«Funny? Funny how? How am I funny?»: 30 χρόνια "Goodfellas"

«Είναι μια ταινία που βλέπεις ξανά και ξανά. Εχει μια μοναδική δυναμική αίσθηση γιατί ο Scorsese βάζει πάντα ζωή στην οθόνη. Xαρακτήρες που παρανομούν αλλά στην οθόνη είναι ελκυστικοί. Νιώθεις πως περπατάς δίπλα τους. Κάθε σκηνή, κάθε κάδρο πάλλεται. Ενας ασύγκριτος συνδυασμός ήχου και εικόνας. Ακόμα κι αν το δεις για πρώτη φορά, νιώθεις υποσυνείδητα εξοικιωμένος με το περιβάλλον, καθώς έχει επηρεάσει πολλές ταινίες που ήδη έχεις δει" γράφει ο Glenn Kenny, συγγραφέας του "Made Men: The Story of Goodfellas", κριτικός και συντάκτης σε Premiere και New York Times.

"As far back as I can remember, I always wanted to be a gangster".
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1990 βγαίνει στις αίθουσες των ΗΠΑ, το "Goodfellas" του Μάρτιν Σκορσέζε. Τριάντα χρόνια μετά, θυμόμαστε και μοιραζόμαστε άγνωστες ιστορίες, μυστικά σε κλασικές σκηνές, πληροφορίες. Επίθετα για να την χαρακτηρίσουμε δεν έχουμε. Κανένα δεν είναι αρκετό...

Τα μυστικά των κλασικών σκηνών

Ο DeNiro είναι στο μπαρ, καπνίζει και το "Sunshine of Your Love" των Cream ξεκινά. Η κάμερα ζουμάρει προς αυτόν, με τον φωτογράφο του Σκορσέζε, Michael Ballhaus, να τραβάει αυτή τη σκηνή με 32 καρέ το δευτερόλεπτο, αντί 24, με αυτό το άτυπο "απειλητικό"  slow motion, να αλλάζει μεμιάς τα πάντα.  Μια γωνία κάμερας, η στιγμή που μπαίνει το τραγούδι και ένα βλέμμα, αποκαλύπτει πως ο Jimmy ήδη σκέφτεται το χειρότερο σενάριο για την ομάδα του. Αριστούργημα!

Στην εναρκτήρια σκηνή με τον σχεδόν νεκρό Billy Batts στο πορτ-μπαγκαζ, στα screen test πολλοί θεατές αποχωρούσαν όταν ο Πέσι τον μαχαίρωσε 7 φορές. Ο Σκορσέζε έδωσε μάχη και κατάφερε να δείξει τις 4 στην οθόνη αν και οι 3 επόμενες ακούγονται ξεκάθαρα όταν η κάμερα απομακρύνεται.

Για πολλούς η περίφημη 10λεπτη "cocaine sequence" με τον Χένρι, τίγκα στην κόκα, να προσπαθεί να ξεφύγει από τα ελικόπτερα που τον παρακολουθούν (!) να πουλήσει όπλα και να μαψειρέψει μεταξύ πολλών, είναι η κορυφαία της ταινίας. Το credit βέβαια ανήκει στην μόνιμη μοντέρ του Σκορσέσε, Thelma Schoonmaker. "Μου ζήτησε να είναι ωμή και φρενήρης και όλοι μας μετά από κάθε γύρισμα λέγαμε "μπορούμε να την κάνουμε πιο γρήγορη, πιο γρήγορη"! λέει η ίδια. Χαρακτηριστικό της... ταχύτητας είναι πως μερικές κάμερες έφυγαν από τις ράγες που είχαν τοποθετηθεί!
Αν ακόμα ψάχνεται την κομματάρα που ακούγεται, αυτή είναι.
 

Δείτε ολόκληρη τη σκηνή:
Helicopter scene, part 2
Helicopter scene, part 3

O τελειομανής De Niro είχε τον πραγματικό Henry Hill στις επαφές του τηλεφώνου και του τηλεφωνούσε ακόμα και 8 φορές από το σετ για κάθε λεπτομέρεια. Από το βάδισμα έως και το πως βάζει κέτσαπ, όπως θα δείτε και στην πιο αστεία σκηνή της ταινίας, αυτή με την μητέρα του Πέσι (και βέβαια την μητέρα του Σκορσέζε).

