Ο Διπλανός Μου - Ιούλιος 10

ΦΥΓΑΜΕ ΤΟΥΡΜΠΟΓΟΒΑ...

Την ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΖΑΒΕΛΛΑ άνετα την
χαρακτηρίζει κανείς σινεφίλ. Που την χάνεις,
που την βρίσκεις,  μέσα στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα
είναι ότι ακούει και τους γύρω της. Δεν θα’θελες να είσαι ο διπλανός της.

Θερινό σινεμά. Coco avant Chanel στην οθόνη.
Μόλις η Κοκό αρχίζει να ντύνεται με αντρικά ρούχα, κάποιος δίπλα μου ξενερώνει. Στη σκηνή που φοράει το παντελόνι του Μπαλσάν και πηγαίνει να τον βρει στο πικνίκ, καβάλα στο άλογο, ο διπλανός μου εξανίσταται: «Πού πάει, μωρή, με το ντίλντο!» λέει στον φίλο του, δυνατά. Είναι και οι δύο γύρω στα 30 και δεν αφήνουν τίποτα ασχολίαστο.

Κι εγώ που έχω τον πιο ευαίσθητο αισθητήρα ήχου όταν βλέπω ταινία στο σινεμά, είναι η πρώτη φορά που όχι μόνο δεν ενοχλούμαι από τους ψιθύρους, αλλά τεντώνω τα αυτιά μου.
Ίσως γιατί η κοιλιά του σεναρίου έχει αρχίσει να φουσκώνει σαν τσουρέκι (που αποδείχτηκε πως είχε γεύση αδιάφορη), ίσως γιατί ο διπλανός μου έχει ρέντα.

Chanel αλά καλιαρντά, λοιπόν. Η αλλιώς όπου γριά βάλε Μπαλτάν, όπου Boy «η τρελή», όπου Coco «Τομ Σόγιερ». Τα καπέλα με τα φτερά είναι «καούκες», όσο για τα πουκάμισα… «Ποιο Chanel μωρή; Σεμέν της μάνας μου είναι με το βελονάκι». Φύγαμε «τουρμπογόβα» που θα ‘λεγε και ο φίλος μου ο Βάιος.