Κόλιν Φάρελ: «Πρόσεχα μη φύγει καμιά... γεμάτη προς την Κέιτ!»

Απόδοση: Joker

Το «Total Recall» του Λεν Ουάισμαν είναι ένα εξαιρετικό remake της ομώνυμης ταινίας του Πολ Βερχόφεν, διότι είναι ακριβώς αυτό: remake. Δεν μιμείται το αρχικό –εξαιρετικό- φιλμ, αλλά προτείνει μια δική του εκδοχή, με non stop δράση για ένα απολαυστικό δίωρο, με τον Κόλιν Φάρελ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. O Iρλανδός ηθοποιός εξηγεί τι... τράβηξε στο φιλμ.

Τι κοιτάς σε ένα σενάριο. Ποια είναι η προσέγγισή σου όταν παίρνεις κάποιο στα χέρια σου;

Γενικά, θέλω να κάνω όσο το δυνατόν πιο διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες: κωμωδία, δράμα, περιπέτεια, τρόμου, sci-fi, μικρές, μεγάλες ταινίες, κινούμενα σχέδια, οτιδήποτε. Έχεις ντοκιμαντέρ; Έχω την φωνή. Ξέρεις κάτι; Όλα αυτά τελικά είναι διαφορετικές εκδοχές του πως αφηγείσαι μια ιστορία. Άρα, αυτό με ενδιαφέρει σε ένα σενάριο. Να μου αρέσει η ιστορία.

Περίμενες ποτέ ότι το «Total Recall» θα γίνει remake;

Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, η αρχική μου αντίδραση ήταν εντελώς αρνητική. Είχα μόλις τελειώσει από άλλο ένα remake («Fright Night») και δεν ενδιαφερόμουν. Όταν ο ατζέντης μου όμως μου επέμενε να διαβάσω το σενάριο, άλλαξα γνώμη. Πρόκειται για διαφορετική προσέγγιση του αρχικού φιλμ. Ότι μου άρεσε στο αρχικό, απλά δεν υπήρχε σε αυτό... Μπορεί η πλοκή πάνω κάτω να είναι η ίδια, αλλά ο τρόπος που το σκεφτόταν το Λεν (Ουάισμαν, ο σκηνοθέτης), διέφερε αρκετά. Όταν μου έδειξε και κάποια κομμάτια από το εικαστικό, ξετρελάθηκα και του είπα: «Είμαι μέσα»

Είναι η δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά βιβλίου του Φίλιπ Ντικ (μετά το Minority Report) στην οποία συμμετέχεις. Η γνώμη σου;

Είναι τρομερά ευφυής και ο τρόπος που φαντάζεται και οραματίζεται παραμένει επιδραστικός ακόμα και σήμερα, ενώ έχει απεικονισθεί κινηματογραφικά με αξεπέραστο τρόπο. Την ιδέα της εμφύτευσης μνήμης στον βαθμό να συγχέεται με την πραγματικότητα, πάντα θα την βρίσκω cool. Ελέγχουμε την τεχνολογία ή μας ελέγχει; Η δουλειά του δεν έχει ξεπεραστεί στο παραμικρό...

Έχεις δηλώσει ότι ο ρόλος σου στο Total Recall ήταν αυτός με τις μεγαλύτερες σωματικές απαιτήσεις στην καριέρα σου. Δεν βοήθησε καθόλου η προπόνηση που έχεις κάνει κατά καιρούς για προγενέστερους ρόλους;

Για 4 μήνες πήγαινα γυμναστήριο 6 ημέρες την εβδομάδα, αμέσως μετά έτρεχα 5 χιλιόμετρα κάθε μέρα, έπειτα μία ώρα βάρη και μετά μισή ώρα προπόνηση στον σάκο του μποξ. Τα γυρίσματα θα διαρκούσαν έξι μήνες και έπρεπε να βρεθώ στην καλύτερη φυσική κατάσταση που θα μπορούσα. Το να διατηρηθώ ανάλογα για όλο αυτό το διάστημα, ήταν ένας εφιάλτης... Δεν ήταν λίγες οι φορές που μετά από γύρισμα 14-15 ωρών, επισκεπτόμουν το γυμναστήριο για τουλάχιστον μία ώρα. Απορούσα με τον εαυτό μου...

