You are not my mother

Η μητέρα της Σαρ, η Άντζελα, εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Απομένει μόνο το εγκαταλελειμμένο αμάξι της στη μέση ενός χωραφιού. Όταν το επόμενο βράδυ επιστρέφει στο σπίτι χωρίς καμία εξήγηση, είναι ξεκάθαρο για τη Σαρ και τη γιαγιά της, τη Ρίτα, ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά. Η μητέρα της μπορεί να φαίνεται και να ακούγεται η ίδια, αλλά η συμπεριφορά της είναι αλλοπρόσαλλη και τρομακτική, σαν να έχει αντικατασταθεί από μια μοχθηρή δύναμη.

Καθώς πλησιάζει το Χάλογουιν, μια νύχτα διαποτισμένη με αρχαίους μύθους και θρύλους, η Σαρ πρέπει να ξεθάψει τα σκοτεινά μυστικά της οικογένειάς της για να ανακαλύψει την αλήθεια και να σώσει τη μητέρα της.

Yποσχόμενο σκηνοθετικό ντεμπούτο για την Κέιτ Ντόλαν, η οποία συνδυάζει μια coming-of-age ιστορία ενηλικίωσης με παγανιστικό φολκλόρ τρόμο. 

Στηρίζεται σε δύο πραγματικά καλές ερμηνείες από μάνα και κόρη (αλλά και άψογο καδράρισμα στα πλάνα της γιαγιάς που θυμίζει σε αρκετές στιγμές τον χαρακτήρα της Lin Shaye στο Ιnsidious...) και κατασκευάζει μεθοδικά μια καλοχτισμένη ατμόσφαιρα υπανικτικού τρόμου, χρησιμοποιώντας άψογα το δίλημμα σχετικά με την πάθηση της μητέρας. Η διπολικη της διαταραχή (για την οποία λαμβάνει και φαρμακευτική αγωγή) ευθύνεται για την αλλόκοτη συμπεριφορά της, ή την έχει όντως καταλάβει μια δαιμονική οντότητα; 

Όσο ισορροπεί χωρίς "τρέλες" και υπερβολές μεταξύ αυτού του δίπτυχου, εντάσει αρμονικά και καλά κρυμμένα οικογενειακά μυστικά που αναδύονται σταδιακά στην επιφάνεια και τα πάει πολύ καλά, χτίζοντας  υποσχέσεις για το τέλος του φιλμ, όπου εκεί όμως δυστυχώς φαίνεται ξεκάθαρα η απειρία της. 

Όσο το "κακό" αρχίζει και σχηματοποιείται, η αίσθηση του τρόμου αρχίζει και εξασθενεί, αποδυναμώνεται, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Οι λύσεις και οι εξηγήσεις προκύπτουν αναπάντεχα εύκολα και βολικά, το φινάλε είναι μάλλον προχειρογραμμένο και εν τέλει "άδειο", το οποίο μάλιστα (ακόμα χειρότερα) απογοητεύει σε σύγκριση με το premise που η ίδια η δημιουργός είχε με τόσο κόπο, χτίσει.