Aνάλυση: Πως οι κωμικές τηλεοπτικές σειρές αγκάλιασαν το δράμα

Με μια γρήγορη ματιά στις υποψηφιότητες για τα βραβεία Emmy κωμικών σειρών, εύκολα βλέπει κανείς ότι αρκετές από αυτές μοιράζονται ένα κοινό θέμα: την απώλεια και το πένθος που αυτή επιφέρει.

Από τον χήρο ψυχολόγο που υποδύεται ο Τζέισον Σίγκελ στο “Shrinking”, όπου προσπαθεί να βρει εναλλακτικούς τρόπους για να βοηθήσει τους θεραπευόμενους και τον εαυτό του, μέχρι τον hot chef του “The Bear”, που αναλαμβάνει το οικογενειακό εστιατόριο μετά την αυτοκτονία του μεγάλου αδελφού του, οι ιστορίες αυτές μοιράζονται μία κωμικοτραγική προσέγγιση στο ζήτημα της απώλειας και του πώς μπορεί κανείς να προχωρήσει στη ζωή του μετά από τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου.

“Ο χαρακτήρας μου χτίζει μια θετή οικογένεια γύρω του, από άτομα που όλα προσπαθούν να βγουν από το πένθος. Το ίδιο κάνω και στην πραγματική μου ζωή: προσπαθώ να βρω ανθρώπους με τους οποίους έχω κοινά και με κάνουν να μην νιώθω τόσο μόνος. Τίποτα από όσα αντιμετωπίζουμε δεν είναι τόσο ξεχωριστό, δεν είμαστε τόσο μοναδικοί σε αυτά που περνάμε. Πιστεύω ότι το να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ο μόνος που έχει περάσει αυτό που περνάς είναι μια κατάσταση που σου προκαλεί αισιοδοξία.”

Τάδε έφη Τζέισον Σίγκελ στο Variety. O Σίγκελ, γνωστός κυρίως για κωμικούς κινηματογραφικούς ρόλους (“Forgetting Sarah Marshall”), είναι πρώτη φορά υποψήφιος για Emmy για την ερμηνεία του στο “Shrinking”, σειρά της οποίας είναι επίσης συν-δημιουργός, εκτελεστικός παραγωγός και σεναριογράφος.

Στα πλαίσια της συνέντευξής του έκανε επίσης μία πολύ εύστοχη παρατήρηση σχετικά με την επίδραση της πανδημίας του COVID-19 στον τρόπο που οι κωμωδίες αντιμετωπίζουν πλέον πιο βαριά θέματα, όπως το πένθος. “Η σειρά γυρίστηκε αμέσως μετά την πανδημία και όλοι είχαμε την αίσθηση ότι μας είχαν πάρει κάτι το οποίο δεν θα μας επιστραφεί ποτέ”, δήλωσε χαρακτηριστικά.

Και δεν θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε, καθώς σχεδόν τίποτα δεν είναι το ίδιο μετά από δύο χρόνια εγκλεισμού, αν και ο Σίγκελ πιστεύει ότι πλέον είμαστε πιο δεκτικοί στο να αναγνωρίσουμε τα τραύματά μας, αλλά δεν πρέπει να σταματάμε εκεί, κατά τη γνώμη του.

“Πολλοί πιστεύουν ότι η ιστορία τελειώνει αν αναγνωρίσεις αυτό που σε ταλαιπωρεί, ώστε να δικαιολογήσουν π.χ. μία κακή συμπεριφορά τους. Κι εγώ κουβαλάω διάφορα πράγματα που μπορώ να ονοματίσω, αλλά θέλω να είμαι ευτυχισμένος. Συνεπώς, τι μπορώ να κάνω για να φέρω την αλλαγή στη ζωή μου;” αναρωτήθηκε στη συνέχεια.

Αυτή η ερώτηση δεν φαίνεται να έχει απασχολήσει μέχρι στιγμής τον Κάρμεν “Κάρμι” Μπερζάτο, τον ταλαντούχο chef που υποδύεται ο Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ στο “The Bear”. Η ακραία εργασιομανία που επιδεικνύει ο Κάρμι δεν είναι μόνο λόγω της ανάγκης του να επιβάλλει την τάξη στο χάος που άφησε στο οικογενειακό εστιατόριο ο αδερφός του. Είναι κι ένας τρόπος για να μην αντιμετωπίζει τα τραύματα που του άφησε η αυτοκτονία του αδελφού του, το δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσαν, καθώς και η σκληρή εκπαίδευση που έλαβε στις καλύτερες κουζίνες του κόσμου.

