Zero Fucks Given

Σύνοψη: Η Κασσάνδρα, 26 ετών, είναι αεροσυνοδός μιας αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους. Την αντιπροσωπεύει πλήρως το από πτήση σε πτήση και από πάρτυ σε πάρτυ lifestyle της και παραμένει πιστή στο όνομα χρήστη της στο Tinder «Carpe Diem».

Μοιάζει να καλύπτεται από αυτή την αδέσμευτη ύπαρξη που πορεύεται χωρίς έννοιες, μέχρι που μια αναποδιά την αναγκάζει να επανασυνδεθεί με τον κόσμο. Θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τον θαμμένο πόνο της και να επιστρέψει σε αυτούς που άφησε στο έδαφος;

Άποψη: Η Adele Exarchopoulos αποδεικνύεται για άλλη μια φορά μια δυνατή, νέα, φρέσκια και οργισμένη πρωταγωνίστρια με μια ζωώδη ενέργεια και μια φυσικότητα στο παίξιμό της που μπορεί να ανεβάσει πολύ έναν ρόλο που κατά τα άλλα είναι μπλεγμένος σε μια δίνη ανίας, όπως στο Δεν Δίνω Γαμ…μένη Δεκάρα, που είναι ο ελληνικός τίτλος της ταινίας.

Γυρισμένο έξυπνα σαν είναι σκηνές τραβηγμένες από βίντεο που δείχνουν πτυχές της ζωής μιας νεαρής γυναίκας, αλλά και με δόση ερασιτεχνικού πειραματισμού, σαν να πήρε κάποιος σπουδαστής σκηνοθεσίας την κάμερα του κινητού του και να τράβηξε αυτές τις σκηνές, στρέφεται στην σύγχρονη ζωή και πραγματικότητα μέσα από την δύσκολη ζωή μιας αεροσυνοδού. Αλλάζει συνεχώς προορισμούς, ταξιδεύει ανά την Ευρώπη, προσπαθεί στους ενδιάμεσους σταθμούς να ρυθμίσει κάπως την ζωή της, κάνοντας ευκαιριακές γνωριμίες μέσω της εφαρμογής Tinder.

Αυτή η ανερμάτιστη και έντονη ζωή που έχει και αυτή την δική της ρουτίνα, αλλάζει ραγδαία.

Η ταινία, που έκανε πρεμιέρα στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών το 2021, αποτυγχάνει να δείξει αυτές τις δύο διαφορετικές πτυχές μιας ζωής συνυφασμένης με το ταξίδι αλλά εγκαταλειμμένης ως προς το ταξίδι της ζωής της ίδιας της ηρωίδας. Στιγμές του παρελθόντος της, οι σχέσεις με την οικογένειά της και τον περίγυρό της που την οδήγησαν στο να επιλέξει αυτή την δουλειά-διαφυγή και καταφύγιο ταυτόχρονα-μπλέκονται με έναν μπερδεμένο τρόπο που αποπροσανατολίζει τον θεατή κάνοντας πολύ πιο δύσληπτη μια κατά τα άλλα απλή ιστορία.

Πρώτη ταινία για τους Emmanuel Marre και Julie Lecoustre, που κέρδισαν και το βραβείο καλύτερου ντεμπούτου στα βραβεία Magritte (τα σημαντικότερα βελγικά βραβεία κινηματογράφου), που δικαιολογεί και την πειραματική διάθεση της ταινίας αλλά και τις σεναριακές αστοχίες και αποκλίσεις ως προς τον τρόπο με τον οποίο τελικά οπτικοποιείται και φτάνει στον θεατή.