Η μητέρα του Ρέι Λιότα πέθανε στην διάρκεια των γυρισμάτων και ήταν ένα μεγάλο χτύπημα για τον νεαρό ηθοποιό. Ο ίδιος διοχέτευσε το θυμό του στην ερμηνεία του. Πολύ πιθανό... oλόκληρο, στη σκηνή με τον γείτονα της Κέιτ, ο οποίος χτυπήθηκε πραγματικά σε ένα από τα takes.

Στην τελική σκηνή της ταινίας, ο Πέσι πυροβολεί (2:19) κοιτώντας κατάματα την κάμερα. Για πολλούς ήταν μεν εντυπωσιακή αλλά δεν κατάλαβαν το "γιατί". Είναι μια ευθεία σινεφίλ αναφορά του Σκορσέζε στην επιδραστική ταινία του 1903 "The Great Train Robbery" που τελειώνει ακριβώς έτσι!

Για τους φανατικούς

► Ενα από τα "κεφάλια" της Warner Bros, ο Terry Semel, μεταξύ σοβαρού και αστείου, είχε προτείνει τον Tom Cruise και την Madonna να υποδυθούν τον Henry και την Karen Hill, αναζητώντας "μεγάλα" ονόματα το 1990.

► O De Niro ήθελε να έχει αληθινά χαρτονομίσματα, δεν του άρεσε η αίσθηση των ψεύτικων, δεν βοηθούσαν το ρόλο. Καθημερινά του έδιναν 5 χιλιαδες δολάρια και στο τέλος ουδείς έφευγε από το σετ αν δεν μετρούσαν τα χρήματα...

► Βασισμένο στο "Wiseguy" του Nicholas Pileggi. είναι η ιστορία του Henry Hill (Λιότα). Ολοι οι βασικοί χαρακτήρες είναι βασισμένοι σε πραγματικούς γνωστούς και φίλους του ενώ και τα γεγονότα είναι στην πλειοψηφία αληθινά.

► Οταν η μητέρα του Τζο Πέσι είδε την ταινία, του είπε πως της άρεσε αλλά αναρωτήθηκε αν χρειαζόταν να βρίζει τόσο πολύ...

► "It's my privilege, thank you" Ο ευχαριστήριος λόγος του Πέσι όταν πήρε το Οσκαρ β' ανδρικού ρόλου, είναι ο έκτος συντομότερος της ιστορίας. Οι πέντε άλλοι είπαν απλά "thank you"!

► Το φοβερό σάουντρακ κόστισε πολλά λεφτά στην παραγωγή, καθώς ενώ ήταν γνωστό πως τα πνευματικά δικαιώματα είναι πανάκριβα, ο Σκορσέζε χρησιμοποίησε άπειρα τραγούδια (όπως συνηθίζει), μερικά ακόμα και για λίγα δεύτερα. Από το "Them He Kissed Me" των The Crystals, το "Gimme Shelter" των Rolling Stones μέχρι τα "Layla" των Derek and the Dominos και το "My Way" στην εκτέλεση του Sid Vicious, ακούστηκαν 44 τραγούδια! O Σκορσέζε για την τελική σκηνή ήθελε το "My Way" του Σινάτρα, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Καλύτερα, είμαστε ξεκάθαρα με Sid!

► Ο Σκορσέζε προσέλαβε στο καστ αληθινούς μαφιόζους. Είχε μάλιστα προειδοποιήσει τους ηθοποιούς να τους μιλούν με σεβασμό. Ποτέ δεν ξέρεις...

► Η κόρη του Λιότα στην ταινία -στη σκηνή που ντρέπεται να δώσει φιλί στο θείο Πόλι- είναι η κόρη της Lorraine Bracco και του Harvey Keitel.

► Στα βραβεια Οσκαρ, η ταινία έχασε τα μεγάλα βραβεία από το "Dances with wolves" του Κέβιν Κόστνερ. Αν δείτε πουθενά αφιέρωμα για τα 30 χρόνια του, ειδοποιήστε μας...