο κατεβάζει ρολά. Οι χαρακτήρες των βιβλίων που υπάρχουν στα ράφια ξαφνικά ζωντανεύουν: ο σκελετός του Μάκβεθ ερωτεύεται τη Μίνα, το κορίτσι του Δρακουλα.

Να τα δείτε όλα!