Σύνορα

Σύνοψη: Η Τίνα είναι τελωνιακός υπάλληλος και ζει στο απομονωμένο σπίτι της στο δάσος. Η άσχημη εμφάνισή της είναι ο λόγος που οι άνθρωποι την κοιτάζουν περίεργα αλλά η ίδια φαίνεται ότι έχει συνηθίσει την κατάσταση. Την μέρα που θα συναντήσει τον Βόρε θα συνειδητοποιήσει ότι η φυσιογνωμία της δεν είναι τόσο μοναδική όσο νόμιζε.

Άποψη: Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Το “Border” δεν μοιάζει με τίποτε άλλο που έχετε δει ή θα δείτε φέτος στην μεγάλη οθόνη. Το αποκρουστικό παρουσιαστικό της ταινίας που κέρδισε το βραβείο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στις περσινές Κάννες μπορεί να ξενίζει και να σας κάνει να αποστρέψετε το βλέμμα, ο Αλί Αμπάσι όμως παραδίδει μπροστά σας έναν υπερφυσικό ρεαλισμό για να μιλήσει για όλα αυτά τα ανθρώπινα συναισθήματα τα οποία εγωιστικά φυλάσσουμε ως “δικά μας” –και αυτό δεν μπορείτε να το προσπεράσετε.  

Οι έννοιες με τις οποίες απασχολεί σενάριο και θεατή δεν είναι δυσδιάκριτες ή συγκεχυμένες αλλά ο ίδιος αποφεύγει να δώσει σαφείς ορισμούς για τον άνθρωπο και το τέρας. Η Τίνα είναι λίγο πολύ ένα αγρίμι, από εξωτερική άποψη αλλά και βάσει συμπεριφοράς. Τι την διαχωρίζει όμως από έναν άνθρωπο συνηθισμένο που κρατά κρυφά άρρωστα μυστικά τα οποία τα φέρνει η ίδια στην επιφάνεια; Το τέρας, το φρικιό, αυτό που μας φοβίζει και μας στρέφει προς την αντίθετη κατεύθυνση δεν είναι πάντα πιο επικίνδυνο από το τέρας που μένει καλά κρυμμένο πίσω από κοινά γνωρίσματα και κλειστές  πόρτες. Στο “Border” η παραπάνω παραδοχή γίνεται αντιληπτή εύκολα κάνοντας το πρώτο βήμα για να σε ταρακουνήσει και ο Αμπάσι το επεκτείνει και βλέπει μία Τίνα διαφορετική από τον περίγυρό της. Όχι αποκρουστική, διαφορετική. Της δίνει σπλαχνική ανθρώπινη ερμηνεία αγνοώντας το παραστατικό της  και ο Βόρε μοιάζει θεόσταλτος μόνο για αυτήν.

Η μοναδικότητά τους θα τους ενώσει και η μεταξύ τους συνύπαρξη είναι κάτι έξω από αυτόν τον κόσμο, κάτι που πιθανότατα δεν έχετε ξαναδεί και δύσκολα θα ξανασυναντήσετε. Οι διαστρεβλωμένοι  βιολογικοί ρόλοι της Τίνα και του Βόρε όπως και το πείσμα του Αμπάσι να κινηματογραφήσει ωμά και δίχως υπονοούμενα ένστικτα πρωτόγονα σε οδηγούν σε έναν χαώδη χείμαρρο σκέψεων, όπως συμβαίνει με κάθε αλληγορικό παραμύθι ή μία  ιστορία αγάπης.   

Και αυτό γιατί ο Τζον Άβιντε Λίντγκβιστ, συγγραφέας και σεναριογράφος του εξαιρετικού «Άσε το κακό να μπει» ο οποίος επιμελήθηκε και τα ανάλογα σενάρια των ταινιών “Let the Right One In” και “Let Me In”, δεν χειρίζεται την ιστορία του ως ένα προϊόν συγκεκριμένου genre αφού το υπερφυσικό μπλέκεται με το δράμα και την αγάπη, αντίστοιχα με την Τίνα που δυσκολεύεται να κατατάξει την ύπαρξή της εντελώς και αμετάκλητα σε ένα “είδος”.

Πολλά είναι τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν, πολλά και τα ερωτήματα που γεννώνται. Η Εύα Μελάντερ θα μείνει αξέχαστη στον ρόλο και το “Border” θα σηκώνει όλο και περισσότερες αναγνώσεις και αναλύσεις σε μία άτυπη πρόκληση ώστε να μπορέσεις να το επεξεργαστείς, να το  αποκωδικοποιήσεις, να το εμπεδώσεις. Και στο τέλος θα αξίζει.