Ο Γουάιτ έχει δηλώσει ότι η ζωή του χαρακτήρα του δεν ήταν καθόλου γεμάτη. “Ήταν τόσο επικεντρωμένη στη σκληρή δουλειά και την εξέλιξη. Με έκανε να θυμηθώ μία αντίστοιχη περίοδο της δικής μου ζωής, όταν με απορροφούσε πολύ η δουλειά μου, αλλά και η έννοια της επιτυχίας και το τι αυτή σήμαινε για μένα τότε. Νομίζω ότι ο Κάρμι περνάει ανά στιγμές κάτι παρόμοιο. Νιώθει μοναξιά και κάθε αίσθημα ενδυνάμωσης ή αυτοπεποίθησης που λαμβάνει προέρχεται από το ταλέντο του, γεγονός που τον θέτει σε μια πολύ ευάλωτη θέση”, δήλωσε σε συνέντευξή του.

Ο Κάρμι δεν είναι βέβαια η μόνη τηλεοπτική φιγούρα με δυσλειτουργικές σχέσεις με τον εαυτό της και τον περίγυρό της. Η δυσλειτουργία βρίσκεται στη καρδιά κι άλλων δύο σειρών που θα συναντήσετε στη λίστα των υποψηφιοτήτων των Emmy: η πρώτη είναι το “Only Murders in the Building” και η δεύτερη το “Dead to Me.”

To “Only Murders…” μπορεί μεν να προσφέρει απλόχερα γέλιο μέσω της παρουσίας των βετεράνων κωμικών Στιβ Μάρτιν και Μάρτιν Σορτ, όμως η τρίτη της παρέας, η νεαρή Μέιμπελ που υποδύεται η Σελίνα Γκόμεζ, βρίσκεται συνεχώς μπλεγμένη μεταξύ θανάτου και τραγωδίας. Μάλιστα, στη δεύτερη σεζόν, η Μέιμπελ γίνεται η βασική ύποπτος για έναν φόνο. Η ίδια φτάνει μάλιστα σε σημείο να πιστεύει ότι είναι μία δολοφόνος που διαπράττει τα εγκλήματά της ενώ βρίσκεται σε μία κατάσταση που δεν έχει επίγνωση του τι κάνει. Μόνο όταν αποφασίζει να μιλήσει για το τραύμα της απώλειας του πατέρα της, όταν εκείνη ήταν παιδί, αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο μέσα και γύρω της, σε μία από τις καλύτερες σκηνές της σειράς.

Τέλος, στο “Dead to Me”, τη σειρά του Netflix που ολοκληρώθηκε μετά από τρεις σεζόν, είδαμε να δημιουργείται μία υπέροχη φιλία, μέσα από τις στάχτες του πένθους και της κακοποίησης, ανάμεσα στην Τζεν (Κριστίνα Άπλγκεϊτ) και την Τζούντι (Λίντα Καρντελίνι). Όταν η Τζούντι σκοτώνει τον άντρα της Τζεν σε τροχαίο, οι δύο γυναίκες έρχονται κοντά. Η Τζεν πρέπει να διαχειριστεί τον θυμό της, αποτέλεσμα του πένθους για τον χαμό του άντρα της, ενώ η Τζούντι βρίσκεται σε μία κακοποιητική σχέση.

Η Λιζ Φέλντμαν, δημιουργός αυτής της μαύρης κωμωδίας, είχε δηλώσει στο Variety ότι ήταν σημαντικό γι΄ αυτή να δείξει με ειλικρίνεια τη γυναικεία φιλία και πώς αυτός ο δεσμός μπορεί να απαλύνει τον πόνο. “Η σειρά λειτούργησε θεραπευτικά για μένα. Είχα ανάγκη να διηγηθώ μία ιστορία για την απώλεια, η οποία με βοήθησε να διαχειριστώ κι εγώ η ίδια τους ανθρώπους που έχω χάσει”, είχε πει.

Το “Dead to Me” υπήρξε επίσης σημαντικό για την Κριστίνα Άπλγκεϊτ, που διαγνώστηκε με πολλαπλή σκλήρυνση, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. “Έμαθα πολλά μέσα από αυτούς τους χαρακτήρες, που είναι τόσο τσακισμένοι, που βιώνουν τα συναισθήματά τους με βαθύ κι επίπονο τρόπο. Αυτή η ευκαιρία να παίξω έναν χαρακτήρα που δεν χρειάζεται να είναι αστείος όλη την ώρα, μου έμαθε ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνω και με τον εαυτό μου μερικές φορές.”