Μην ανοίγεις την πόρτα

Μακριά από τον πολιτισμό, σε ένα παγωμένο δάσος στην αφιλόξενη πλαγιά ενός βουνού, μια ομάδα ερευνητών δέχεται επίθεση από μια απροσδιόριστη φιγούρα.

Μοναδική διασωθείσα, μια νεαρή βιολόγος η οποία βρίσκει καταφύγιο στην απομονωμένη καλύβα ενός μυστήριου άντρα. Μαζί, θα ξεκινήσουν ένα αποκαλυπτικό ταξίδι στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.

Τι βρίσκεται άραγε στη σκοτεινή καρδιά του δάσους;

Δύσκολο να ασχολείσαι με το ελληνικό YouTube και να μη γνωρίζεις τους Unboxholics, ανεξάρτητα αν είσαι φαν ή όχι. Εδώ και 12 χρόνια το κανάλι τους έχει γίνει viral σε gaming κυρίως και κινηματογράφο εσχάτως. Ο Σάκης και ο Αλέξανδρος Καρπάς έχουν σκηνοθετήσει τέσσερις μικρού μήκους και μια διαδραστική σειρά 5 επεισοδίων, όλα σχετικά με το κομμάτι του horror.

Λογικό ήταν λοιπόν και η πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία να κινείται εκεί.

Το «Μην Ανοίγεις την Πόρτα» είναι μια τίμια προσπάθεια ψυχολογικού (κυρίως) θρίλερ, είδος που δεν ευδοκιμεί σχεδόν με τίποτα στα ελληνικά κινηματογραφικά δρώμενα ως παραγωγή, γεγονός παράξενο, αν μας ρωτάς. Σε ένα παγωμένο δάσος στην πλαγιά ενός βουνού στο πουθενά, μια ομάδα ερευνητών δέχεται επίθεση από κάτι που δεν εξηγείται και η μια που καταφέρνει να διασωθεί και να ξεφύγει, βρίσκει καταφύγιο στην καλύβα ενός μυστήριου ερημίτη. Μαζί θα εξερευνήσουν τα βάθη του δάσους και της ψυχής τους.

Οι Καρπάδες αξιοποιούν το δάσος στο έπακρο αποζητώντας το ουσιαστικά για τρίτο πρωταγωνιστή της ταινίας τους, ο ένας από τους δύο αδερφούς που παίζει δεν είναι κακός, όπως ούτε και η συμπρωταγωνίστριά του, Φωτεινή Λεβογιάννη, και οι δύο το παλεύουν να αναδείξουν το ρόλο τους, αν και σεναρικά είναι μάλλον ελλειπώς ανεπτυγμένος.

Έχουν προσέξει όμως αρκετά το καλλιτεχνικό κομμάτι (ήχος, φωτογραφία μοντάζ είναι ασυνήθιστα ποιοτικά για ελληνική δουλειά και μάλιστα με τέτοιο μμικρό μπάτζετ), παίζουν με τις σιωπές, την απειλητική φύση, τους υπαινγμούς, στήνουν μικρές υποϊστορίεςπου δν είναι επαρκώς δουλεμένες και κάποιες φορές τα κενά στη ροή, κουράζουν.

Σε κάποιες στιγμές προσπαθεί να θυμίσει Blair Witch Project, με τον τρόμο όμως εσωτερικό και όχι διάχυτο στην αμτόσφαιρα, κάποιες άλλες τεντώνει τα όρια της υποτιθέμενης ψυχανάλυσης ως ενα θρίελρ για τις τύψεις και τις προσωπικές ιστορίες που κρύβει μέσα του ο κάθε ένας και η κάθε μία, χωρίς τελικά να ατορθώνει να δώσει ιδιαίτερο βάθος στους ηρωές του.

Απειλητικό σκοτάδι και σκιές, μια ιδέα στην οποία προσπαθούν να επενδύσουν οι δημιουργοί της ταινίας, σε γενικές γραμμές επαναλαμβάνω, μια τίμια προσπάθεια, όχι κάτι παραπάνω.