"Riot police": Χρήσιμα γρανάζια ενός αδηφάγου συστήματος

Σύνοψη: Ύστερα από μια ταραχώδη αστυνομική επιχείρηση έξωσης που είχε τραγική κατάληξη, το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων της μαδριλένικης Αστυνομίας αναλαμβάνει να διερευνήσει το κατά πόσο έγινε αλόγιστη χρήση βίας από τους 6 άνδρες των Μ.Α.Τ. στους οποίους ανατέθηκε η εν λόγω αποστολή.

ΣΧΕΤΙΚΑ"The Sympathizer": Υποδειγματική μεταφορά ενός σπουδαίου βιβλίου

Σύντομα, η επικεφαλής της έρευνας αστυνόμος Ουρκίχο θα διαπιστώσει πως πίσω από τα γεγονότα της μοιραίας ημέρας κρύβονται συμφέροντα που υπερβαίνουν κατά πολύ τους 6 ερευνούμενους άνδρες.

Άποψη: Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ροδρίγο Σορογκόγεν καταπιάνεται με την θεματική της διαφθοράς της ισπανικής κοινωνίας και της πολιτικής (κι ευρύτερα θεσμικής) της ελίτ.

Η διάθεση κοινωνικοπολιτικού σχολιασμού ήταν κάτι παραπάνω από ορατή στον «Έκπτωτο», ενώ ακόμα και στο πρόσφατο «Ο εχθρός δίπλα μου» τα μεγάλα εταιρικά συμφέροντα μπορεί να μην προσωποποιούνταν, ωστόσο ρύθμιζαν τη συνολική πλοκή ως αόρατοι puppeteers.

Αυτή τη φορά, μέσα από τη μικρή οθόνη αλλά με ακέραιη την κινηματογραφική του γλώσσα, ασχολείται με το ακανθώδες ζήτημα του στεγαστικού και το πώς αυτό έχει εξελιχθεί σε ανοιχτή πληγή για την Ισπανία: κατεπείγουσες εξώσεις σε περιοχές που όλως τυχαίως έχουν επιλεχθεί για gentrification, πρωτοβουλίες αντίστασης κι αλληλεγγύης προς όσους από τη μία μέρα στην άλλη βρίσκονται δίχως στέγη, παντοδύναμα funds που ελέγχουν κάθε δοσοληψία σχετική με την ακίνητη περιουσία των πολιτών.

Όλα αυτά δοσμένα – σε μια κίνηση υψηλότατου ρίσκου – μέσα από την οπτική της Αστυνομίας, η οποία εντούτοις είναι κάθε άλλο παρά ενιαία (και γι’ αυτό δραματουργικά ενδιαφέρουσα), διασπώμενη εσωτερικά από τη μία στα 6 μέλη των Μ.Α.Τ. κι από την άλλη στους «ελιτιστές», όπως τους αποκαλούν οι πρώτοι, συναδέλφους τους των Εσωτερικών Υποθέσεων.

Και οι δύο πλευρές, μάλιστα, σκιαγραφούνται κατά τρόπο δουλεμένο σημειολογικά, με τους χαρακτήρες να ξεδιπλώνονται όχι χάρτινοι αλλά τρισδιάστατοι, επιλογή που οδήγησε μερίδα των θεατών να κατηγορήσει το show πως «ξεπλένει» τα Μ.Α.Τ. εξανθρωπίζοντάς τα.

Πράγματι, κάποιοι από τους 6 ερευνούμενους εμφανίζονται σχετικά συμπαθείς και κερδίζουν την κατανόηση ενός εξωτερικού παρατηρητή, ταυτόχρονα όμως ο Σορογκόγεν δεν αφήνει εκτός κάδρου την εργαλειοποίησή τους ως χρήσιμα γρανάζια ενός αδηφάγου συστήματος ή τα αθέμιτα μέσα που ενίοτε μετέρχονται, για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους.

Πιστός στην τροπικότητα της μεγάλης οθόνης, δημιουργεί συνολικά ένα σύμπαν ατμοσφαιρικό και πολυεπίπεδο, μακριά από εύκολες λύσεις και μανιχαϊστικές απλουστεύσεις, προσφέροντας παράλληλα ορισμένες από τις πιο καλογυρισμένες και immersive σκηνές δράσης που έχουμε δει εδώ κι αρκετό καιρό.