Θεσσαλονίκη 2020: "Get the hell out" - Κριτική

Μια τολμηρή βουλευτής, αφου απολύθηκε από τα καθήκοντά της επειδή χρησιμοποίησε βία στους συναδέλφους της, συμβουλεύει τον παλιο συμμαθητή της, ένα χαμηλών τόνον φύλακα, να κατέβει αυτός στην θέση της ενώ αυτή βρίσκεται από πίσω του και τον υποκινεί. Ταυτόχρονα στο Ταϊβάν, έχει ξεσπάσει ένας ιός που μεταμορφώνει όλους σε ζομπι και δημιουργεί το απόλυτο χάος στο κοινοβουλιο. Ο Ι-Φαν Γουάνγκ  σκηνοθέτησε αυτή την  πολιτική σάτιρα με ζόμπι και στοιχεία splatter και τρόμου.

ΣΧΕΤΙΚΑΗ Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της

Η ταινία εντυπωσιαζει μόνο για την πλούσια με έντονα χρώματα παλέτα της στις σκηνές της, που δημιουργει ένα όμορφο οπτικό θέαμα, καθώς και για τα μηνυματά που περνάει, αυτό της πολιτικής διαφθοράς και τον ρόλο των πολιτικών που πολλές φορές εξαπλώνεται σαν ιός. Επίσης τονίζει και τις ζωές των χρόνιων δημοσίων υπαλλήλων που επηρεάζονται αναμφίβολα από το πολιτικό σύστημα και τις επιλογές αυτών των επικίνδυνων βουλευτών. Πέρα όμως από αυτά τα μηνύματα, η ταινία έχει λίγα να προσφέρει.

Eνώ περιγράφεται σαν ταινία τρόμου, καταφέρνει λίγα σε αυτή την κατεύθυνση και περισσότερο προσομοιάζει με ταινία με ζόμπι που είναι και προβλέψιμη ως προς την εξέλιξή της. Τα εφέ που χρησιμοποιεί με τα γρηγορα εναλλασσόμενα φώτα και το video- game στυλ της , κουράζουν πολύ την παρακολούθηση της ταινίας.

Επιπρόσθετα, δεν έχει  ένα σαφές κοινό που απευθύνεται, καθώς μέσα της παρουσιάζονται πολλά στοιχεία- από αναφορές σε Simpsons μεχρι το γουέστερν "Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος"- καθώς και πολλές άλλες αναφορές που μπορούν κάποιες ηλικιακές ομάδες να την αναγνωρίσουν και άλλες όχι.

Αυτό μετατρέπει τις σκηνες που δεν εντοπίζονται οι αναφορές, ακατανόητες με δίχως νόημα.

Τέλος, η ταινία δεν καταφέρνει να σε κερδίσει με τους χαρακτήρες της, και με την πλοκή της και απο απο το πρώτο μισάωρο της ταινιας σε κάνει να αναμένεις το τέλος της. 

Μαρία Πλουμάκη