Σύνοψη: Ο Δρ. Λούις Κρίντ (Τζέισον Κλάρκ) μετά τη μετακόμισή του με τη σύζυγό του Ρέιτσελ (Έιμι Σέιμετζ) και τα δύο μικρά παιδιά τους από τη Βοστώνη στο Μέιν, ανακαλύπτει ένα μυστηριώδη τόπο ταφής κρυμμένο βαθιά μέσα στο δάσος που βρίσκεται δίπλα στο νέο σπίτι της οικογένειας. Όταν μια τραγωδία τον χτυπά, ο Λούις στρέφεται στον ασυνήθιστο γείτονά του Τζαντ Κράνταλ (Τζον Λίθγκοου), ξεκινώντας μια επικίνδυνη αλυσιδωτή αντίδραση που απελευθερώνει ένα άνευ προηγουμένου κακό με τρομακτικές συνέπειες.

Νεκρωταφίο Ζωων

Άποψη: Η λατρεία για τον Στίβεν Κίνγκ συνεχίζεται ακάθεκτη στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ιδίως έπειτα από την πολύ μεγάλη εισπρακτική επιτυχία του «It». Τώρα ένα από τα πιο τρομακτικά βιβλία του, το «Pet Sematary» (Νεκρωταφίο Ζώων, ο ανορθόγραφος τίτλος με το Sematary αντί Cemetery οφείλεται στο ότι μικρά παιδιά το έγραψαν λάθος σε μια ταμπέλα) μεταφέρεται για δεύτερη φορά στον κινηματογράφο έπειτα από την καλτ ταινία του 1989 σε σκηνοθεσία της Mary Lambert και σενάριο του ίδιου του Κίνγκ, κάτι που έκανε για πρώτη φορά τότε ίσως λόγω της δυσαρέσκειάς του για την προ εννιά χρόνων κιουμπρική «Λάμψη». Το 1992 ακολούθησε και ένα αποτυχημένο σίκουελ της ίδιας σκηνοθέτριας. Αν συγκρίνουμε τις ταινίες με την αντίθεση κρύου-ζέστης που είχε χρησιμοποιήσει ο συγγραφέας για να συγκρίνει την ταινία του Κιούμπρικ με το βιβλίο του, τότε όσον αφορά το «Νεκρωταφίο Ζώων», η ταινία του 1989 είναι γεμάτη φωτιά και ένταση ενώ η φετινή ένα κρύο στουντιακό κατασκεύασμα.

Η οικογένεια Κριντ αποφασίζει να μετακομίσει στην εξοχή. Όταν σκοτώνεται ο γάτος τους, ο Τσερτς, από το όνομα του Τσέρτσιλ, αντί να τον θάψουν στο νεκροταφείο ζώων, τον θάβουν σε ένα νεκροταφείο και χώρο τελετουργίας Ινδιάνων, όπου όποιος θάβεται, ανασταίνεται. Σε αυτό τον πειρασμό θα μπουν όταν το ένα από τα δύο παιδιά σκοτώνεται, μόνο που η επιστροφή στην ζωή δεν είναι τόσο απλή υπόθεση. Οι σεναριακές διαφορές από το βιβλίο του 1983 και την by the book μεταφορά του 1989 είναι λίγες, με βασικότερες το ποιο παιδί σκοτώνεται και κάποια γεγονότα στο τέλος της ταινίας, προσπαθώντας οι σκηνοθέτες της ταινίας Kevin Kolsch και Dennis Widmyer, να ξαφνιάσουν όσους ξέρουν τι γίνεται.

Ο τρόμος είναι παρών, υπάρχουν σκηνές που είναι εύστοχα ενορχηστρωμένες, άλλωστε για τον ίδιο τον Κίνγκ είναι το πιο τρομακτικό βιβλίο του, όμως δεν αρκεί αυτό. Μία ταινία από την οποία απουσιάζει απόλυτα η καλτίλα της προγενέστερης ταινίας, όλη αυτή η αίσθηση b-movie που εν προκειμένω επιβάλλεται γιατί μιλάμε για ένα νεκροταφείο Ινδιάνων από το οποίο ανασταίνεται μια γάτα άρα μόνο με μια αντίστοιχη αισθητική μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Επιπλέον, οι ταινίες τρόμου πολύ συχνά γίνονται φορείς μηνυμάτων που λανθάνουν κάτω από τον τρόμο. Εν προκειμένω, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο η ιδέα των Ινδιάνων, καθώς οι Αμερικανοί ζουν πάνω στα σώματά τους, στην κυριολεξία εξαφανίζοντάς τους, μόνο που όποιος θάβεται εκεί γυρνά πίσω ως αιμοδιψές ζόμπι, συμβολικά για να πάρει εκδίκηση. Είναι ωστόσο ιδέες που ούτε ο Κίνγκ αξιοποιεί ιδιαίτερα, αλλά αφού έχει γίνει ήδη μια πολύ πιστή μεταφορά, θα μπορούσε να υπάρξει μια πιο ευρεία ανάγνωση, από αυτήν την εγκλωβισμένη στην προσπάθεια πρόκλησης τρόμου. Άλλωστε και το βιβλίο δεν στέκεται στην ιδέα του νεκροζώντανου, όπως και η ταινία δεν είναι μια τυπική zombie movie, αλλά εστιάζει περισσότερο στην ιδέα του θανάτου και του επέκεινα, όπως επίσης και της ενοχής που χαρακτηρίζει και τους δύο γονείς. Μια στείρα και νιχιλιστική ταινία τρόμου, από τις πολλές μέτριες μεταφορές βιβλίου του Κίνγκ.

Πρώτη δημοσίευση: 4 Απριλίου 2019, 19:38
Ενημέρωση: 11 Απριλίου 2019, 11:01
Τίτλος:
Pet Sematary (Νεκρωταφίο ζώων)
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
101
Εταιρία διανομής: 
Release: 
4 Απριλίου 2019

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos