"The stranger" season 1: Σε συντροφεύει μέχρι τέλους

Σύνοψη: Αποκεφαλισμός ζώων, καλά κρυμμένα οικογενειακά μυστικά, χαρακτήρες που δεν είναι αυτό που δείχνουν και μια τύπισσα που 'βαζει' φωτιές στις βαρετές ζωές τους.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Γνώμη: Θυμάστε μία περσινή σειρά στο Netflix το 'Behind her eyes ';  Πόσο πολύ είχε ακουστεί ενώ το trailer έμοιαζε αδιάφορο και με μια οσμή 50 αποχρώσεων του γκρι που αυτό από μόνο του είναι κακό; 

Πόσοι από εμάς δεν το ξεκινήσαμε με σκοπό ν δούμε το πρώτο μισάωρο και έπειτα να ταξιδέψουμε προς άλλες πολιτείες αλλά εν τέλει φάγαμε όλο το ψυγείο κολλημένοι στην οθόνη να μάθουμε τι στο καλό συμβαίνει.

Προφανώς υπήρχαν δεκάδες σειρές καλύτερες απ' αυτή, αλλά ήταν άσχημα εθιστική, με φινάλε που εξόργισε αρκετούς, χώρισε ζευγάρια, ενθουσίασε με την παρανοϊκή κατάληξη της 

Κάπως έτσι κυλάει και το The stranger.

Οκτώ επεισόδια που bingewatch-αρονται πολύ εύκολα μιας και υπάρχει σωρεία ερωτημάτων σε ένα θέμα που ξεκινάει σαν σαπουνόπερα. Οικογένεια που τα έχει όλα, αποσυντίθεται με μαθηματική ακρίβεια, ένα αστυνομικό μυστήριο που περιπλέκει τα πράγματα αλλά και καθημερινοί χαρακτήρες.

Οι συνεχείς ανατροπές και οι απιθανοτητες του σεναρίου ίσως δημιουργήσουν την αίσθηση ότι οι δημιουργοί ήθελαν απλώς να εντυπωσιάσουν χωρίς ουσία, γεγονός που θα ισχύε αν δεν βασιζόταν σε μια αστυνομική νουβέλα.

Ο Richard Armitage (ένα από τα λίγα καλά πράγματα στο Hobbit καθώς υποδυόταν τον νάνο Θόριν) και η κουκλάρα Hanah John-Kamen σαν stranger που γλεντάει όλο το κάστ, αποτελούν τους βασικούς άξονες του αινίγματος. Το υπόλοιπο μωσαϊκό συνθέτουν κάποιοι σοβαροί Άγγλοι ηθοποιοί αλλά και κάποιοι ατάλαντοι που είδαν φως και μπήκαν .

Όλη αυτή η μίξη όμως σε κάνει να καταβροχθίζεις τα επεισόδια μιας και η σειρά δεν αναλώνεται σε βομβαρδισμό πληροφοριών και άσκοπων συζητήσεων (η μάστιγα πολλών θεαμάτων που παλεύουν να γεμίσουν 10 και 12 κεφάλαια χωρίς να χρειάζεται). Τρανό παράδειγμα οι σειρές Μάρβελ στο Netflix που ξεκινούσαν δυναμικά χάνοντας λάδια στη πορεία και κατέληγαν σε χασμουρητό.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Stanger; Γνωριζει ότι δεν είναι σειράρα αλλά σε συντροφεύει μέχρι τέλους, ενώ εσύ σαν θεατής δε χρειάζεται να επενδύσεις, ούτε να περιμένεις καμιά πενταετία για να φτάσεις στη κατάληξη. Μέσα σε 2 βραδάκια είσαι κομπλέ .