Stan Lee

Σύνοψη: Η ζωή και το έργο του Stan Lee, ενός από τους σημαντικότερους δημιουργούς της Marvel Comics.

Άποψη: Στην μνήμη των 100 χρόνων από την γέννηση ενός ανθρώπου-θρύλου για τα κόμιξ, αλλά και την ποπ κουλτούρα γενικότερα, ο Ντέιβιντ Γκελπ του υπέροχου “Chef’s Table” σε συμπαραγωγή με την Marvel Studios δημιουργούν ένα ημερολόγιο μνήμης για να ακολουθήσουν την πορεία ζωής του ανθρώπου που μας χάρισε μερικούς από τους πιο διάσημους υπερήρωες της εποχής.

Ο λόγος, φυσικά, γίνεται για τον Σταν Λι, ένα παιδί που του άρεσε το διάβασμα και σε εφηβική ηλικία βρέθηκε να δουλεύει στην Timely Comics ως βοηθός, θέση που του βρήκε ο θείος του. Από εκεί και έπειτα, όπως μας διηγείται και ο ίδιος ο Σταν Λι στο ντοκιμαντέρ που στριμάρει στο Disney+, το μέλλον επιφύλασσε πολλή φαντασία, πολλή δουλειά και πολλή επιτυχία. Ο ίδιος κατέβαζε ιδέες πρωτοποριακές για τα δεδομένα της τότε κοινότητας υπερηρώων και ο κόσμος φαίνεται ότι είχε ανάγκη από κάτι καινοτόμο. Αυτό ήταν και το ξεκίνημα της Marvel όπως την ξέρουμε σήμερα.

Ο ίδιος ο Σταν Λι μας αφηγείται τις σκέψεις του και την συλλογιστική του πορεία πίσω από τον Hulk, τον Spiderman, τους Fantastic Four, τον Iron Man και είναι πραγματικά εντυπωσιακό να ακούς ποια ήταν η πρώτη σπίθα για αυτούς τους ήρωες, πώς τους σκέφτηκε και με ποια διαδικασία τους παρουσίασε στο κοινό. Η όλη αφήγηση των γεγονότων συμπληρώνεται πολλές φορές με κάποιες live action φιγούρες που αναπαριστούν τον Σταν Λι και τους συνεργάτες του, και με ορισμένα πλάνα αρχείου.

Φυσικά, το ντοκιμαντέρ δεν αναλώνεται στις σκοτεινές μέρες της Marvel και τις απαιτήσεις των σκιτσογράφων που προέκυψαν μετά την μεγάλη απήχηση των ηρώων, τις αναφέρει ωστόσο ως οφείλει να κάνει.

Υπό αυτήν την έννοια, η παραγωγή δηλώνει ξεκάθαρα πως ο συγκεκριμένος ύμνος προς τον Σταν Λι θα είναι μόνο αυτό: ένα αποθεωτικό εγκώμιο προς τον δημιουργό με την ελάχιστη παρουσία αρνητικών πλευρών και αμφιλεγόμενων περιστατικών.

Για τον παραπάνω λόγο, και επειδή όπως είπαμε ο Σταν Λι αφηγείται όλη την ιστορία, το “Stan Lee” βολεύεται αναπαυτικά και χωρίς ρίσκο στην πλευρά των νικητών. Το περιεχόμενό του δεν προσθέτει κάτι παραπάνω από αυτά που ξέραμε ήδη για το καλλιτεχνικό δαιμόνιο του Σταν Λι ενώ την ίδια στιγμή δεν τολμά να αγγίξει άλλες πτυχές της πολυτάραχης ζωής του. Αναμφίβολα τα επιτεύγματα προκαλούν θαυμασμό και εμπνέουν κάθε επίδοξο καλλιτέχνη και μη, όμως στο τέλος μία τέτοια παραγωγή καταλήγει να είναι αποκλεισμένη στο δικό της ροζ συννεφάκι.