Η αρχική ταινία έχει πολλούς φαν. Σε έχει απασχολήσει το θέμα της σύγκρισης ή της αυστηρής κριτικής;

Ένας καλός φίλος μου, έδειξε το φιλμ του Βερχόφεν στους δύο γιους του (13 και 15 χρονών) πριν τελειώσει το δικό μας. Προς μεγάλη μου έκπληξη, το καταευχαριστήθηκαν. Λοιπόν, αυτό ήταν κυρίως το αρχικό φιλμ: ήταν διασκεδαστικό σε σωστές αναλογίες φυσικά με την δράση. Με τον τεράστιο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, με τα σπαστά αγγλικά και κυρίως την αίσθηση του χιούμορ που είχε, να δεσπόζει. Νομίζω ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα το συγκεκριμένο. Άρα, μια απομίμηση του πρώτου φιλμ θα ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία. Εμείς λοιπόν δεν προσπαθήσαμε να ανταγωνιστούμε το πρωτότυπο, απλά το προσεγγίσαμε από διαφορετική οπτική γωνία. Αυτός είναι ο λόγος που δέχθηκα να παίξω.

Τι να περιμένει λοιπόν το κοινό;

Το κοινό θα δει αυτό που θέλει να δει. Κάποιοι θα βγουν από την αίθουσα έχοντας απολαύσει ένα δίωρο δράσης και περιπέτειας. Άλλοι θα ενστερνιστούν τα ηθικά διλήμματα των πρωταγωνιστών, ίσως κάποιοι να αναγνώσουν μια κριτική σε συγκεκριμένες κυβερνήσεις όσον αφορά την επεκτατική πολιτική τους, θέλω να πω ότι υπάρχουν διάφορες παράμετροι που μπορεί να εστιάσει κανείς.

Ποιες ήταν οι προθέσεις του Λεν Ουάισμαν;

Νομίζω ότι ο βασικός του προβληματισμός ήταν να το στήσει σαν μια διαμάχη μεταξύ δύο κόσμων: του συναισθήματος και της λογικής. Η ιδέα ότι μπορείς μεν να συμπιέσεις το μυαλό και τις εμπειρίες ενός ατόμου, αλλά δεν μπορείς να τον θέσεις σε αδράνεια. Δεν μπορείς να ελέγξεις αυτό που «θυμάται» και «βιώνει» η καρδιά. Ο πρωταγωνιστής μπορεί να μην καταλαβαίνει ουσιαστικά τι συμβαίνει, αλλά αρχίζει και θυμάται μέσω των αισθημάτων που τρέφει για την Μελίνα (Τζέσικα Μπίελ) ποιος ήταν και –κυρίως- σε τι μεταβάλλεται.

Ας το ελαφρύνουμε λίγο. Πως ήταν να φιλάς την σύζυγο του σκηνοθέτη (Ουάισμαν και Μπέκινσεϊλ είναι παντρεμένοι);

Να φιλάω την γυναίκα του Λεν ήταν μία από τις πιο αμήχανες καταστάσεις που έχω βιώσει στα 15 χρόνια που ασχολούμαι με το σινεμά. Μα και αυτός δεν βοήθησε την κατάσταση, έμεινε εκεί, στο δωμάτιο, μαζί μας (γέλια)! Μετά την πρώτη σύντομη λήψη, άρχισε να φωνάζει: «Μια χαρά! Τέλειο! Το έχω το πλάνο! Δεν χρειάζεται άλλο. Προχωράμε!». «Μα, καλά, μισό λεπτό, πρόβα δεν κάναμε; Ούτε καν έβαλα γλώσσα!», τον τσίγκλισα λίγο αλλά δεν επέμεινα (γέλια)...

Πως είναι να παλεύεις με γυναίκες ηθοποιούς;

Είναι κάπως μπερδεμένη η όλη φάση. Η Κέιτ είναι σκληρή. Σκοτώνει βαμπίρ για αιώνες (βλέπε τα Underworld), άρα ένας απλός κοινός θνητός σαν εμένα δεν την προβληματίζει (γέλια)... Συνειδητοποίησα πάντως ότι έχω χτυπήσει αρκετές γυναίκες στις ταινίες μου. Είναι πολύ παράξενο. Βέβαια, στις σκηνές που παίζαμε ξύλο με την Κέιτ, πρόσεχα λίγο παραπάνω μη ξεφύγει καμιά... γεμάτη. Πάντως, να ξέρεις: και η Κέιτ και η Τζέσικα είναι ζόρικες. Δεν θα ήθελες να βρεθείς μαζί τους σε ένα σκοτεινό σοκάκι βραδιάτικα...

Πηγή: Screenrant